Beste Beatrijs,
Mijn man en ik zijn al meer dan veertig jaar bevriend met een echtpaar. We zien elkaar een paar keer per jaar. Er is iets wat me ergert aan de vrouw: ze noemt mij steeds ‘meid’. Dat zei ze altijd al wel (‘Hoi meid, hoe is het?’ ‘Ja meid’, ‘Leuk, meid!’ enzovoort), maar het lijkt de laatste jaren wel erger te worden. Het stoort me des te meer, omdat ze hun hond (een teef) ook ‘meid’ noemt. Ik vind het zo volks. Ik zou het wel tegen haar willen zeggen, maar ik ben bang dat ik haar beledig. Ze bedoelt het goed, maar toch heb ik er moeite mee. Moet ik het zo laten of zal ik haar vertellen dat ik het niet leuk vind?
Ik ben geen meid!
Beste Ik ben geen meid,
Ik begrijp uw weerzin. Ik vind ‘meid’ ook een gruwelijk woord, of hiermee nu dames van 65-plus worden aangeduid, volwassen vrouwen of jonge meisjes. De ‘meid’-zegger presenteert zichzelf als een populair type van de gestampte pot zonder gevoel voor de mogelijke esthetiek van het bestaan of van de taal. ‘Meid’ stond van oudsher voor ‘keukenmeid, dienstmeid’, iemand van lage komaf die tegen een schamel loon de rotzooi van de rijken moest opruimen. Maar de ondoorgrondelijke evolutie van de taal heeft de betekenis van ‘meid’ opgewaardeerd en van kleur doen verschieten, met als gevolg dat dezer dagen de huishoudelijke hulp de allerlaatste is die ‘meid’ kan worden genoemd. Dat zou immers duiden op klassenbewustzijn en dat is volstrekt incorrect. Voor iedere andere vrouw is de term familiair bedoeld. Het ‘meid’ zeggen heeft in deze toffe tijden epidemische vormen aangenomen. Iedereen die het woord vermijdt wegens de oude associatie met ‘heffe des volks’ staat machteloos en sterft trouwens vanzelf uit. Wat niet wegneemt dat u het best eens aan de orde kunt stellen met uw vrienden. Snijd in de conversatie het onderwerp ‘onaangenaam woordgebruik in het algemeen’ aan en breng uw bezwaren tegen ‘meid’ als een persoonlijke eigenaardigheid. Onder vrienden moet men dit soort voor- en afkeuren vrijuit kunnen bespreken. Of het wat uithaalt is twijfelachtig, maar elke ‘meid!’ die uw vriendin daarna tegenover u zal vermijden is er een.
Kan dit iets te maken hebben met regionale verschillen? In Noord-Holland-boven-het-Noordzeekanaal, waar ik ben opgegroeid, heeft ‘meid’ of ‘ meiden’ helemaal geen pejoratieve bijklank. En hoe noordelijker je komt, hoe meer het simpelweg een synoniem voor ‘ meisje’ is. Ik herinner me mijn oudtante die smakelijk vertelde hoe ze had gelachen, toen ze met haar (eveneens 70+ vriendin) tijdens een wandeling in West-Friesland werd begroet met een vrolijk “Heej, maide!”
Zelf ben ik een keer door een winkelier aangesproken met ‘Hallo jongedame!’.
Ik was toen 55 jaar en dit was een koude douche. Ik kon het niet plaatsen, was het een compliment, of een poging tot jovialiteit? Het was een Turkse winkelier en ik vermoed, dat dit een poging was tot integratie. Ik wist niet hoe ik hier op een aardige manier op moest reageren. Ik was geschokt!
menigeen zou er een moord voor plegen om op haar 55e aangezien te worden voor jongedame!
Beste Johannes,
Daar heeft u gelijk in.
Het zit blijkbaar in de familie, dit soort reacties.
Mijn vader kwam, toen hij al over de 80 was, een winkel binnen, waar hij werd begroet met: – Dag jongeman! ‘
De winkelier begroet al zijn mannelijke klanten zo, maar dat wist mijn vader niet. Mijn vader was not amused.
Ik vind het zelf ook een heel vervelend woord. Ik denk dat er mensen zijn die het woord gebruiken omdat ze denken dat het feministisch is. Eerlijk gezegd is er ook geen goed alternatief voor. Bij ons zangkoor (dames !) zegt een van de leden altijd als ze het tegen iedereen heeft: Meiden zullen we zus, zullen we zo. Deze mevrouw van 76 jaar is nota bene nogal snobistisch en ”deftig”, maar in haar geval gebruikt ze dat dus omdat ze denkt dat dat feministisch is.
Het bovenstaande -vermeld door Noord-Hollandse- is voor mij zeer herkenbaar, daar ik uit West-Friesland kom. Mijn moeder spreekt haar zus bijvoorbeeld aan met “noh moid” en ik vind het woord meid ook geenszins denigrerend. Het is zelfs heel gebruikelijk als vrouw om elkaar zo aan te spreken. Wel heb ik gemerkt dat dit bij mij collega’s in Twente anders ligt en dat ik me daar op zal moeten aanpassen.
Het is neerbuigend om iemand meid te noemen. Vaak word het vermomd gebruikt: nou dank je, meid, voor de koffie.
Mijn antwoord daarop is: Kind, ik zet altijd een lekker bakkie koffie.
Zeg ouwe jongen kom binnen, tegen een bejaarde. Tegen een veertigjarige meid: kind, wat een tijd geleden.
Oma word je genoemd als je haar iets uitgegroeid is, grijze duif is ook een bekende. Daar heb je die bejaarde ook zei laatst iemand tegen een vijftigjarige die daar weer op antwoordde: ja ja meisje, hier ben ik weer. Ach, je wordt geplaagd en je plaagt terug.
er zijn ook mensen die iemand snel ‘schat’ noemen, hier in amsterdam tenminste wel. op buitenstaanders komt dat vreemd over, maar het is gewoon een soort manier van spreken. ik zou me er niet aan storen. met het ‘meid’ uit de brief wordt geen dienstmeid, (gillende) keukenmeid of boerenmeid bedoeld. en het is vervelend om iemand te gaan corrigeren in zijn taalgebruik. dat wordt terecht meestal niet gewaardeerd want het komt onaangenaam over.
– en het is vervelend om iemand te gaan corrigeren in zijn taalgebruik. dat wordt terecht meestal niet gewaardeerd want het komt onaangenaam over.-
Het is ook vervelend om aangesproken te worden op een niet al te gebruikelijke manier. Dat wordt terecht meestal niet gewaardeerd want het komt onaangenaam over.
Je kunt iemand daarom beter wel corrigeren/attenderen op zijn taalgebruik. Waarschijnlijk is hij er zich totaal niet bewust van dat het onaangenaam op de ander overkomt. En hopelijk zal hij de volgende keer eerst overwegen of hij een bepaald woord kan gebruiken.
Iemand kan bijv. gewend zijn in Amsterdam het woord ‘schat’ te gebruiken maar moet er zich ook van bewust zijn dat dit woordgebruik buiten Amsterdam niet erg gewaardeerd wordt want niet-standaard Nederlands.
Alles hangt of staat natuurlijk met die manier waaop je iemand corrigeert/attendeert.