Spring naar inhoud


Boeren en winden in het theater

Beste Beatrijs,

Laatst zaten wij in een zaaltje te wachten op een voorstelling, toen mijn buurman klaagde dat hij zich niet lekker voelde. De vrouw met wie hij gekomen was stelde voor om even naar de hal te gaan, maar daar had hij geen oren naar. Hij dacht dat het eten verkeerd viel. Toen de voorstelling begonnen was, hoorde ik hem boeren en winden laten. Er hing een vieze geur om hem heen. Mag je in dit geval iemand verzoeken om weg te gaan? Voor mij heeft het zeker het eerste half uur van de voorstelling verpest.

Wilt u weggaan alstublieft?

Beste Wilt u weggaan alstublieft,

In een openbare ruimte kunt u een buurman pas verzoeken om te vertrekken, als hij begint te braken. Zolang het bij boeren of winden blijft, kunt u beter zelf ergens anders gaan zitten.

Artikelen in Het publieke domein, Theater en concertzaal.

Gelabeld met .


Dochter brandt echtgenoot af

Beste Beatrijs,

Wij hebben drie volwassen kinderen en het is ons opgevallen dat onze oudste dochter de laatste tijd haar man in het openbaar nogal afbrandt, als ze vindt dat hij iets verkeerd heeft gedaan. De andere twee kinderen hebben dit ook gemerkt. Iedereen geeft zijn eigen relatie vorm – dat willen wij vanzelfsprekend respecteren – maar wij voelen ons er oncomfortabel bij en maken ons ook wel zorgen over hun toekomst. Hoe moeten we hierop reageren? We zouden het heel vervelend vinden als dit gesprek nooit gevoerd zou zijn en hun relatie hierop spaak loopt.

Openbare onenigheid

Beste Openbare onenigheid,

Praat hierover met uw dochter. Onder vier ogen, dus een gesprek tussen moeder en dochter zonder haar man. Ook niet met uw man en uw andere kinderen erbij, want dat is bedreigend voor uw dochter, alsof de hele familie achter haar rug om over haar heeft gesproken. Dat ís ook gebeurd, maar dat kunt u beter in het midden laten.

Zeg tegen uw dochter: ‘Het is mij (dus niet: ‘ons’ – spreek altijd in de ik-vorm) opgevallen dat jij met enige regelmaat dit en dat doet of zus en zo praat tegen je man (geef duidelijke voorbeelden). Ik voel me daar plaatsvervangend onprettig bij en vroeg me af of het wel goed met jullie gaat.’ Hopelijk weidt ze hier dan een beetje over uit en kunt u er een gesprek over voeren zonder dat ze meteen in de gordijnen klimt.

Artikelen in Liefde en relaties, Ouders en volwassen kinderen.

Gelabeld met .


Hoe kunnen we een vriendschap beëindigen?

Beste Beatrijs,

Wij zijn sinds ruim een jaar een vriendinnengroep van vier vrouwen die elkaar hebben leren kennen via een gemeenschappelijke sport. In het begin verliep de vriendschap soepel, maar al snel bleek dat een meisje uit de groep niet echt op één lijn ligt met de anderen. Hoewel zij wel veel moeite steekt in onze vriendschap, halen wij minder uit deze vriendschap met haar. Er is nooit ruzie geweest. De vriendschap is verder gekabbeld met een vaste avond iedere week waarop we gaan eten. De laatste tijd is de sfeer een beetje bedrukt, als zij er bij is, en dat kost ons veel energie. We denken dat het door onze verschillen lastig te bespreken is. Hoe zouden wij deze vriendschap op een prettige manier kunnen beëindigen?

We willen haar niet meer!

Beste We willen haar niet meer,

Een vriendschap op een prettige manier beëindigen is onmogelijk. Sommige mensen vinden het al moeilijk om op een receptie een gesprek met een onbekende af te breken, omdat ze bang zijn dat die onbekende zich gekwetst zal voelen, laat staan dat ze in staat zijn om een vriendschap af te sluiten die enige tijd geduurd heeft. Er is geen enkele manier waarop u de boodschap ‘we hebben niet zo’n zin meer om met je om te gaan’ kunt overbrengen zonder dat de afgewezene zich, nu ja, afgewezen voelt. Het is nu eenmaal altijd akelig om iemand zonder aanleiding uit te sluiten. Als u deze vrouw uit uw vriendinnengroepje wil verwijderen, zult u daar een reden voor moeten geven.

