Ongewenste adviezen

Beste Beatrijs,

Mijn vriend en ik wonen sinds twee jaar samen. Regelmatig geeft zijn moeder ongevraagd huishoudelijk advies (verkapte kritiek) aan mij, iets waar ik totaal niet op zit te wachten. Meestal zeg ik dat ik wel weet wel hoe ik de was moet doen, moet strijken, koken, afwassen, de ramen lappen. Zij reageert met een ongelovig ‘O ja?’ of vervolgt haar verhaal. Ze valt ook vaak in herhalingen. Ik heb als kind van een alleenstaande moeder al vroeg geleerd om mijn steentje bij te dragen in het huishouden. Bovendien heb ik als student een bijbaantje als huishoudelijke hulp. Tot nu toe heb ik me kunnen beheersen, maar ik ben bang dat mijn opgekropte irritaties een keer tot ontploffing komen. Hoe zorg ik er voor dat ik niet de rest van mijn leven deze huishoudelijke adviezen van haar hoef aan te horen, zonder dat mijn relatie met haar daardoor blijvend wordt aangetast?

Genoeg van goede raad

Beste Genoeg van goede raad,

U moet haar vertellen wat u dwars zit, anders blijft zij u op uw nek zitten. U hebt haar al diverse keren proberen te ontmoedigen door te zeggen dat u het wel weet, maar daar trekt zij zich niets van aan, dus dan is meer duidelijkheid geboden.

De volgende keer dat er een pareltje goede raad uit haar mond rolt, negeert u de inhoud en plaats daarvan zegt u: ‘Willemien, ik heb een ander probleem waar ik dringend je hulp bij nodig heb.’ U laat een stilte vallen en zij zal zich nieuwsgierig tonen: ‘O ja? wat is dat dan?’

Vervolgens zegt u langzaam en duidelijk waar het op staat (blijf vooral rustig, geen woede in uw toon, oefen eventueel van tevoren): ‘Ik heb waardering voor je expertise en ik bewonder je huishoudelijke kennis van zaken. Maar ik ben zelf ook niet van gisteren. Ik heb jarenlang ervaring met het huishouden. Sterker nog: ik verdien geld als huishoudelijke hulp. Ik moet je bekennen dat ik heel erg zenuwachtig word, wanneer jij mij vertelt hoe ik de dingen moet aanpakken. Dit is mijn huis en ik doe graag de dingen op mijn manier. Mijn probleem is dat ik in de stress schiet, als jij mij goede raad geeft voor iets wat ik heel goed zelf weet en kan. Wil je mij helpen mijn stress te onderdrukken door mij geen huishoudelijk advies meer te geven? Kun je het mij alsjeblieft op mijn eigen manier laten doen?’

Op zo’n manier is uw klacht helder geformuleerd, terwijl u uw schoonmoeder toch in haar waarde laat. Waarschijnlijk zal ze wel inzien wat u bedoelt en zich in het vervolg inhouden. Mocht ze toch weer de fout ingaan, dan zegt u (refererend aan uw toespraakje): ‘Wat hadden we afgesproken? Geen adviezen!’