Met vrienden in zaken

Beste Beatrijs,

Een half jaar geleden besloten twee vriendinnen en ik (man) om als driemanschap een project op poten te zetten, dat – als het succes zou hebben – ons alle drie veel werk, inkomen en profilering zou opleveren. Ik heb onbetaald al veel werk verzet en zit zo langzamerhand aan de grens van wat ik kan doen zonder de input van mijn collega’s. En die komt maar niet. Daar hebben ze goede redenen voor. De ene verwacht haar eerste kindje, de ander verleent mantelzorg aan haar bejaarde vader, en ze hebben ook andere werkverplichtingen.

Er moet iets moet gebeuren om verder te kunnen. Ik heb een paar voorzichtige mailtjes gestuurd om de vaart er weer in te krijgen, maar ik wil hen ook niet te veel opjutten, omdat ik geen ergernis wil wekken. Onze vriendschap is belangrijk, maar het slagen van dit project is ook belangrijk voor mij. Mijn financiële perspectief en hoe mijn leven eruit zal zien is afhankelijk van of het doorgaat of niet. Hoe zorg ik ervoor dat mijn collega’s wat meer in beweging komen zonder hen te hard te pushen?

Op dood spoor

Beste Op dood spoor,

In het algemeen is het geen goed idee om met vrienden in zaken te gaan. Zeker niet met meer dan één. Met één compagnon gaat het nog wel, als beide personen geheel en al op dezelfde lijn zitten, even gemotiveerd zijn en even hard werken. Maar drie is snel te veel. Er is er altijd een die niet hard genoeg werkt, minder gemotiveerd is en zich ontwikkelt tot blok aan het been. U hebt twee compagnons met andere prioriteiten. U zit dus in het schip. Dit project is belangrijk voor u. Als het mislukt, zit u aan de grond, maar uw vrienden doen er niet zo veel aan, want ze hebben andere prangende zaken aan hun hoofd.

Het is heel moeilijk om vrienden ter verantwoording te roepen. Met gewone zakenpartners (die niet speciaal vrienden zijn) is dat veel makkelijker. Ik zie het somber in voor u. Uw compagnons laten u in de steek en u hebt geen hefboom om ze aan het werk te zetten. Wat u kunt doen is op heel korte termijn een vergadering bijeenroepen en uw probleem voorleggen. Dat is niet pushen, maar alarm slaan. Ze zullen u ongetwijfeld met veel begrip aanhoren en beterschap beloven, maar het is de vraag of dat ervan komt. Zeker van de collega die binnenkort haar eerste kind krijgt hebt u weinig te verwachten. Die kunt u beter afschrijven voor het komende jaar. Leg hen een termijn voor: als binnen een maand niet X, Y en Z zijn afgehandeld, kan het project beter worden afgeblazen, waarna u in vrede uit elkaar kunt gaan. Zelf moet u dan iets anders verzinnen: een andere compagnon zoeken (liefst één persoon) die wel gecommitteerd is. Of desnoods een baan zoeken om een inkomen te verkrijgen. Het gedroomde project kan dan later nog eens op poten worden gezet.