Misplaatst begrafenisbezoek

Beste Beatrijs,

Zijn er regels voor het bezoeken van begrafenissen of crematies, als je de overledene niet of nauwelijks persoonlijk kent? Bijvoorbeeld een ouder van een goede vriendin of van een naaste collega. Ik ga wel eens naar zo’n gelegenheid om medeleven te tonen. Hoewel ik dit natuurlijk met liefde voor iemand over heb, voel ik me dan ook enigszins ongemakkelijk, alsof ik een indringer ben in het verdriet van anderen.

Ik heb eens meegemaakt dat bekenden van de dochter van de overledene naar de begrafenis gingen om de dochter te steunen. Zelf kenden zij noch de overledene noch de rest van de familie. Zij hadden ook hun eenjarig zoontje meegenomen, omdat ze geen oppas konden of wilden vinden. Ik merk dat veel mensen dit normaal vinden onder het motto ‘kinderen horen er toch ook bij?’ Zelf zou ik mensen niet per se op een begrafenis of crematie hoeven zien om te weten dat men met mij meeleeft. Van degenen die mij na staan krijg ik toch wel steun. Uit een kaartje, bezoek na die tijd of telefoontje kun je toch ook een hoop troost halen? Wanneer moet je nou wel gaan en wanneer niet?

Misplaatst begrafenisbezoek

Beste Misplaatst begrafenisbezoek,

Als een overledene (beter gezegd degene die de begrafenis/ crematie organiseert) een en ander in kleine kring wil houden, wordt er een spaarzaam uitnodigingsbeleid gehanteerd, alleen voor intimi. Een begrafenis of crematie kunt u altijd bezoeken, wanneer u een rouwbericht per post hebt gekregen, waarin datum en plaats van de gelegenheid worden genoemd. Voor verre bekenden van de overledene of voor intimi van de nabestaande betekent een per post ontvangen rouwbericht niet dat ze verplicht zijn de begrafenis te bezoeken, maar dat ze in ieder geval welkom zijn, mochten ze besluiten erheen te gaan.

Hetzelfde geldt voor mensen die een rouwadvertentie in de krant lezen van een verre kennis of van een dierbare van iemand die ze kennen. Als er plaats en tijd in de advertentie worden genoemd, zijn mensen die het lezen in principe welkom, maar men hoeft zich zeker niet verplicht te voelen. Vaak is in dergelijke gevallen, zoals u al schrijft, het schrijven van condoléancekaartje of -briefje een geschiktere manier om van medeleven blijk te geven dan aula- of kerkbezoek.

Een begrafenis of crematie is geen zoete inval.

Het is sterk af te raden om partners en kinderen mee te nemen naar een tweedegraads begrafenis (van iemand die je niet persoonlijk kent, maar die een dierbare is van een goede vriend, vriendin of collega). Iemand die naar een tweedegraads begrafenis gaat, doet dat vanuit de persoonlijke relatie met een van de nabestaanden en neemt niet ook nog eens zijn of haar eigen aanhang mee. Kleine kinderen die geen persoonlijke band hebben met de overledene hebben er al helemaal niets te zoeken. Een begrafenis of crematie is geen zoete inval.

Een geschikte vuistregel voor het wel of niet bezoeken van tweedegraads begrafenissen luidt: zou de nabestaande (goede vriendin/ collega, buur enzovoort) ook vanzelfsprekend naar de begrafenis van mijn dierbare (bijvoorbeeld een ouder) komen? Zo ja, gaat u wel. Zo nee, gaat u niet.