Beste Beatrijs,
Mijn zoon van 9 heeft adhd. Hij krijgt medicijnen voor betere concentratie, maar het blijft een kind met adhd. Ik zie vooral een lieve jongen die erg zijn best doet. Anderen zien een impulsieve, drukke jongen die hard praat en met zijn gedrag veel aandacht trekt. Op school gaat het vrij goed. Als we in onze vrije tijd naar het zwembad of een speeltuin gaan, kan hij zich helemaal uitleven. Ik verlies hem geen moment uit het oog, zodat ik kan ingrijpen als hij andere kinderen in de weg zit, maar verder laat ik hem betijen. Ik vind het fijn dat hij dan gewoon kan doen wat hij wil zonder dat steeds de teugels aangetrokken moeten worden. Anderen zien vrij snel dat ik de moeder ben en komen mij dan vragen stellen. Ik vind dat erg vervelend en nogal onbeleefd. Als ik iets vertel over mijn zoon, kijken mensen mij over het algemeen meewarig aan of ze vragen of ik hem niet wat rustiger kan laten zijn. Wat ik graag zou willen is een of andere spitse reactie op deze nieuwsgierigen zonder uit te moeten leggen wat er mis zou zijn aan mijn zoon. Kunt u mij iets aan de hand doen?
Hoe snoer ik hen de mond?
Beste Hoe snoer ik hen de mond,
U hoeft nooit in te gaan op nieuwsgierige vragen van onbekenden naar wat er met uw zoon aan de hand is. Die vraagstellers gaan over de schreef en u bent in het geheel niet verplicht om voor hen de medische doopceel van uw kind te lichten. U doet als moeder al moeite genoeg om uw zoon in de gaten te houden in speeltuinen en dergelijke, u grijpt in wanneer hij te ver gaat, en voor de rest moet uw kind inderdaad zijn gang kunnen gaan. Wat uw zoon mankeert gaat buitenstaanders domweg niet aan. Wanneer een onbekende naar u toe komt en u begint uit te vragen over uw zoon, zegt u: ‘Hij is een vrolijke jongen met een enorme voorraad energie.’ Nadere toelichting is overbodig.
0 reacties
Blijf op de hoogte, abonneer je op de RSS feed voor reacties op dit artikel.