Beste Beatrijs,
De laatste tijd merk ik – alleenstaande vrouw van begin dertig – dat ik niet meer word uitgenodigd op feestjes van getrouwde vrienden met kinderen. Sommigen verzwijgen eenvoudig het feit dat zij kinderpartijtjes en etentjes voor andere stellen geven; later komt het dan terloops ter sprake. Maar laatst zei één vriend het me recht in mijn gezicht: ‘Jammer toch dat je geen man hebt. We nodigen tegenwoordig toch meestal mensen uit die in dezelfde levensfase zitten.’ Zijn opmerking heeft me diep gekwetst. Ik ben een trouwe vriendin: de afgelopen jaren ben ik aan de lopende band getuige geweest bij huwelijken van mijn vrienden, ik organiseerde vrijgezellenfeestjes en legde kraambezoeken af. Ook nodig ik mijn vrienden geregeld uit voor feestjes of etentjes bij mij thuis. Moet ik daar nu mee ophouden omdat zij mij niet meer uitnodigen? Ik wil mijn oude vrienden niet kwijt, maar tegelijk wil ik waken voor scheefgroei.
Trouweloze vrienden
Beste Trouweloze vrienden,
Die opmerking van die vriend van u is ronduit schandalig. Alsof u straf verdient omdat u de ware nog niet hebt gevonden! Hiermee heeft hij zich voorgoed als vriend gediskwalificeerd. U kunt deze man en niet te vergeten zijn vrouw gevoeglijk uit uw adresboekje schrappen. Of uw andere vrienden er ook zo over denken is niet helemaal duidelijk. U vermoedt het, maar u weet het niet zeker. Bespreek het met hen. Staar u trouwens niet blind op de kinderpartijtjes. Dat zijn doorgaans behoorlijk vervelende gelegenheden, waarvan u blij kunt zijn dat die beker aan u voorbij gaat. Maar met etentjes, borrels of feestjes voor volwassenen ligt het anders. Het zou heel raar zijn, als uw vrienden u daar niet meer voor uitnodigen omdat u geen partner of kinderen hebt. Leg de uitspraak van eerder genoemde vriend eens voor aan deze of gene in uw vriendenkring. Vraag hun of ze soms dezelfde mening zijn toegedaan. Als ze ontkennen (wat het meest waarschijnlijke is, omdat er een zeldzaam harteloze instelling uit spreekt), dan kunt u voorzichtigjes naar voren brengen dat u toch het idee hebt dat u niet meer welkom bent op hun sociale gelegenheden.
Normale vrienden (echte vrienden) zullen zich op zo’n moment in bochten wringen om het tegendeel te benadrukken en u gerust te stellen: dat ze wel degelijk op u als persoon gesteld zijn, dat ze graag wat willen afspreken, maar drukke tijden enzovoort. Enfin, u merkt het vanzelf wel. Als iedereen de rotopmerking onderschrijft, dan weet u hoe laat het is en zult u op zoek moeten naar nieuwe vrienden.
Ik snap uw verhaal helemaal, ik ben zelf getrouwd en zit ook in die levensfase waarin uw vrienden zich bevinden. Ik merk vaak dat koppels in onze vriendengroep vaak ‘gelijkgestemden’ uitnodigen….ik heb gemerkt dat die gesprekken op die avonden vaak gaan over ‘ wie-heeft-het -het-beste voor elkaar’ dus wie heeft het grootste huis, het talentvolste kind etc. het is alleen maar egotripperij en die koppels willen vaak een bepaalde bevestiging. Bij u valt niets te halen. Want ze kunnen hun eigen situatie immers niet spiegelen aan de uwe. Het ligt niet aan u, maar aan de onzekerheid van uw vrienden..het erge is..veel mensen, in mijn ervaring,hebben hier last van. Ik word er soms zo moe van! Wij zijn blij met wat afwisseling in de levensfases van onze vrienden en koesteren al onze vrienden!
Mijn advies…laat ze maar praten, blijf uw hartelijke zelf en steek een hoop veren op bepaalde plaatsen..u weet wel beter!