Beste Beatrijs,
Ik zie op tegen het nieuwe schooljaar. Op het schoolplein waart een moeder rond die mij bestookt met verhalen die ik niet wil horen. Ze komt voor me staan, wijdbeens, met haar handen in haar zij en begint te vertellen over haar hoge bloeddruk, haar ziekelijke moeder, bezoekjes aan de gynaecoloog, beslommeringen met de buren en nog veel intiemere gebeurtenissen uit haar leven. Om haar te ontwijken schiet ik soms een andere ouder aan of ik veins een mobiel telefoongesprek. Haar uitnodigingen om een borrel te komen drinken of te komen eten heb ik altijd afgeslagen. Ze is niet gevaarlijk, maar heeft wel een enorm blok beton voor haar kop. Hebt u een tip hoe ik hier doorheen kan breken en haar voor eens en altijd kan duidelijk maken dat ik niet op haar verhalen zit te wachten?
Opdringerige schoolpleinmoeder
Beste Opdringerige schoolpleinmoeder,
U hebt geen probleem met haar verhalen, maar met haar als persoon. Mensen die elkaar aardig vinden bespreken dat soort onderwerpen en vinden daar niets overdreven intiems aan. U mag haar niet en daarom ergert u zich aan haar verhalen. Er is geen beleefde manier waarop u tegen haar kunt zeggen dat u haar onsympathiek vindt. Als u zegt dat haar confidenties u vervelen, beledigt u haar en dat is te zwaar geschut voor iemand die niet kwaadaardig is, hoogstens dikhuidig en ongevoelig. Het enige wat u te doen staat is doorgaan met waar u al mee bezig bent: haar fysiek ontwijken.
’s Ochtends kan dat geen probleem zijn. U dropt de kinderen op het schoolplein en u gaat er onmiddellijk vandoor. U hoeft daar niet te blijven wachten tot de schoolbel luidt. ’s Middags is het een kwestie van precies op tijd aankomen, als de school uitgaat. Dan ziet u meteen uw kinderen en kunt u zich met hen bemoeien, eventueel speelafspraken maken met andere ouders. U hebt al haar uitnodigingen voor borrels en eten al afgeslagen – dat kwartje zal intussen wel zijn gevallen. Gaat ze desondanks door met uitnodigen, dan gaat u door met vriendelijk afslaan. Als u nooit een initiatief in haar richting ontplooit en steeds wegloopt als ze u aanspreekt, omdat u haast hebt of iemand anders moet spreken, dan moet ze op een gegeven haar contactpogingen wel opgeven, dat kan niet anders.
Nou, hier kan een beter advies gegeven worden vind ik. Waarom niet gewoon voorzichtig en met respect zeggen dat u haar geen onaardige vrouw vindt, maar dat u het aan de lopende band aanhoren van ellendige verhalen vervelend vindt, en dat u liever praat over leuke dingen?
Met een goede vriendin zou ik ook niet alleen ellende over ellende hoeven praten. Als dat op een gegeven moment de boventoon zou voeren zou ik adviseren dat maar bij een maatschappelijk werker te doen.
Natuurlijk kun je contactpoging gewoon afslaan, of er niet op ingaan.
“Waarom niet gewoon voorzichtig en met respect zeggen dat u haar geen onaardige vrouw vindt”
Dat zou een leugen zijn, zoals ik begrijp uit kwestie en advies.
Bovendien zou ze de vrouw dan de indruk geven dat als ze maar veranderde, ze wél aardig zou worden gevonden. Lijkt me een heilloze weg, die tot woede en weinig respect leidt. Ieder mens wil aanvaard worden zoals hij is, en desnoods afgewezen worden als hij iemand niet bevalt.
Volwassen mensen moeten elkaar niet willen opvoeden.