Beste Beatrijs,
Mijn vrouw en ik hebben een schat van een zoontje. Nu 17 maanden oud. Het enige probleem met hem is dat luisteren niet echt zijn grootste hobby is. We hebben alles al geprobeerd, lief voor hem zijn, boos op hem worden, een stout hoekje maar weinig helpt. Nu zult zeggen: 17 maanden is wel erg jong. Dat weten we, maar hij is pienter genoeg om alles al te snappen, want als hij iets doet wat niet mag, heeft hij een ondeugende blik in zijn ogen. Slapen is ook al een probleem, want hij heeft altijd het gevoel dat hij nog de hele wereld moet ontdekken op dat tijdstip. We besteden veel tijd aan hem: spelen, puzzelen, tekenen, alles vindt ie leuk. Totdat hij even geen aandacht krijgt en de bloempotten uit de vensterbank trekt en ga zo maar door. Op zo’n moment heeft hij volgens ons zijn oordopjes ingedaan, want luisteren is er niet meer bij. Wat kunnen wij doen om onze zoon rustiger te krijgen en te zorgen dat hij wat beter gaat luisteren? Verder is hij echt een engel en we houden zielsveel van hem.
Kind luistert niet
Beste Kind luistert niet,
Anderhalf jaar is echt veel te jong voor een kind om te luisteren. Hij kan wel begrijpen wat u zegt, maar hij is het twee minuten later al weer vergeten. Er is geen enkel kind van die leeftijd dat kan luisteren op de manier zoals u bedoelt. Als dat wel zo was, dan zouden ouders gerust boodschappen kunnen gaan doen en de kleine alleen thuislaten. Want dan zouden ze tegen hem zeggen: ‘Blijf van de bloempotten en de messen af en kom niet aan de inhoud van het keukenkastje!’ en het kind zou gehoorzamen. Maar dat kan natuurlijk niet. Je kunt peuters geen vijf minuten alleen laten. Ze willen alles onderzoeken – zo is hun natuur en dat heeft niets te maken met goed of slecht luisteren. Dus trekken ze boeken uit de boekenkast en gaan aan de gordijnen hangen, als je even niet oplet. Ze maken ook geen onderscheid tussen een speelgoedauto en een kamerplant. Voor hen zijn die alle twee even interessant.
Dat betekent niet dat u alles maar moet toestaan, alleen dat u er voortdurend bovenop moet zitten om rampspoed te voorkomen en het kind in goede banen te leiden. Deze periode duurt zeker tot hij een jaar of vier is. Daarom hadden mensen vroeger een box in de kamer staan. Zodat ze hun peuter een half uurtje niet in de gaten hoefden te houden, terwijl ze zelf aan het stofzuigen waren of de ramen lapten. Gebruik een box met wat speelgoed erin, als u even niet op hem wilt letten of even geen zin hebt om aandacht aan hem te geven – dat kan geen kwaad en dat vindt het kind ook helemaal niet erg. Geen uren achter elkaar, maar af en toe een half uurtje. Zo leert hij ook zichzelf voor korte tijd te amuseren. Met hem naar buiten gaan, naar speelplaatsjes waar hij onbekommerd z’n gang kan gaan zonder dat u hem steeds hoeft te corrigeren, werkt ook goed.
En als het bedtijd is na een lange, vermoeiende dag, dan doorloopt u de bedrituelen en u gaat niet in op allerlei afleidingsmanoeuvres. Niet erbij blijven zitten tot ie in slaap valt. Niks van aantrekken als hij protesteert. Als hij eruit komt, legt u hem kordaat weer terug. Zonder boosheid, zonder in discussie te gaan, maar rustig en onverstoorbaar.
Meestal lees ik je antwoorden op vragen van lezers in het dagblad Trouw.
Vanmorgen stond er een vraag in van een ongehoorzaam peutertje en hij wilde ook niet luisteren.
Wij hebben ook een kleinzoon die heel lief is maar ook nog al eens onuitstaanbaar.
Je wilt het geloven of niet, maar hij heeft sinds 14 maart een brilletje gekregen en je kan het ventje niet meer terug.
Hij heeft tot verwondering van iedereen de bril meteen opgehouden of het nooit anders geweest is en hij is op slag veranderd naar een heel lief jochie. (Kennelijk kon hij niet uitstaan dat hij sommige dingen slecht zag en daardoor geïrriteerd was.)
Het kan ook nog met een allergie te maken hebben. Je zult wel denken waar bemoeit dat mens zich mee maar ik ben een oma van bijna 70 dus heel wat levenservaring.
Groetjes van een oma.