Beste Beatrijs,
Ons gezin eet vegetarisch. Dit doen we voor het milieu en uit afkeer van de massale vleesindustrie. Dit hebben mijn man en ik heel voorzichtig uitgelegd aan onze twee kinderen. Tegelijkertijd willen we het beeld van de drammerige vegetariër vermijden. Daarom gaan we vruchteloze discussies altijd uit de weg en soms, als we ergens te gast zijn en er geen alternatief is, zetten we onze principes even opzij. De situatie goed inschatten is niet altijd makkelijk. Onze kinderen van vier en twee zijn nog te jong om dit soort tactische afwegingen te maken. Maar nu ze in de leeftijd komen dat ze worden uitgenodigd voor partijtjes en om bij vriendjes te komen spelen, vragen we ons af hoe wij hier het beste mee kunnen omgaan. Moeten we het maar laten gaan zoals het gaat of afspraken maken met de andere ouders? Het belangrijkste vinden we dat onze kinderen, als ze oud genoeg zijn, over dit soort zaken zelf weloverwogen keuzes kunnen maken.
Vegetarisch opvoeden
Beste Vegetarisch opvoeden,
Vegetariërs vormen geen merkwaardige minderheid meer. Vegetarisch eten en minderen met vlees (flexitariër zijn) worden steeds gebruikelijker. Alle restaurants serveren ook vegetarische gerechten. Het beeld van de ‘drammerige vegetariër’ behoort langzamerhand tot het verleden. U kunt het vegetarisme van u en uw gezinsleden gewoon zakelijk meedelen aan andere mensen alsof het heel normaal is (dat is het ook). U hoeft tegenover uw kinderen ook niet ‘heel voorzichtig’ dingen uit te leggen. U kunt precies vertellen hoe u het aanpakt met eten en waarom. U hoeft er geen doekjes om te winden, bedoel ik.
Als u wil dat uw kinderen als vegetariër opgroeien, raad ik u aan om ze vegetarisch te laten eten. Dus ook bij andere mensen thuis. Maak afspraken met andere ouders inderdaad. Op die manier raken uw kinderen gewend aan een vegetarische levenshouding. Dat is toch wat u wil? Dat betekent niet dat u vreselijk misbaar moet maken, als ze eens een kroket binnen krijgen, maar u kunt hen wel uitleggen dat kroketten en knakworstjes niet binnen uw levensvisie passen. Uw kinderen zullen te zijner tijd ongetwijfeld hun eigen afwegingen maken, maar dat gebeurt toch wel. Het is niet nodig dat u uw kinderen kennis laat maken met vlees, zodat ze later een weloverwogen keus maken. Als uw kinderen volwassen zijn, maken ze hoe dan ook hun eigen keuzes.
Wat een fijn gezin om in op te groeien! Niet per se omdat u vegetariër bent, maar omdat uw brief inzicht geeft in hoeveel ruimte er in uw gezin is om te zijn wie iemand is. Een geweldige basis om in op te groeien en mooi om daar even, via uw brief, een glimp van op te vangen.
Dit soort situaties ben ik gewend, ook in het onderwijs. Kinderen die islamitisch worden opgevoed en geen varkensvlees mogen, bij etentjes op school en in sommige traktaties..
Meestal zijn er alternatieven voorhanden, daar wordt voor gezorgd.
Voor vegetariërs geldt hetzelfde, een welwillende, tegemoetkomende houding van beide kanten werkt prima.
Toch even een kanttekening : het is voor de ontwikkeling van de hersenen niet verantwoord om bepaalde dierlijke vetten (vis bv) in de voeding voor jonge kinderen te elimineren. Daarom zit dit ook in opvolgmelk bijvoorbeeld. Daar is geen plantaardige vervanging voor. Zelfs de meest vegetarische voedingsleerwetenschappers (zijn er niet heel veel denk ik) erkennen dit. Ik vind het heel zorgwekkend dat ouders hun “voedingsleerreligie” zonder enige kennis op hun jonge kinderen loslaten. Overigens is compleet vegetarisch voor ouderen eigenlijk ook niet eerste keus.
