Beste Beatrijs,
Als ik samen met mijn vader of mijn moeder de afwas doe, maken zij er bezwaar tegen dat ik (meisje van 16) via mijn koptelefoon naar muziek luister. Ze vinden dat ze dan niet normaal met me kunnen praten, hoewel ik de muziek zacht genoeg zet om anderen te verstaan. Ze vinden het onprettig als ik mijn koptelefoon op heb, omdat ze dan het gevoel krijgen dat ik niet in ze ben geïnteresseerd. Ik heb ze verteld dat ik altijd bereid ben om een gesprek met ze te voeren, of ik nou geïnteresseerd ben of niet. Waarom zou ik, zeker als ik al bijna volwassen ben, over dit soort (relatief) kleine dingen niet zelf mogen beslissen?
Afwassen met koptelefoon
Beste Afwassen met koptelefoon,
Het gaat hier niet over bedilzuchtige ouders tegenover vrijheidslievende tieners. Ongetwijfeld zijn er in je leven heel veel kleinere en grotere zaken die je ouders van harte aan je overlaten om zelf over te beslissen. Wat niet wegneemt dat je ouders gerechtigd zijn om aan de bel te trekken, als ze iets zien wat hun niet zint. Sterker, het is hun taak om commentaar te geven – dat heet opvoeden.
Hoe ver kun je gaan in het najagen van individuele genoegens in gezelschap? Minder ver dan je denkt.
In dit geval gaat het over elementaire beleefdheid. De vraag is: hoe ver kun je gaan in het najagen van individuele genoegens in gezelschap? Het antwoord luidt: niet zo ver. Minder ver dan jij denkt. Het is bijvoorbeeld niet erg beleefd om een boek te gaan lezen als je voor een kort ritje met iemand in de auto meerijdt. Het minste wat je kunt doen als passagier is de schijn ophouden dat chauffeur en meerijder op een gelijke manier aan de situatie deelnemen. Alleen mensen die betalen voor een taxirit kunnen rustig achterin met hun smart phone aan de gang. Met koptelefoons of oortjes in sociale situaties werkt het ook ongeveer zo. Mensen met oortjes in geven een duidelijk signaal dat ze hun eigen privé wereldje met hun eigen favoriete muziek belangrijker vinden dan degenen die zich in hun nabije omgeving bevinden. I-pods met oortjes worden ook terecht gebruikt om te ontvluchten aan hinderlijk geklets of vervelende andere muziek op het werk of in de openbare ruimte. Je kunt je er op een fantastische manier mee afschermen van de buitenwereld. Maar leraren in de les, mensen die een praatje houden voor een zaal vinden het beledigend als toehoorders een koptelefoon op hebben of met hun telefoontjes bezig zijn. Het is een demonstratieve uiting van je aandacht liever ergens anders hebben en dat wordt nu eenmaal als onbeleefd ervaren.
Ook je ouders vinden het niet leuk als je je van hen afschermt, terwijl ze misschien niet eens zo nodig onder de afwas een goed gesprek met je willen voeren. Wegvluchten uit de communicatie en jezelf afschermen hoor je niet te doen met een gemeenschappelijke taak onderhanden. Tieners hebben genoeg tijd gedurende de dag om zoveel naar muziek te luisteren als ze willen. Een kwartiertje afwassen zonder koptelefoon moet op te brengen zijn.
Als compromis kun je zorgen voor muziek zonder koptelefoon. “Vroeger” heette dat radio :-). Ik neem aan dat je ouders bezwaar hebben tegen het feit dat je afsluit en best wel geïnteresseerd zijn in jouw muziek.
ik bemerk hierin wel een generatiekloof. Ook ik, als veertiger ‘lees’ dit soort gedrag als onbehoorlijk en asociaal. Dertigers en mid-twintigers vinden het bijvoorbeeld ook helemaal niet onbeschoft om op facebook te zitten of te whats-appen tijdens een feestje, etentje of verjaardag. Mijn conclusie dat je bij vrienden het signaal afgeeft dat je andere vrienden, die je virtueel opzoekt, kennelijk belangrijker vindt vonden zij echt totáál niet. Het was een interessante discussie maar we kwamen er niet uit. En er bleef bij de meesten ook één plugje in het oor..