Een duidelijk voorbeeld van gedrag van haar waar u en de anderen moeite mee hadden hebt u niet vermeld. Hierdoor ben ik geneigd om een reactie te geven in de trant van ‘Laat haar gewoon meedoen, zo lang zij niemand kwaad doet of benadeelt!’ maar goed, als u haar echt niet wil, dan moet u van haar af. De reden zult u zelf moeten bedenken – dat kan ik niet voor u doen. En een zachte manier hiervoor, waardoor zij er vrede mee zal hebben dat u haar niet meer de moeite waard vindt, bestaat niet. Zoiets blijft altijd pijnlijk.

Artikelen in Vrienden en kennissen.

Gelabeld met .


Buren willen te veel contact

Beste Beatrijs,

Ik ben een vrouw van 29 met een baan, een deeltijdstudie en genoeg sociale contacten. Mijn gepensioneerde Marokkaanse benedenburen zijn erg gastvrij en nodigen me elke keer als ze me zien uit om langs te komen. Als ik een tijdje niet geweest ben, vragen ze of ik ze vergeten ben. Het zijn vriendelijke mensen – ze spreken alleen nauwelijks Nederlands en dat belemmert de communicatie enorm. Hun verzoek om Nederlandse les wijs ik steevast af met de vraag of hun tweetalig opgevoede kinderen daar geen rol in kunnen spelen. We hebben weinig gemeen en een bordspelletje bleek de vorige keer ook wat ingewikkeld. Nu, twee weken later, willen ze graag weer dat ik langskom. Dat is me veel te snel. Eens per twee à drie maanden op bezoek gaan is voor mij genoeg om dit moeizame contact te onderhouden. Hoe maak ik dit beleefd duidelijk zonder te beledigen?

Buren vragen aandacht

Beste Buren vragen aandacht,

Begrijpelijk wil u niet meer tijd besteden aan intensievere contacten met uw buren dan u nu doet. U zit als eind-twintiger ook in een andere leeftijdscategorie dan zij als gepensioneerden. Ze doen een te groot beroep op u door ook om hulp te vragen voor Nederlandse les. Wat u zou kunnen doen is andere mensen (liefst een stel) zoeken die hier wel tijd voor hebben en het ook leuk vinden. Oriënteer u bij vrijwilligersorganisaties in uw gemeente. Er zijn daar vast mensen van 65-plus te vinden die niets liever willen dan vluchtelingen, immigranten of statushouders, afkomstig van welke cultuur dan ook, Nederlands leren of met andere dingen te helpen dan wel bordspelletjes te spelen. Als u zo’n vrijwilliger of een stel hebt gevonden, kunt u hen in contact brengen met uw buren. Leg uw buren uit dat u zelf geen tijd hebt voor het soort contact waar zij behoefte aan hebben, omdat u studeert en een baan hebt, maar dat u mensen hebt gevonden die hier veel zin in hebben. Voor de goede onderlinge verhouding kunt u alsnog een of twee keer per jaar bij uw buren langsgaan of u kunt hen eens bij u thuis uitnodigen.

Artikelen in Buren, Visite.

Gelabeld met , .


Een lastig te weigeren aanbod

Beste Beatrijs,

Mijn schoonmoeder wordt volgend jaar 70 en wil dat vieren met een week in een all inclusive resort op Mallorca met haar kinderen, aanhang en vier kleinkinderen. Ze verheugt zich hier enorm op omdat ze dergelijke vakanties nooit meer maakt. Een paar jaar geleden is haar man overleden. Hoewel wij haar genereuze aanbod vanzelfsprekend waarderen, hebben wij onze twijfels vanwege ons principiële besluit om niet meer te vliegen. Bovendien zouden wij zelf nooit kiezen voor dit type vakantie. Moeten wij blij zijn met het aanbod en onze bezwaren laten varen of toch aansturen op iets anders?

Frivool vliegreisje

Beste Frivool vliegreisje,

Het eenvoudigste lijkt het om de uitnodiging van uw (schoon)moeder blijmoedig te accepteren. Ja, het is tegen uw principes en u ziet niets in een vakantie op Mallorca, maar het is een gemeenschappelijke familieactiviteit, waarmee u uw (schoon)moeder een groot plezier kan doen. Voor uzelf kunt u het vliegen verkopen als: eens moet de laatste keer zijn. De kleinkinderen zullen het vast naar hun zin hebben en zullen kunnen terugkijken op een geweldige vliegvakantie met de hele familie die anders is dan de vakanties die ze normaal hebben. Een eenmalige ervaring om te koesteren! Dit vliegreisje zal de planeet vast niet over de rand van de ondergang duwen. Het zich verplaatsen per vliegtuig kan alleen geleidelijk worden uitgefaseerd, maar er zullen zich altijd gelegenheden voordoen, waarbij er (tot ieders heimelijke plezier) niet aan vliegen te ontkomen valt.

Artikelen in Familie, Reizen, Verjaardag.