Het zal wel aan mij liggen (vijftiger), maar ik heb de term “metselen” nog nooit gehoord en wat is er in vredesnaam mis met iets erbij drinken, als het eten erg droog is? Onlangs kreeg ik bij een barbecue falafel en dat was lekker, maar erg droog en niet weg te krijgen zonder steeds een slokje water. Misschien druist het in tegen de etiquette (je kunt je überhaupt afvragen hoeveel mensen dit nog weten en/of er waarde aan hechten), maar stikken in een gortdroge hap is ook zo wat. Het laat zien dat je weet (wist) hoe het “heurt”, dat dan weer wel.
@Senta: mee eens! Wat ik als lerares doe, is wezenlijk anders dan mijn eigen voedingsovertuigingen en -ervaringen. Vanwege op de loer liggende tekorten bij kinderen is een voedingspatroon met af en toe biol vlees veel gezonder dan vegetarisch en met dat laatste heb ik zelf slechte ervaringen, ben twintig jaar vegetariër geweest en met weinig levenslust en weerstand eruit gekomen. Bij matig biol. vlees eten weer helemaal de oude.
Het gaat niet alleen over de vitamines en mineralen, maar ook de onderl. samenhang is van belang. Daarom biol. vlees, zeker kinderen die die bouwstoffen nodig hebben.
Ik zeg tegen andere ouders ‘wij eten geen vlees’ of ‘wil je mijn kind alsjeblieft geen vlees geven?’ dan doen ze dat niet. Bijna geen problemen mee gehad.
Prachtig hoe deze ouders het zelf keuzes kunnen maken voorop stellen in hun opvoeding.
Een vegetarisch dieet is prima voor een kind, zolang er genoeg peulvruchten, noten en zaden op tafel komen. Dierlijke vetten zijn niet nodig wel omega 3 vetzuren, maar die kun je ook uit lijnzaad en walnoten halen. Bijhouden of je kind alle voedingsstoffen binnen krijgt is sowieso een goed idee, voor vegans, vega’s en zeker omnivoren.
Over het algemeen wordt er in vega gezinnen gezonder gegeten dan gemiddeld. Al die bewerkte vleesproducten die kinderen op hun bord krijgen (boterhamworst, hamburgers etc) zijn pas echt slecht, tjokvol vet, zout en suiker.
De schrijfster ( of schrijver zou ook kunnen) geeft aan dat ze vegetarisch eten uit afkeer voor de massale vleesindustrie en voor het milieu. Daaruit valt niet op te maken dat ze geen dierlijke producten gebruiken. Dan zouden ze veganistisch eten.
Als mijn ouders bio-biefstuk aten, dan sneden ze eenderde in partjes af voor ons, daar hadden wij allang genoeg aan bij onze sperziebonen, rijst, nootjes en fruit.
Maar vlees als nutteloos tussendoorhapje, werd niet gekocht. Alleen als het ‘nodig was’ voor een recept of als het erg gewild was en er al een tijdje geen vlees geconsumeerd was. En eventuele restjes ham, op je boterham. Dat was dan best speciaal.
(Tot ik tiener was, en een jaar lang constant knakworstenbroodjes at. Maar daar ben ik toen vanzelf weer mee gestopt, die vrijheid om te ‘rebelleren’ was er.)
Complimenten voor de ouders. Vlees is een kleine toevoeging aan het eten, geen basis van het gerecht zoals sommigen het laten lijken. Ik eet nu eens in de twee weken een stukje bio-vlees en dat is genoeg voor mij.
Ik ben 58, moeder van drie kinderen en oma van bijna 4 kleinkinderen en heb nog nooit van mijn leven vlees of vis gegeten. Wel eens geprobeerd om te proeven, maar het ging er echt niet (meer) in. Ik ben er het levende bewijs van dat je als vegetariër echt geen voedingsstoffen tekort komt!
Maar als kind heb ik het altijd wel verschrikkelijk naar gevonden om te moeten zeggen dat ik geen vlees of vis at en waarom dan wel en waarom wel leren schoenen etc.Ik hoorde er niet bij.
Daarom als tip voor deze ouders: zorg voor een kennissen- en vriendenkring met kinderen die er net zo over denken als u, zodat uw goede ideëen geen eenzaamheid veroorzaken voor de (nog)kwetsbare kleine kinderen.
Het scheelt per persoon of je een ‘vleeseter’ bent of niet. Mijn moeder had (net als Sonja hierboven) helemaal geen behoefte aan vlees. Ze nam af en toe een klein blokje van mijn vaders vlees af. Ik ben juist een vleeseter. Het kan ook komen omdat ik voor eieren, een aantal groenten en wat fruitsoorten allergisch ben.