Beste Beatrijs,
Mijn vrouw en ik wonen sinds een jaar in onze nieuwe woning. Wij vinden het belangrijk om een goed contact te hebben met onze buren. Met name één stel hebben we het afgelopen jaar goed leren kennen. Maar na verloop van tijd bleek dat de vrouw van het stel alleen maar over zichzelf kan praten. Elk gespreksonderwerp wordt daardoor in de kiem gesmoord. Hierdoor krijgen wij steeds minder zin in deze ontmoetingen.
Wij hebben deze irritatie niet met ze gedeeld, dus blijven zij ons steeds uitnodigen. Totnutoe houden we dit beleefd af, maar daar kunnen we niet eindeloos mee doorgaan. Ik vind dat we de irritatie moeten bespreken met de buurvrouw, want al met al zijn het wel ontzettend aardige buren. Mijn vrouw vindt dat het niet haar taak is om de buurvrouw op te voeden of haar te corrigeren en vooral zij houdt de buurvrouw nu op afstand. Omdat ik het contact met de buren toch waardevol vind, vraag ik mij af wat de beste aanpak zou zijn.
Bekomst van de buren
Beste Bekomst van de buren,
Uw vrouw heeft gelijk dat het geen goed idee is om de buurvrouw uit te leggen dat u haar bij nader inzien een vervelende, egocentrische kletskous vindt. Het heeft geen zin om de buurvrouw attent te maken op deze minder prettige eigenschap, want zo zit ze nu eenmaal in elkaar en dat kan ze toch niet veranderen. Bovendien zal ze u uw kritiek niet in dank afnemen.
Uw vrouw houdt afspraken met de buren nu af, en dat is op zichzelf een prima methode om afstand te nemen. Toch zou ik u afraden om de contacten helemaal te verbreken. Dat gaat te ver en is ook niet nodig. De buurvrouw is vervelend, maar misschien is de buurman aardiger/ leuker? Bepaal samen met uw vrouw een frequentie van contact. Bijvoorbeeld een of twee keer per jaar samen een borreltje drinken? Dat moet op te brengen zijn. U en uw vrouw kunnen zich daar moedig doorheen slaan. U kunt zich daarbij wat slagvaardiger opstellen door af en toe de buurvrouw te onderbreken en aan haar man te vragen wat hij ervan vindt of door een ander onderwerp aan te snijden of door zelf een verhaal te vertellen, zo nodig dwars door haar ontboezemingen heen. Als het niet lukt, kunt u na afloop altijd samen met uw vrouw lachen om de olifantenhuid van de buurvrouw en u verheugen dat u voorlopig weer van haar af bent.
Minimaliseer het contact door afspraken op de lange baan te schuiven onder het motto ‘we hebben het te druk’, maar maak een of twee ker per jaar wél een afspraak met hen. Op die manier houdt u toch een redelijk prettige burenverhouding in stand.
Nodig ze samen met andere buren uit, dan is het gesprek gemakkelijker om te buigen, wellicht is het ook zo te sturen dat het contact in het vervolg altijd met meerdere buren tegelijk is.
Dan is die een of twee keer per jaar prima vol te houden.
In een gesprek waarbij zij toch weer alles naar zichzelf toetrekt, kunt u ook altijd een zinnetje zeggen dat voor uzelf makkelijk van de tong afrolt, iets in de trant van: zeker, goed punt, kom ik zo op terug, maar ik wil nog even doorgaan op…..etc
Zo kan uw man ook wat onderbreek-en-leid-terug zinnetjes gebruiken en naderhand kunt u dan nagaan hoe goed het gewerkt heeft.