Beste Beatrijs,
Ik ben een meisje van zeventien en mijn ouders zijn gescheiden. Elke vrijdag haalt mijn vader mij op voor het weekend. Mijn moeder werd laatst chagrijnig op mij en vond mij onverschillig, omdat ik niet vanuit de hal naar haar in de serre toe was gekomen om gedag te zeggen voor vertrek. Ik vind dat zij naar mij toe had moeten komen, omdat zij de moeder is en zij mij zou gaan missen. In de hal was ik bezig met mijn spullen. Zij wist dat we zouden vertrekken. Het klinkt misschien lullig, maar wie moet naar de ander toe voor een afscheidsknuffel?
Wie moet zich vervoegen?
Beste Wie moet zich vervoegen,
Er is geen formele regel voor wie naar wie toekomt in het geval van huisgenoten die vertrekken. In geval van gasten is het duidelijk: de gastheer/-vrouw doet bezoekers uitgeleide, begeleidt hen naar de voordeur en neemt daar afscheid. Maar huisgenoten gaan natuurlijk voortdurend weg en komen later weer terug. Vaak volstaat een in de gang geroepen ‘Tot later!’ of ‘Ik ben weg!’ Als een gezinsgenoot voor langere tijd weggaat, loopt de achterblijver meestal mee naar de voordeur en neemt daar afscheid, hoewel elkaar gedag zeggen in de huiskamer ook goed mogelijk is. In dat laatste geval loopt degene die vertrekt dus even naar de plaats in huis waar de achterblijver zich bevindt. Wie de ander het meest zal missen heeft er niets mee te maken. Het gaat erom dat er even gedag wordt gezegd.
In jouw situatie vermoed ik dat je moeder er enige moeite mee heeft om je vader tegen te komen. Zij zal geen zin hebben gehad in het uitwisselen van beleefdheden. Om haar het ongemak van een ontmoeting met je vader te besparen had je beter even naar haar toe kunnen lopen om afscheid te nemen. Kleine moeite toch?
Het is begrijpelijk dat de moeder er misschien moeite mee heeft om de vader te ontmoeten, maar het punt is dat de ouders ooit samen zijn begonnen als stel, een dochter hebben gekregen en nu helaas niet meer samen zijn. In twee huizen wonen is voor de dochter ook – gezien het heen en weer gesleep van schoolboeken, (sport)kleding en andere zaken – best bewerkelijk. Ik vermoed ook dat zij niet degene is die de scheiding heeft gezocht. Waarom zou haar moeder dan niet gewoon haar dochter in de hal kunnen groeten terwijl de dochter druk bezig is om al haar spullen bij elkaar te verzamelen en weg te gaan? Voor de dochter lijkt het me wel zo fijn als haar ouders in ieder geval op een vriendelijke manier met elkaar om gaan, want door hun dochter blijven ze toch altijd met elkaar verbonden. In openbare ruimten
zoals winkels, bibliotheek e.d. groet je toch ook geleefd de mensen die je helpen achter de balie/kassa. Zo kun je toch ook op z’n minst de vader groeten?
In ons gezin is het standaard dat degene die weggaat dat meldt. Al is het maar even roepen “ik ga”. Op dat moment hebben de thuisblijvers kans om hierop te reageren. Soms is dat door “OK ” te roepen, soms door een knuffel te vragen en ook wel dat de thuisblijver even meeloopt naar de deur.
Misschien is dit een haalbaar compromis voor jullie?
Je kunt elkaar toch ook 10 minuten voor de ophaaltijd even knuffelen en het beste wensen. Dan is dat tenminste gebeurd. Als moeder loop ik altijd mee maar begrijp dat het in jullie situatie anders is. De teleurstelling van je moeder mag ze niet op jou afschuiven vind ik. Zeker ook omdat je druk genoeg bent met de spullen die mee moeten.