Muurbloempje tussen vriendinnen

Beste Beatrijs,

Ik ga wekelijks met vier vriendinnen om, we kennen elkaar al jaren. Ik beleef er gezelligheid en lol aan, maar soms heb ik het idee dat ik onderaan de ladder bungel. Het oogcontact is het minst met mij, heb ik het gevoel. Foto’s die rond gaan zie ik als laatste. Wat ik zeg wordt nauwelijks gehoord. Het zijn allemaal zelfbewuste vrouwen met een leidinggevende functie. Ik zie me mijzelf als de meest bescheiden en de meest onzekere van de groep. In een ander gezelschap merk ik dat mijn rol meer in de spotlights is. Ik pieker me suf: hoe komt het dat er over mij heen gewalst wordt? Kan ik het bespreekbaar maken dat ik mij een muurbloempje voel bij hen? En zal ik de confrontatie gaan met de hele groep of liever een op een? Ik ben bang om aangezien te worden als de vrouw met de lange tenen en dat ze zich geforceerd voelen om mij voortaan krampachtig erbij te betrekken. Hoe pak ik het aan?

Voor spek en bonen

Beste Voor spek en bonen,

U hebt het gevoel dat u onderaan de pikorde staat in een vriendinnenclubje van vijf personen. U wordt gedoogd als het ware. Ik vrees dat het weinig zin heeft om als zielig geval uit de kast te komen. Er zijn twee mogelijke uitkomsten: ofwel de anderen ontkennen glashard wat u zegt, maar zullen zich uit medelijden in bochten wringen om speciale aandacht aan u te besteden. Ofwel zij bevestigen dat ze niet zo geïnteresseerd in u zijn en dat zal ook weinig verlichting brengen.

Als u één vriendin binnen dit clubje had die u volledig vertrouwt, zou u uw probleem met haar kunnen bespreken, maar kennelijk is dat niet zo. U staat tegenover een muur van mensen die het onderling uitstekend met elkaar kunnen vinden, maar u valt er buiten. In de vriendschap moeten de dingen vanzelf gaan. Als u het idee hebt dat dit gezelschap weinig waardering voor u heeft en niet op uw inbreng zit te wachten, dan zal dat wel kloppen. Het is onmogelijk om een situatie van ‘gedoogd worden’ om te buigen naar een situatie van gelijkwaardige gezelligheid. Ik raad u aan om uit deze groep te vertrekken en u te richten op mensen met wie u het op een vanzelfsprekende manier goed kunt vinden zonder dat u voortdurend gekweld wordt door de vraag of men u eigenlijk wel de moeite waard vindt.