Klemmende banden

Beste Beatrijs,

Tien jaar geleden is onze zoon verongelukt op z’n dertigste. Hij was toen nog geen jaar getrouwd met een lieve vrouw die wij gesteund hebben als een dochter. Zij hadden geen kinderen. Tot op heden komt zij regelmatig langs (ze probeert wekelijks) en we nodigen haar altijd uit voor verjaardagen en de feestdagen. Zij voelt zich altijd heel erg thuis bij ons en wij zijn dol op haar. De laatste tijd hebben wij gemerkt dat ze opnieuw op zoek is naar een man. We realiseren ons dat iedereen recht heeft om opnieuw gelukkig te worden, maar vooral mijn vrouw vreest het moment dat ze een keer op de stoep staat met haar nieuwe liefde. We zouden kunnen besluiten om ieder ons weegs te gaan, maar mijn vrouw wil vasthouden aan de relatie met onze schoondochter, omdat wij en zij altijd verbonden zullen blijven via onze zoon. Daarnaast hebben we haar een jaar na het ongeluk opgenomen in ons testament, wat betekent dat zij alles zal erven. Dat maakt de zaak nog ingewikkelder. Hoe voorkomen we pijnlijke situaties met een nieuwe liefde van haar zonder haar beperkingen op te leggen?

Gevangenen van het verleden

Beste Gevangenen van het verleden,

Het ligt in de lijn der verwachtingen dat de weduwe van uw zoon op een gegeven moment op zoek gaat naar een nieuwe man. Die eventuele nieuwe liefde hoeft zij niet aan u voor te stellen. Ik denk dat het contact te hecht is geweest. Tijdens hun huwelijk en de periode daarvoor vormde uw zoon het verbindende element. Toen hij wegviel, was er nog niet veel gemeenschappelijke historie opgebouwd en bleef alleen het gedeelde verlies over. Dat is te weinig om een relatie overeind te houden. Het onderhouden van die relatie met wekelijkse bezoekjes en al maakt het ook moeilijker voor schoondochter om nieuwe wegen in te slaan. Uw vrouw vindt het een onverdraaglijk idee dat zij straks met een nieuwe liefde op de stoep staat. Als de verhouding met uw schoondochter wat vrijblijvender was, zou dat hele probleem zich niet voordoen! Dan was het voorstellen van een nieuwe vriend niet aan de orde geweest, want daar hebt u als ouders van haar overleden man goedbeschouwd niets mee te maken.

Ik denk ook dat u te voortvarend bent geweest om haar tot erfgenaam te promoveren. Kennelijk was uw zoon enig kind, maar dan nog gaat het behoorlijk ver om al uw bezittingen na te laten aan iemand die over uw hele levensduur heen gezien niet meer dan een passant is geweest. Dit moet voor uw schoondochter ook een klemmende band zijn. Mag zij trouwen met een man die u verkeerd vindt, verhuizen naar de andere kant van de wereld of verspeelt zij haar erfenis, als contact met haar voormalige schoonouders er niet meer van komt?

De kern van de zaak is dat u niet aan haar vast zit en zij niet aan u. Zij mag doen met haar leven wat zij wil en hoeft geen verantwoording over haar keuzes of liefdespartners aan u af te leggen. En hetzelfde geldt voor u. U hoeft haar niet exclusief te begunstigen met uw nalatenschap, een legaat is ook mogelijk, misschien komen er nog andere bestemmingen in aanmerking. Een testament valt altijd aan te passen, maar voor uw gemoedsrust is het belangrijk is dat u haar los laat. Geef haar uw zegen en laat haar vrij.