Beste Beatrijs,
Ik erger me regelmatig aan ongemanierd personeel. Laatst in de supermarkt keurde de caissière me geen blik waardig, terwijl ze over mijn hoofd heen met een collega aan het roddelen was. Zelfs het noemen van de prijs kon er niet af. Pas toen ik haar nadrukkelijk nog een goede werkdag had gewenst, zei ze me gedag. Dergelijke onbeleefdheden vergallen mijn winkelplezier. Ik wil zo iemand niet erop aanspreken, want ik ben hun moeder niet. Klagen bij de werkgever gaat me veel te ver. Hoe kan ik mijn onvrede duidelijk maken?
Onbeleefd winkelpersoneel
Beste Onbeleefd winkelpersoneel,
U wilt de betreffende persoon niet tot de orde roepen en u wilt niet klagen bij de baas. Zelf het goede voorbeeld geven door de vereiste omgangsvormen in acht te nemen is dan het enige wat overblijft. Verbijt uw ergernis en richt uw aandacht op andere zaken. De regel is dat winkel- en restaurantpersoneel de klanten prettig en beleefd te woord dient te staan. In de meeste gevallen gaat dit goed. Het gaat ook wel eens mis. Pech gehad. Zalig zijn degenen die af en toe eens iets over hun kant laten gaan, al was het maar omdat het zonde van de energie is om elke omgangshapering als een persoonlijk affront op te vatten.
Iedereen kent denk ik wel een caissière die met het hoofd omgedraaid en druk pratend met collega’s de artikelen langs het ‘piepapparaat’ schuift. Ik heb haar al zover gekregen dat ze goedendag zegt en niet met een ander praat zolang ik voor haar neus sta.
Het begon ermee dat ik wachtte tot ze me aankeek alvorens ik de spullen uit mijn kar op de band legde. Als ze haar hoofd draaide vroeg ik haar iets, en jawel, dat hielp. Wanneer het hoofd draaide bij het afreken bleef ik ook wachten tot ze geen geld voelde in haar hand of ik bleef dralen met mijn pinpas. Na ettelijke keren gaat het prima, met haar en met mij en met de rest van de klanten. Bovenstaande heb ik overigens nooit gedaan met een lange rij achter mij. Chapeau voor mezelf.
Ik ken die methode: twee keer goedemorgen zeggen, en met een extra huppel in je stem iemand een ge-wel-di-ge dag toewensen. Maar wat doe je als je zo word ‘geholpen’ in de horeca? Als je wordt toegebeten dat je nog niet aan een leeg tafeltje op een terras (zonder gastheer/vrouw) had mogen plaatsnemen, want dat komt de serveerster niet zo lekker uit? Wat doe je wanneer je in een rij staat waar een klantenservicemedewerker na het vertrekken van een kennelijk lastige klant de boel nog eens lekker gaat nabespreken met de volgende klant. Over de rug van die andere klant. Of wanneer je een winkel uitloopt met een tas vol afgerekende waar, het alarm af gaat, en een medewerker te beroerd is om je even te helpen, omdat ze godbetert aan het stofzuigen is, en dat kennelijk belangrijker is dan haar klanten?
Ik pleit ervoor gewoon duidelijk te zeggen wat je niet bevalt. En daarbij mag je best later merken dat je je geschoffeerd voelt. Niet omdat ik denk dat het die onbeschoftelingen ook maar iets doet – al weet je nooit – maar vooral omdat je als betalende klant niet als oud vuil behandeld hoef te worden en je dienstverleners op hun functioneren mag aanspreken als je er zaken mee doet.
Natuurlijk ken ik deze caissières ook en ik zeg dan vaak (ofwel vrolijk, ofwel ironisch) dag. Maar ik heb zelf ook in een winkel gewerkt en het tegenovergestelde komt net zo vaak voor. Klanten die je niet aankijken, niks zeggen, duidelijk neerkijken op het winkelmeisje.
Het meest memorabele: (moeder tegen kind) “je moet wel je best doen op school, anders moet jij later ook in een winkel werken”. Het toeval wilde dat ik net die ochtend mijn collega’s had getrakteerd omdat ik was afgestudeerd! Mijn baas kwam niet meer bij van het lachen toen hij dit hoorde!
Dus ja, het gebeurt, van beide kanten. Als mensen gewoon een beetje vriendelijk naar elkaar toe zouden zijn, zou dat heel veel schelen. Maar ik denk wel dat veel mensen van goede wil zijn, daar hou ik me dan maar aan vast.