Nee, nee, schreeuwen de meisjes

Barbie heeft diversiteit omarmd en is behalve in de standaarduitvoering sinds kort ook verkrijgbaar in de maten ‘lange lijs’, ‘klein opdondertje’ en ‘mollig’. Een mooie stap om de gelijkwaardigheid van uiteenlopende vrouwelijke verschijningsvormen te erkennen, al valt te vrezen dat kleine meisjes die zelf een barbie mogen uitkiezen in de speelgoedwinkel toch weer de standaardversie prefereren, net zoals kleine jongens zich storten op het vervaarlijkste actiefiguurtje. Aan kinderen wordt tomeloze fantasie toegeschreven, maar ze zijn evengoed dol op stereotypen.

De veelvormige barbiepop staat model voor het belang van gelijkwaardigheid en diversiteit, waarden die onder druk kwamen te staan bij de Keulse aanrandingen. In reactie hierop en uit beduchtheid voor Keulse toestanden bij het naderende Carnaval krijgen asielzoekers een setje regels uitgereikt voor respectvolle omgangsvormen. Arme asielzoekers! Het lijkt nogal vernederend om te worden voorgelicht over het vanzelfsprekende. Maar vooruit, bij maatschappelijke onrust moet je als overheid iets doen en voorlichting kan in ieder geval geen kwaad, net zo min als een dikke barbie kwaad kan.

Vluchtelingen zijn niet de enigen die bijgespijkerd moeten worden over seksuele diversiteit en gelijkwaardigheid. Jongeren vormen een gigantische doelgroep. In de Volkskrant las ik een reportage over de activiteiten op dit front in de provincie Utrecht. Opvallend was dat de gesprekken over seks en liefde in naar sekse gescheiden groepen plaatsvonden. Jongens praten alleen met jongens, en meisjes alleen met meisjes. Dit lijkt me een fundamenteel verkeerde aanpak van de voorlichting. Hoe kun je begrip krijgen voor wat de andere sekse bezig houdt, als je alleen meningen en ervaringen hoort uit je eigen kamp van seksegenoten? Hoe kan een gelijkwaardige omgang tussen de seksen van de grond komen, als de tegenpartij blijkbaar zo anders is dat ze niet in aanmerking komen om vrijblijvend mee van gedachten te wisselen over serieuze zaken als seks en liefde?

Als een meisje bij je op schoot komt zitten, mag je dan aan haar zitten?

Het noodzakelijke tegengas oftewel de voorlichting kwam dan ook van de cursusleiding, wat de onderneming reduceert tot een oninteressante, obligaat correcte aangelegenheid. ‘Als een meisje nee zegt, bedoelt ze nee’ krijgen de jongens te horen. Maar zo’n categorische vuistregel is onwerkbaar, omdat ambiguïteit nu net essentieel is voor de omgang tussen de seksen. Neem het bekende tafereel van drie bikinimeisjes aan de rand van het zwembad. Daar komen twee stoere jongens aangeslenterd. ‘Jullie gaan het water in!’ roepen ze. ‘Nee, nee!’ schreeuwen de meisjes, ‘alsjeblieft niet!’ En plons, daar worden ze giechelend en tegenstribbelend het zwembad in gegooid. Als de meisjes geen ‘Nee!’ hadden geroepen, was het geen leuk spelletje geweest, en als de jongens braaf waren doorgelopen na het ‘nee’ was er helemaal geen spelletje geweest.

Variaties hierop worden eindeloos gespeeld in flirterige omgangsvormen. Als mannen de taak hebben om een definitief ‘Nee!’ te onderkennen en te respecteren, hebben vrouwen toch ook de taak om in een escalerende flirt bijtijds een van de vele uitstapmomenten te nemen. Don’t you play with me, cause you play with fire zong Mick Jagger al.

Als een meisje bij je op schoot komt zitten, mag je dan aan haar zitten? was de strikvraag die de jongens op het eind van de voorlichting voorgeschoteld kregen. Het correcte antwoord was ‘nee’ (de helft van de cursisten had het fout). Maar een meisje dat zomaar bij een jongen op schoot ploft is behoorlijk intiem bezig. Als zo’n vergaande actie onbeantwoord dient te blijven, zit het toch niet helemaal lekker met de gelijkwaardigheid. De code ‘Afblijven!’ trekt de situatie in de sfeer van lap dancing. Klanten mogen de lapdancers niet aanraken, want dat zit niet bij de prijs inbegrepen. Een jongen die ervan uitgaat dat een op z’n schoot zittend meisje erotisch in hem geïnteresseerd is heeft het mis. Hij mag blij zijn met een gratis lap dance en vooral z’n tengels thuishouden. Fijne, gelijkwaardige omgangsvormen.