Onbeleefde collega’s

© Sjoerd van der Zee

Al jaren werk ik bij hetzelfde bedrijf: aardige collega’s, goede en veelal informele sfeer. Helaas gaat dat informele soms zo ver dat ik tijdens gesprekken met collega’s ruim zicht krijg op de kauwgum in hun monden. En als het nou van die jeugdige personen waren, maar nee, het zijn allemaal – net als ik – mensen die de 50 gepasseerd zijn. Ongegeneerd kauwgum kauwen, heren die met de hand in het kruis een gesprek met je voeren, of met in elk neusgat een vinger, zodat ik me constant afvraag waar ik mijn blik heen moet wenden: niet op de kauwgum letten, niet naar de handen kijken. Maar waar dan wel, want ik heb geleerd dat je iemand aankijkt tijdens een gesprek. Wat kan ik hier aan doen zonder de collegiale verhoudingen te verstoren?

Geen gezicht

Beste Geen gezicht,

Misschien werkt het als u er op een constaterende manier een opmerking over maakt, zoals er vroeger wel tegen een vrouw ‘Je vlagt’ werd gezegd om haar erop te attenderen dat haar onderjurk onder haar rok uitstak. Dus u onderbreekt het werkoverleg en zegt neutraal: ‘Ik zie je kauwgum.’ Collega zegt dan: ‘Huh? Wat bedoel je?’ U weer: ‘Je kauwt met je mond open, ik zie een vracht kauwgom met veel spuug, het ziet er onsmakelijk uit.’ De ander (hopelijk): ‘O, sorry’.

Hetzelfde met: ‘Je hebt je vingers in je neus’. In een nadere toelichting zonodig: ‘het ziet er beetje raar uit.’ Als u om te beginnen alleen maar iets signaleert, voelt de ander zich niet zozeer aangevallen als wel betrapt en wie weet corrigeert hij zichzelf. Op (krabbende) handen in het kruis past geen commentaar, want mensen op het werk worden niet geacht de blik op het kruis van collega’s te richten, dus dan kunt u zich maar beter ziende blind houden.