Beste Beatrijs,
Ik ben een meisje van 12 jaar en ik zit in de brugklas van de middelbare school. Mensen die ik ken, bijvoorbeeld ouders van vriendinnetjes van mijn zusjes, vragen allemaal: ‘En, hoe is het in de eerste klas?’ Ik vind dat heel irritant, omdat ik de hele tijd hetzelfde moet zeggen. Hoe kan ik hier het beste op reageren? Vragen wat het die persoon kan schelen of moet ik gewoon antwoorden dat het leuk is? Mijn ouders zeggen dat het belangstelling is.
Steeds dezelfde vraag
Beste Steeds dezelfde vraag,
Je ouders hebben gelijk. Volwassenen vragen hoe het op je nieuwe school is om belangstelling te tonen. Toegegeven, het is een beetje voor de hand liggende vraag, maar ja, wat moeten ze anders tegen je zeggen? Wees blij dat ze niet vragen wat je later wil worden, als je groot bent. Of hoe je denkt over de economische crisis.
Ze stellen je een eenvoudige vraag en je hoeft alleen maar een eenvoudig antwoord te geven, namelijk dat je het leuk vindt en dat alles goed gaat. Bereid je er maar alvast op voor: volgend jaar zullen ze je vragen ‘hoe het in de tweede klas is’. En daarna in de derde, enzovoort. Veel mensen stellen onnozele vragen aan elkaar, niet omdat ze zo bijzonder in het antwoord zijn geïnteresseerd, maar gewoon om aardig te zijn en de ander het gevoel te geven dat hij of zij ook de moeite waard is om iets tegen te zeggen. Je kunt het je nu nog niet voorstellen, maar op een gegeven moment ga jij dat ook doen. Dan stel je zomaar een suffe vraag aan iemand, niet omdat het antwoord je iets kan schelen maar omdat je denkt dat het goed is om even aandacht aan die persoon te besteden. Op dat moment ben je volwassen geworden.
Briljant antwoord!
Hopelijk leest ze dit antwoord nog een keer na over een jaar of 10/15, en snapt ze de vragen ‘hoe is het op je werk?’, ‘hoe gaat het met de kinderen?’, etc. ook!
Beatrijs geeft een goed advies maar ik kan me ook wel een beetje verplaatsen in dit meisje van twaalf. Toen Zus en ik tieners waren werd ons een tijdlang alsmaar gevraagd of we al verkering hadden. Gaaaap….
Wie vindt het nu leuk om tig keer dezelfde vraag op zich afgevuurd te krijgen? Niemand toch?
Neemt niet weg dat beleefd blijven de beste manier is.
Wat volwassenheid betreft: dat meisje komt hier advies vragen inplaats van een grote mond te geven bij de zoveelste vraag van hetzelfde kaliber of niks meer te zeggen, wat waarschijnlijk veel van haar leeftijdgenootjes zouden doen. Ik vind dat VOLWASSEN van haar. Mag ook wel even gezegd worden.
Ik vind dat volwassen ook wel eens mogen nadenken over hun vragen. Je kunt ook nog hele andere vragen stellen aan een meisje van twaalf: wat vind je het allerleukste om te doen? Welk nieuw vervoermiddel zou jij willen uitvinden? Etc. Mijn tip aan het betreffende meisje: begin zelf hele nieuwe vragen aan die mensen te stellen: wat vond u het leukste spel toen u kind was? etc.