Beste Beatrijs,
Ik ben gescheiden en moeder van twee kindjes. En ruim twee jaar alleen. Sinds een aantal weken ben ik verliefd op een collega. Hij is vrijgezel. Ik weet niet precies wat hij voor mij voelt. We kunnen goed samen praten en hebben een leuk contact. Maar dan ook alleen op het werk. Als ik naar hem kijk, dan kijkt hij ook altijd naar mij. Kunt u mij vertellen hoe ik te weten kan komen wat hij voor mij voelt? Ik wil niet weer gekwetst worden of voor aap staan.
Hoe pak ik het aan?
Beste Hoe pak ik,
Geduld hebben. Rustig doorgaan met flirten. Niet uw ziel aan hem gaan blootleggen in ieder geval. Als hij uw gevoelens niet beantwoordt, wordt u immers gekwetst of staat u voor aap, iets wat u kennelijk eerder is overkomen. Te happige vrouwen werken lustdempend. Het is de taak van de man om initiatieven te ontplooien en eventueel blauwtjes te lopen. Een beetje man is daar tegen bestand. Wacht af tot hij u uitnodigt voor een drankje of iets sociaals buiten werktijd. Als hij die stap zet, dan betekent dat dat hij in u geïnteresseerd is. Als hij elk initiatief achterwege laat, dan betekent dat dat hij geen belangstelling voor u heeft. U bent bang dat hij te verlegen is voor initiatieven? Aan zo’n man mist u niets.
“Het is de taak van de man om eventueel inititatieven te ontplooien en blauwtjes te lopen”. Nou nou beatrijs, dat is wel erg ouderwets. Als vrouw kun je ook best aan iemand voorstellen een kopje koffie te gaan drinken. Volgt er niets op, dan weet je genoeg. en heb je echt nog niet voor aap gestaan. Zelf neem ik geregeld het initiatief als ik een man leuk vind. Daar heb ik al verschillende relaties aan overgehouden. Sommige mannen zijn verlegen en moeten even een drempel worden overgeholpen….maar zijn wel de moeite waard.
Het is de taak van de man om eventueel initiatieven te ontplooien en blauwtjes te lopen. – En de taak van de vrouw is achter het aanrecht ..
“U bent bang dat hij te verlegen is voor initiatieven? Aan zon man mist u niets.” – Maar de vrouw kan niet koken? Aan zo’n vrouw mis je ook niks ..
Beatrijs, ik vind u hier wel erg bekrompen.
“Aan zo’n man mist u niets.” Jaren nadat ik dit las borrelt het nog wel eens op mijn (nog immer vrijgezelle) brein. Ik zelf ben hooguit gemiddeld verlegen, en weet deze vaak genoeg te overwinnen. Toch maakt het me onzeker. Je maakt natuurlijk een vergissing: dit type mannelijkheid (assertieve persoonlijkheid) is inderdaad voor veel vrouwen essentieel, maar zeker niet voor alle.
Affijn, het komt natuurlijk door de ‘vrouwelijke autoriteit’ die ik onwillekeurig aan je toeken dat het zo blijft steken.
Wanhoop niet, Martin. Ik (vrouw met partner waarbij ik het initiatief heb genomen) vind verlegen mensen juist aantrekkelijk en intrigerend. Verlegen is niet synoniem met volslagen passief, willoos of meningloos. Helemaal niet!
Verlegen mensen zijn een verademing in een maatschappij die uitpuilt van domme luide overassertieve (lees: kinderachtig verwende) overextraverte zichzelf ten onrechte interessant vindende inhoudsloos blatende aandachtverslaafden. Ik zeg: Gaaaap…
Verlegen mensen mogen dan doorgaans niet uitblinken in het nemen van (bepaalde) initiatieven maar waarom zou dat ook moeten? Als iedereen per se zelf het initiatief wil nemen wordt het ook weer zo’n hanengevecht he? Verlegen mensen hebben zeer beslist hun eigen sterke kanten. Ik smelt doorgaans voor ze. Stille wateren, diepe gronden.