Beste Beatrijs,
Als trotse grootouders passen mijn man en ik regelmatig op de kleinkinderen. Met onze oudste dochter is recentelijk enige onmin ontstaan na een uiterst onplezierig voorval met mijn kleinzoontje, waarvoor ik hem een pak voor z’n billetjes heb gegeven. Eerlijk gezegd begrijp ik niet goed waarom er ongenoegen leeft bij onze dochter over deze strafoefening. Als kind heeft zij van tijd tot tijd ook tikken voor de billen gehad, dus ze weet dat dat heel normaal is. Bovendien delen zijzelf en haar man ook tikken uit, wanneer zij dit nodig achten.
Wij houden zielsveel van onze kleinkinderen. Hoe overtuig ik mijn dochter ervan dat mijn reactie op het onbetamelijke gedrag van haar zoontje alleen maar valt te billijken?
Oma met losse handjes
Beste Oma met,
Zoals u misschien weet is de algemene houding tegenover lijfstraffen veranderd. Bij sommige politieke partijen leeft zelfs het idee om, in navolging van Zweden, het slaan van kinderen strafbaar te stellen. Ook de zogenaamde ‘pedagogische tik’ zou in dat geval onder de categorie verboden handelingen komen te vallen. Of dat een verstandige wet zou zijn betwijfel ik, maar het is wèl een indicatie van de algemene afkeer van slaan als opvoedingsmiddel.
Een weloverwogen pak voor de billen gaat nog een stap verder dan een impulsieve klap in drift. Wat had uw kleinzoontje wel niet uitgespookt? De kat in brand gestoken? Ouders slaan bijna altijd uit onmacht en frustratie. Vaak schamen ze zich achteraf dat ze zich niet wisten te beheersen. Een incidentele klap is geen ramp. Dat betekent heus niet dat het kind voor z’n leven is getraumatiseerd. Maar als ouders de door henzelf uitgedeelde klappen al dubieus vinden, dan geldt dat voor hun plaatsvervangers nog veel sterker. Geen enkele ouder accepteert het als zijn kind een pak slaag krijgt van crècheleidsters, kinderoppassen of leerkrachten. En dus ook niet van oma, hoeveel ze ook houdt van haar kleinkind.
Vertel uw dochter dat het u spijt dat u haar opvoedingsideeën hebt doorkruist en dat het in de toekomst niet meer voor zal komen. Sluit uw kleinzoon in uw armen en leid hem af als hij zich misdraagt in plaats van hem een pak rammel te geven.
Als oma van vijf kleinkindjes waar ik vaak bij oppas, heb ik van mijn zoons en dochters toestemming om, als dat nodig is, tikken uit te delen. Het komt voor dat zo’n kleintje niet voor rede vatbaar is, dan krijgt die naar behoren op de blote billetjes, zoals het vroeger met mijn eigen kinderen ook gebeurde. Oma is wel goed maar niet gek en niemand zal met haar de kachel aanmaken, zeker geen kleinkind dat pas uit de luiers is. Geen van mijn kinderen is tegen slaag voor de billen. Met die veranderde houding jegens lijfstraffen valt het dus nog wel mee. U mag best weten dat onze familie het betreurt dat er op de crèche en de school geen klappen door leidsters/onderwijzers aan de ongehoorzame kindjes worden gegeven. Daar zou men zo toestemming voor krijgen! Ik hoop u duidelijk te hebben gemaakt dat er heus nog wel mensen zijn die slaag handhaven in de opvoeding. Maak daar alstublieft geen paria’s van.
Als moeder van drie kinderen van 8 jaar, 6 jaar en 3 jaar oud, wil ik reageren op uw antwoord op de brief van een oma met losse handjes.
U schrijft o.a. over de algemene afkeer van slaan als opvoedmiddel. Dit is een demagogie – gecreëerd door een handjevol pedagogen, die hun spandiensten aan de ouders willen veiligstellen, zij gaan daarbij zo ver: dat zij ouders bij wet willen laten verbieden, dat deze hun kinderen corrigeren. Alternatieven voor slaan, prima, maar de uiteindelijke keuze is aan de ouders.
Als moeder geloof ik in de heilzame werking van billenkoek, het spreekt voor zich, dat de opa’s en oma’s van mijn kinder- en, mijn permissie hebben om eveneens billenkoek uit te delen, wanneer zij op de kinderen passen. Ik vind dat kinderen hebben te gehoorzamen aan de volwassenen, die op dat moment voor hen zorgen.
Er is volgens mij een wezenlijk verschil tussen een oma, die tijdens het oppassen haar kleinkind billenkoek geeft, en een crècheleidster die dik betaald krijgt om voor andermans kind te zorgen; die hoeft geen bijdrage te leveren aan de opvoeding van het kind. Dat de oma in kwestie haar excuses aan haar dochter zou moeten maken en haar kleinzoon niet langer mag slaan, ben ik dus niet met u eens.
Ik heb nog steeds groot respect voor uw inzicht en adviezen, die u mensen geeft, maar vind wel dat mensen die positief denken over slaan van kinderen (billenkoek) niet verplicht moet worden, hun manier van opvoeden af te zweren.