Gelabeld met .


Wat vertel ik mijn kind over zijn afwezige vader?

Beste Beatrijs,

De vader van mijn kind is vertrokken tijdens mijn zwangerschap. Hij was al lang gescheiden en had desondanks nog veel problemen met zijn ex en de kinderen uit dat huwelijk. Hij heeft vaak gezegd dat hij het allemaal niet meer aankon, hij wilde geen kinderen meer en geen zorgen. Professionele hulp mocht niet baten. Inmiddels woont hij samen met een nieuwe vriendin. Wij hebben nooit meer contact gehad en eerlijk gezegd heb ik daar ook geen behoefte meer aan. Maar hoe leg ik het mijn zoontje van drie uit? Vertel ik een donor-verhaal? Vertel ik de (halve) waarheid? Hoe doe ik dit respectvol? Mijn ex wil niets met hem te maken hebben. En ik wil mijn kind geen pijn doen.

Vader vertrokken

Beste Vader vertrokken,

Vertel uw kind de waarheid, maar houd het neutraal.

Vertel uw kind in ieder geval geen leugens! Dus ook geen donorverhaal. Op een gegeven ogenblik komen die leugens (wat u dan ook verzint) toch aan het licht en zal uw kind het u kwalijk nemen. Vertel hem de waarheid, hoe moeilijk dat ook is. Vertel hem dat zijn vader is vertrokken nog voordat zijn zoontje geboren werd. Zijn vader heeft hem nog nooit gezien. Vertel hem dat zijn vader niet bij zijn gezin wilde (of kon) blijven. Zeg dat u niet weet waar hij woont en dat hij niet meer terugkomt. Spiegel uw kind geen luchtkastelen voor, waarin zijn vader als reddende engel terugkeert. Dit soort valse toekomstbeelden zullen zich alleen maar tegen u keren. Zeg geen lelijke dingen over de vader, ook al koestert u wrok. Geen enkel kind wil dat zijn vader als een slecht mens of mislukkeling wordt afgeschilderd. Houd het neutraal.

Als uw kind vraagt waarom zijn vader hem niet wil zien/ zijn vader niet bij u en hem wil wonen/ niet voor hem wil zorgen, dan zegt u dat het u vreselijk spijt, maar dat u niet weet waarom. Het is helemaal niet erg om tegenover uw kind toe te geven dat er dingen zijn die u niet weet. Dat is realistischer en geeft op den duur meer vertrouwen dan de alwetende uit te hangen. Als uw zoontje vraagt of hij zelf de schuld ervan is dat zijn vader is weggelopen, kunt u dat in alle toonaarden ontkennen. Het weglopen is de eigen keus van de vader geweest en van niemand anders. Dit verhaal zal aangepast moeten worden aan de leeftijd van uw kind. Voor een driejarige moet het simpeler dan voor een negenjarige. Maar in essentie blijft het dezelfde waarheid.

Artikelen in Kinderopvoeding.


Een gegeven schilderij

Beste Beatrijs,

Enige jaren geleden heb ik een oud-collega een door mij gemaakt schilderijtje cadeau gedaan ter gelegenheid van zijn pensionering. Nu heb ik bericht ontvangen dat hij is overleden. Hij heeft alleen een zoon met vrouw en kinderen, verder geen verwanten. Graag zou ik het paneel weer terug krijgen. Kan ik het – na verloop van tijd – aan de zoon terugvragen of is dat heel erg ongepast? Ik heb destijds het schilderijtje niet gesigneerd, dus de zoon zal onmogelijk de herkomst ervan kunnen achterhalen. Wat kan ik doen?

Precaire vraag

Beste Precaire vraag,

Cadeaus terugvragen is doorgaans niet correct, maar in geval van overlijden sturen nabestaanden vaak brieven die ze in de nalatenschap vinden terug naar de afzenders. En soms worden ook cadeaus teruggegeven. Zelf zou u een eerder cadeau gegeven, zelfgemaakt schilderij terug in uw bezit willen krijgen. U zou een brief kunnen schrijven aan de zoon van uw oud-collega met een vrijblijvend voorstel om uw schilderij terug te nemen, wanneer hij of de rest van de familie er geen prijs op stelt, mits het zich nog bevindt in de inboedel van overledene. U kunt een beschrijving van uw schilderij insluiten en u kunt aanbieden om langs te komen om het aan te wijzen, als de familie dat handig vindt. Benadruk dat ze vanzelfsprekend het schilderij kunnen houden, als ze erop gesteld zijn. Uw aanbod geldt alleen voor het geval de familie er vanaf wil.

