Beste Beatrijs,
Ik ben een vrouw van 61 jaar, samenwonend met een man die niet van reizen houdt en ook niet van theaterbezoek. Hij heeft een boot en ik ben niet zo’n vaartype. We kunnen het prima samen vinden en gunnen elkaar onze hobby’s. Maar ik word iebel van het gevraag of gezeur van anderen: ‘Bent u alleen? Vindt u het niet vervelend om alleen op reis / naar theater / naar het museum te gaan? U mag wel bij ons komen zitten, hoor!’ Ik ben niet zielig en het is mijn eigen keuze. Ik reageer dan ook niet altijd even vriendelijk en neem tegenwoordig een boek mee in het restaurant. Hoe kan ik mede-reizigers, theaterbezoekers duidelijk maken dat ze me met rust moeten laten?
Niet zielig
Beste Niet zielig,
Op de een of andere manier kan ik me niet goed voorstellen dat allerlei mensen u voortdurend hun gezelschap opdringen, als u in een museum rondloopt of in een theater naar een voorstelling zit te kijken. Dat zijn ambiances waar mensen elkaar met rust laten. Het gedrag waar u zich aan ergert zal dus voornamelijk op reis plaatsvinden. Hoewel ik me dat óók niet helemaal kan voorstellen. Op reis in een reisgezelschap? Maar waarom zou u dan niet bij andere groepsleden aan tafel willen zitten en een niet-verplichtende conversatie voeren? Of gaat u helemaal alleen op reis? Als u in Parijs of Jakarta of Doetinchem in een restaurant zit te eten, komen er dan werkelijk volslagen onbekenden op u af om te vragen of u bij hen wilt komen zitten? Hoe is het mogelijk! Zo’n gebeurtenis lijkt mij eerder een buitenkansje dan iets om chagrijnig over te doen. U interpreteert de uitnodiging voor gezelschap als een teken dat men u zielig vindt. Ik weet niet of dat waar is. Het is in ieder geval aardig bedoeld. U bent zelf degene die er iets neerbuigends van maakt en een uitnodigend gebaar in de vijandige sfeer trekt. Als u geen behoefte hebt aan sociaal contact, kunt u ook vriendelijk antwoorden: ‘Dank u, heel aardig van u, maar ik ben liever op mezelf.’ U hoeft die mensen toch niet af te katten als ze contact willen leggen?
Wat een naar antwoord, hierin wordt de schrijfster van de brief neergezet als een fantast.
Dat is beledigend en zeer ongepast, hoezo moderne manieren!
Bovendien: gezelschap hoeft je toch niet opgedrongen te worden, deze mevrouw wil gewoon haar eigen gang gaan zonder dat het zielig gevonden wordt dat ze alleen is.
Niets op tegen en ook al kan Beatrijs zich niet voorstellen dat deze mevrouw niet liegt, het is toch werkelijk zo dat mensen regelmatig zo reageren.
Helemaal geen naar antwoord, ik twijfel ook aan het waarheidsgehalte.
Omdat ik veel samen reis, maar ook alleen ben ik eveneens ervaringsdeskundige en herken de situaties absoluut niet: het is erg leuk en fijn alleen te reizen, soms voorstellen van onbekenden om mee te gaan of mee te doen, maar nooit opdringerig en nooit vanuit veronderstelde zieligheid, niet aan de orde. Musea, bioscopen, concertzalen zijn ook fijne plekken, want iedereen is er rustig.