Opgescheept met erfstuk

Beste Beatrijs,

Een paar jaar geleden overleed een tante van mij. De familieleden mochten een aandenken uitzoeken uit het huis. Ik zocht een snuisterij uit. Er hing ook nog een groot, somber schilderij met een victoriaans portret dat niemand wilde. Mijn dochtertje was toen in een prinsessenfase en wilde het heel graag hebben. Toen ik het ding dan maar in de auto had geladen, onder het motto dat het altijd nog een keer weg kon, riep mijn nicht: ‘O wat fijn dat het in de familie blijft!’ Ik wist niet wat ik hiermee moest, want ik had de indruk dat ze juist blij was dat ze ervan af was. Betekent dit dat ik het eigenlijk in bruikleen heb en het niet kan wegdoen zonder haar te raadplegen? Het heeft verder geen financiële waarde.

Mag een erfstuk weg?

Beste Mag een erfstuk weg,

‘Fijn dat het in de familie blijft!’ is zo’n lichtelijk sentimentele hartenkreet die vaak klinkt bij het uitruimen van huizen en het verdelen van spullen. Nabestaanden vinden het nu eenmaal pijnlijk als de spulletjes van een geliefde overledene naar de kringloop of het grofvuil gaan. Dat wil niet zeggen dat ze al die spullen zelf zouden willen bezitten, want daar hebben ze helemaal geen ruimte voor. De uitroep van uw nicht hoeft u niet letterlijk te nemen. Ze deed geen uitspraak voor de eeuwigheid. Het is ook geen verborgen claim op het bewuste schilderij. Vanaf het moment dat uw dochter het kreeg met instemming van de hele familie, is het haar eigendom en mag zij ermee doen wat ze wil. Als ze erop uitgekeken raakt, mag ze het weggooien zonder overleg met de familie te plegen. Dat neemt niet weg dat zij (of u) te zijner tijd best aan uw nicht kunt aankondigen dat u op het punt staat om het weg te gooien en dat u voor alle zekerheid aan haar wil vragen of zij het niet toch nog wil hebben. Kleine moeite toch? En dan hoort u het wel. Hoogstwaarschijnlijk zegt ze nee.