Wacht hier niet te lang mee, want vaak maken nabestaanden snel schoon schip met de inboedel van overledenen, omdat ze geen ruimte hebben voor alle spullen in de nalatenschap. Er is dan een gerede kans dat uw schilderij bij de kringloop of het grofvuil belandt.

Artikelen in Cadeaus, Collega's, Dood en begrafenis, Traditionele etiquette.

Gelabeld met .


Moet ik een bijdrage geven?

Beste Beatrijs,

Ik ben een meisje van zestien en heb sinds een maand een bijbaantje in een kleine supermarkt, waar ik in het weekend werk. De vrouw van de baas is in het ziekenhuis beland en nu wordt namens alle werknemers een cadeau gegeven. Iedereen is gevraagd/ opgedragen om wat geld in te leggen. Ben ik verplicht hier aan mee te doen?

Verplicht cadeau?

Beste Verplicht cadeau,

Nee, het is niet verplicht om een bijdrage te geven, zeker niet omdat je daar maar een dag in de week werkt en niet veel zult verdienen als jongste bediende. Misschien heb je de vrouw van de baas zelfs nog nooit gezien. Aan de andere kant is het wel aardig om toch mee te doen, omdat iedereen in die supermarkt elkaar natuurlijk kent en het vervelend is om als enige niets te geven. Maar het hoeft niet veel geld te zijn. Een euro is genoeg. Dat bedrag moet je kunnen missen. Meer dan een bosje bloemen zal het personeel toch niet geven? Etiquettegewijs wordt er überhaupt geen cadeau van werknemers voor de vrouw van de baas verwacht. Een door iedereen ondertekende beterschapskaart was ook een leuk gebaar geweest en voldoende als teken van betrokkenheid.

Artikelen in Cadeaus, Collega's, Winkels, Ziekte.

Gelabeld met .


Ik durf het niet te vragen

Beste Beatrijs,

Ik (vrouw, halverwege de twintig) heb sinds een jaar of vier een vriendin die lijdt aan anorexia. Dat denk ik tenminste, omdat zij ontzettend mager is, ik haar vrijwel nooit iets zie eten en omdat andere mensen die haar langer kennen dit over haar gezegd hebben. Ik zie mijn vriendin meestal ’s middags voor een wandeling of een kopje thee en dan praten we over de toestand in de wereld of problemen met onze ouders, liefdespartners en carrières. Ik ben altijd heel open tegenover haar over mijn eigen worstelingen in het leven. Ze heeft me verteld dat ze regelmatig naar een psycholoog gaat en dat ze medicijnen slikt. Maar nooit waarvoor. En ik durf er niet naar te vragen.

Ik voel al een tijdje een dilemma of ik haar nu moet vragen naar haar eetprobleem. Aan de ene kant wil ik haar niet uitvragen, want ik wil niet dat ze zich ongemakkelijk voelt met mij. Aan de andere kant voelt het ook ongeïnteresseerd om het niet te benoemen, want ik geef om haar. Uiteraard besef ik dat ik haar probleem niet kan oplossen.

Anorexia benoemen?

Beste Anorexia benoemen,

Enerzijds is het raar om te doen alsof er niets aan de hand is en de conditie van uw vriendin volledig te negeren. Anderzijds ligt het niet op uw weg om haar kennelijke eetprobleem en de wordingsgeschiedenis daarvan als gespreksonderwerp aan de orde te stellen.

Het is goed dat u beseft dat u weinig tot niets kan bijdragen aan de oplossing van haar probleem. Gelukkig ziet zij wel een therapeut – dat scheelt in ieder geval in de verantwoordelijkheid die u mogelijk voelt voor haar. Eigenlijk is uw vriendin redelijk open tegenover u, als zij heeft verteld dat ze naar een therapeut gaat en medicijnen slikt. Misschien kunt u accepteren dat ze niet expliciet vermeldt waarvoor precies, omdat dat toch wel duidelijk is, namelijk voor eetproblemen. Het is niet zo erg dat het woord ‘anorexia’ niet valt – er zijn nog wel meer soorten eetproblemen: orthorexia, boulimia, de precieze diagnose van uw vriendin is niet heel belangrijk. U kunt in het algemeen aan ‘eetproblemen’ refereren. Als ze bijvoorbeeld zegt dat ze moeite heeft met etentjes, kunt u in een meelevende reactie iets over haar ‘eetproblemen’ zeggen. Op die manier ontwijkt u niet wat er aan de hand is en dat lijkt voldoende. Vraag haar niet uit over details van haar aandoening en hoe het precies zo is gekomen, behalve wanneer uw intuïtie u ingeeft dat ze er graag over wil praten of wanneer ze er zelf over begint.

Artikelen in Eten en drinken, Taalgebruik, Vrienden en kennissen, Ziekte.

Gelabeld met .