Beste Beatrijs,
Kort geleden werd ik door mijn nichtje gevraagd om getuige te zijn op haar aanstaande bruiloft. Mijn nichtje en ik zijn al van jongs af aan erg close en daarom was ik ook erg blij en vereerd dat ze mij als getuige vroeg. Nu blijkt, omdat ze gratis trouwt, dat ze maar vier personen mee mag nemen naar het stadhuis. Het zou betekenen dat haar vader er niet bij kan zijn. Ze zat hier heel erg mee, en heeft toen besloten om toch haar vader als getuige te vragen. Omdat ik er niet meer bij kan zijn, heeft ze mij ter compensatie gevraagd om ceremoniemeester te zijn bij het aansluitende feest. Hoewel ik het waardeer dat ze mij alsnog wil betrekken bij haar bruiloft, vind ik het niet zo prettig dat ik dan ineens in een ondergeschikte rol wordt gedrukt. Haar vraag komt een beetje geforceerd over. Hoe kan ik hier het beste een gesprek over aangaan?
Geen getuige meer
Beste Geen getuige meer,
U moet uw rol als getuige afstaan aan de vader van de bruid, omdat anders haar beide ouders niet bij de plechtigheid kunnen zijn. Dat is wel een begrijpelijke reden. Uw nichtje kan moeilijk tegen haar vader zeggen dat ze de voorkeur geeft aan u boven hem op het stadhuis. Daar zou ze hem wel erg pijnlijk mee treffen. Als troost vraagt uw nichtje u nu als ceremoniemeester. Dat is géén ondergeschikte rol! Integendeel, afgezien van de rol van bruid en bruidegom is het is zo’n beetje de belangrijkste rol op een huwelijk. De ceremoniemeester is een veel belangrijker functie dan een getuige die alleen maar vijf minuten toekijkt bij de formaliteit op het stadhuis en een handtekening zet. De ceremoniemeester is bij alle ins en outs van de huwelijksdag betrokken, van de organisatie van de festiviteiten tot het plannen van toespraken en sketches, tot de inzameling van cadeaugelden.
Ceremoniemeester is een veel belangrijker functie dan getuige.
Het is zeker eervol maar ook veel meer werk dan getuige zijn. Als u het leuk vindt om heel nauw betrokken te zijn bij de voorbereiding van het huwelijk van uw nichtje, raad ik u aan om deze taak blijmoedig te aanvaarden. Als u opziet tegen het werk dat erbij komt kijken (u kunt er behoorlijk wat tijd aan kwijt zijn), kunt u vriendelijk nee zeggen, omdat u het daar te druk voor hebt. Maar u moet de functie niet afwijzen omdat die te min is, want dat is een misvatting.
De pijnlijke ervaring had voorkomen kunnen worden als het bruidspaar te voren had geïnformeerd naar de mogelijkheden. Het is erg naïef te denken dat je bij een gratis huwelijksceremonie van “alle” mogelijkheden gebruik kunt maken. Tenenkrommend (en in mijn ogen gênant) is het om in een pompeuze trouwjurk aan komen zetten en gebruik te maken van de gratis faciliteiten van de gemeente.
@Marie Helena, dat ben ik niet met je eens.
Ik ben bij zo’n gratis huwelijk geweest, en wij waren met zes gasten. Dat de gemeente van de bruid een maximum van vier (inclusief getuigen) hanteert had ze vooraf kunnen vragen, maar ik vind het niet raar of naïef om te denken dat vijf of zes aanwezigen gewoon mogelijk is. Als ik de website van Gemeente Amsterdam er bij pak zie ik zelfs dat je 20 gasten, plus getuigen mee mag nemen – 24 personen in totaal dus. Afhankelijk van de locatie kan er minder plek zijn, maar maximaal 4 personen inclusief getuigen is wel erg magertjes van de betreffende gemeente.
De afgelopen jaren is er drastisch bezuinigd op het ‘gratis huwelijk’ bij de gemeente. Voorheen reserveerde men een dag(deel) voor kostenloze huwelijksvoltrekkingen, die verder in niets onderdeden voor reguliere huwelijken. Een inkomenstoets, tot voor de oorlog heel gebruikelijk, was er doorgaans niet.
In dat laatste school volgens veel gemeenten het probleem; veel stellen staken de torenhoge kosten die ze aan leges kwijt zouden zijn liever in een uitbundig feest, en namen het feit dat het burgerlijk huwelijk ’s ochtends, op een marktdag en na enig geduld oefenen op een wachtlijst plaats moest vinden op de koop toe.
Zoals wel vaker gaat met bezuinigingen sloegen veel gemeenten door, met het dusdanig uitkleden van het gratis huwelijk (dat zij volgens de wet moeten aanbieden) zodat zich problemen als hierboven beschreven ontstaan. Beschamend, schraperig en kleinmenselijk.
De verschillen per gemeente springen in het oog. Ik heb de afgelopen jaren drie gratis huwelijken bijgewoond. In gemeente 1 was het gedegradeerd tot het zetten van een handtekening aan een balie in een drukbeklante hal met maximaal 1 getuige per persoon, geen enkele gast en een verbod op het maken van foto’s. Gemeente 2 bood een korte ceremonie in een apart kamertje met het absolute maximum van 10 gasten (inclusief 2 getuigen per echtgenoot), waarbij de ambtenaar in haar praatje tot zesmaal toe refereerde aan het feit dat het een kostenloos huwelijk was. Gemeente 3 was hierbij vergeleken bijzonder lankmoedig, met een korte maar inhoudrijke speech van een ambtenaar in toga, in een prachtige oude raadzaal, met de wettelijk toegestane 2 getuigen per persoon en een stuk of 15 gasten, waarbij men echter niet keek op een extra aanwezige.
Ikzelf woon in gemeente 1, maar ben opzettelijk in gemeente 3 getrouwd.