Beste Beatrijs,
Sinds vier jaar heb ik een relatie met een vader van drie kinderen van inmiddels 21, 20 en 17. Hij en ik wonen niet samen. Toen onze relatie begon, was hij al vijf jaar bij zijn vrouw weg. Hij viert vakanties, Sinterklaas en verjaardagen nog steeds met zijn ex-vrouw en kinderen. Aanhang van de kinderen is welkom, maar ik niet. Inmiddels ga ik ’s zomers wel een weekje op vakantie met mijn vriend, mijn eigen dochter en zijn kinderen. Op mijn initiatief heeft hij zijn ex-vrouw een keer uitgenodigd om mee te gaan, maar dat wilde zij niet. Ook heeft hij inmiddels zijn ex zover om haar kerstdiner te verplaatsten van eerste naar tweede Kerstdag, zodat ik eerste Kerstdag niet alleen ben. Alle andere vrije en feestdagen brengt mijn vriend door met zijn gezin in oude samenstelling.
Ik ben blij dat mijn vriend een goede band heeft met zijn ex, maar het voelt alsof ik in deze relatie op de achterbank mag plaatsnemen. Overdrijf ik of moet ik accepteren dat er een parallel gezinsleven bestaat waarvan ik uitgesloten ben? Mijn vriend snapt werkelijk niet waar ik moeilijk over doe en wil omwille van zijn kinderen niets hieraan veranderen.
Op de achterbank
Beste Op de achterbank,
Het is voor gescheiden ouders heel belangrijk om prioriteit te geven aan hun jonge kinderen voor het vieren van Kerstmis, vakanties en andere feestdagen, maar als die kinderen eenmaal volwassen zijn, zou uw vriend zich om te beginnen op u, zijn vaste partner, moeten richten. Vervolgens kunnen zijn kinderen zich daarbij aansluiten of ze spreken iets met hun moeder af. Het gaat er niet om dat de kinderen weg moeten blijven, maar dat hun vader óók tijd wil besteden met zijn nieuwe partner.
U loopt al vier jaar lang aan de leiband van uw vriend en u wordt buitengesloten. Waarom eigenlijk?
Op dit moment lijkt uw partner zich weinig aan u gelegen te laten liggen. Zowel feestdagen als vakanties brengt hij liever door met zijn ex-vrouw in de schoot van het gebroken gezin dan met u. Alleen voor eerste Kerstdag heeft hij met zijn hand over zijn hart gestreken en genadig toegestaan dat die dag voor u is. Echt iets om dankbaar voor te zijn. Uw partner zou u moeten betrekken bij zijn leven, maar dat laat hij na onder het mom van angst voor de kinderen – in werkelijkheid waarschijnlijk angst voor zijn ex. Hij begrijpt uw probleem niet eens. In een normale relatie voeren geliefden redelijk overleg over hun plannen. In uw relatie wordt geen overleg gevoerd: u loopt al vier jaar lang aan de leiband van uw vriend en u wordt buitengesloten. Waarom eigenlijk? U bent toch geen muilezel? Geef uw vriend een keuze: zeg dat het u deprimeert om de rest van uw leven de tweede viool te moeten spelen in een ingewikkeld samengesteld gezin. Als uw vriend liever zijn ex en zijn kinderen tevreden stelt dan u, kunt u beter écht alleen zijn om in alle rust op zoek te gaan naar een partner die zonder voorbehoud voor u kiest.
Goed advies van Beatrijs. Beter alleen in je eentje dan in een relatie. Ik gun u iemand die net zo goed is voor u als u voor hem.
100 % eens weer met Beatrijs.
Zijn kinderen zijn allang geen 3 meer.
Je bent zijn nieuwe, huidige partner.
Daar zullen zijn ex en kinderen rekening mee moeten houden. Maar hij eerst.
Wat een afschuwelijke relatie. Hij heeft u alleen voor de seks, zo af en toe? Stop ermee en zoek een leukere partner.
Ik zou blij zijn om niet al die verjaardagen mee te hoeven vieren, laat staan Sinterklaas. Over de kerstdagen is al een redelijk compromis bereikt. Die vakanties met volwassen kinderen houden binnenkort op, normalerwijze gaan kinderen na hun 16e verjaardag liever zonder hun ouders op vakantie. Voor Pasen of Pinksteren zou ik een stedentripje organiseren. Dus nog even geduld en het komt vanzelf goed, geen reden voor dramatische besluiten.
Mijn vriend heeft ook een ex met kids. Ik ging ook altijd mee naar kerst ,en verjaardagen of een weekendje logeren. Vooral toen de kids nog kleiner waren. Ik heb nooit een onwelkom gevoel gekregen door de ex. Zo kan het ook