Beste Beatrijs,
Ik erger me aan het televisiegedrag van mijn twee dochters van 13 en 15 jaar. Ze zitten de hele avond vanaf na het eten tot ze naar bed gaan (tien uur, half elf) samen op de bank tv te kijken. Hun huiswerk is al af en ze hebben vrij weinig activiteiten ’s avonds. Overdag hebben ze sport, muziek, paardrijden enzovoort.
Enerzijds vind ik de programma’s dom, anderzijds word ik gestoord in mijn eigen bezigheden (werken of lezen). Als ik hem uitzet, gaan de kinderen naar boven, maar mijn vrouw vindt het ongezellig als de kinderen de hele avond op hun eigen kamer zitten. Ze vindt dat het gezin zo veel mogelijk bij elkaar moet zijn. Ik heb boven een werkkamer, maar ik heb geen zin om daar als een soort balling te zitten. De kinderen kunnen goed met elkaar opschieten tijdens het tv-kijken en mijn vrouw kijkt ook af en toe mee, maar ik blijf die televisie als een terreur ervaren.
Gedwongen meekijker
Beste Gedwongen,
De televisie vormt het stralende middelpunt van de hedendaagse huiskamer, ik ben bang dat daar geen kruid tegen gewassen is. Ik begrijp uw ergernis heel goed: die tv is een beetje loos tijdverdrijf en stoort bovendien andere huisgenoten die er niet naar kijken. Als ouder heb je dan de neiging tegen de kinderen te roepen of ze niks beters te doen hebben. Maar zij zeggen ‘nee’ en dat was het dan.
Na deze bevestiging van uw grief moet mij van het hart dat u zich wel heel rigide opstelt. Uw dochters hebben hun huiswerk af, ze hebben overdag op school gezeten en ’s middags aan sport of muziek gedaan. Wat blijft er over voor uw dochters, als de tv niet aan mag? Postzegels verzamelen? Converseren met het hele gezin komt niet in aanmerking, want dat is al bij het avondeten gebeurd. Bordspelen zijn geen serieuze optie, dus het enige wat erop zit is een boek lezen. Dit ligt moeilijk voor de huidige generatie tieners. Ze lezen boeken voor de verplichte school-literatuurlijst, ze bladeren eens wat in een tijdschrift, en dat is het wel zo’n beetje.
Uw dochters storten zich ’s avonds niet in het uitgaansleven (daar kunt u al heel blij mee zijn), ze hangen kennelijk ook niet urenlang aan de telefoon met vriendinnen, ze hebben hun huiswerk af, maar de uren tussen afwas (natuurlijk door hen gedaan) en bedtijd (een uur of tien, prijzenswaardig vroeg) ergert u zich, als ze zoet naar de tv kijken.
Ik raad u aan u niet langer te storen aan verder volmaakt onschuldig gedrag. Kinderen van 15 en 13 zijn te oud om de invulling van hun vrijetijd binnenshuis voorgeschreven te krijgen. Samen naar de tv kijken is trouwens wel degelijk een activiteit, waar een gezin iets gemeenschappelijks aan kan beleven. En daarom niet iets minderwaardigs. U kunt beter aanvaarden dat uw dochters daar samen plezier in hebben, soms zelfs met een meekijkende moeder, dan hun dat te ontzeggen. Als u last van de tv hebt, heeft u een werkkamer tot uw beschikking. Het ideaal van een heel gezin, verzameld in de stille huiskamer en ieder verdiept in een boek, is onachterhaalbaar verdwenen in de mist van het verleden.
Beste Beatrijs en Gedwongen Meekijker,
Zo’n technisch apparaat vraagt gewoon om een technische oplossing: de koptelefoon. Het enige wat de gedwongen meekijker extra moet aanschaffen is een dubbele uitgang voor de tweede koptelefoon. Onze twee pubers vinden het vet cool. En mijn echtgenoot is nu ook actualiteitenjunk mét koptelefoon, zodat ik bij de laatste oorlog die onze huiskamer terroriseerde niet meer het gevoel had dat ik in Bagdad woonde. Ik lig nu lekker met mijn hoofd in zijn schoot een boekje te lezen.