Beste Beatrijs,
Zoals veel ‘lotgenoten’ ben ik lid van een zogenaamde relatie-site en ik krijg regelmatig gegevens van mannen met wie een relatie misschien kans van slagen heeft. Soms blijkt na een eerste persoonlijk contact dat ‘we elkaar wel aardig vinden’. Mijn vraag is: in hoeverre kun je als vrouw je enthousiasme laten blijken? Of is het beter om afwachtend te zijn tot de ander – in dit geval de man – initiatief neemt voor een volgend persoonlijk contact? In mijn jeugd heb ik meegekregen dat je als meisje/vrouw niet al te enthousiast moet zijn. Dat kan als opdringerig worden opgevat. Mannen nemen liever zelf het initiatief.
Ik twijfel. Ik ben 60 jaar, het is nu 2005, ik ben behoorlijk geëmancipeerd. Is mijn vrees terecht dat mijn afwachtendheid/bescheidenheid tot gevolg kan hebben dat een goede kans m’n neus voorbij gaat? Hoe zal ik me opstellen?
Happige internet-dater
Beste Happig,
De les uit uw jeugd ‘stel jezelf niet al te actief op, want daar houden mannen niet van’ geldt nog steeds. Zodra u zich gretig betoont, rennen ze heel hard weg. Tenzij het om sekscontacten gaat. Dan kan een vrouw wel voortvarend te werk gaan. Maar u bent op zoek naar een relatie en dan werkt terughoudendheid beter. Vuistregel is: spiegelen. Schrijft een veelbelovende man een voorzichtig mailtje, schrijf dan een voorzichtig mailtje terug. Schrijft ie gezellig, schrijf dan gezellig terug. Schrijft ie serieus? Dan u ook, met een klein grapje erin. Geef nooit meer dan u hebt gekregen, en laat nooit meer van uzelf zien dan u te zien hebt gekregen. Neem nooit zelf het initiatief om een onbekende te gaan mailen. Stel nooit zelf een ontmoeting voor. Stuur nooit een tweede e-mail, voor hij geantwoord heeft op uw vorige.
Als dat betekent dat er totaal geen schot zit in deze internet-dating-activiteiten, dan moet u zich daarbij neerleggen. U laat geen kansen aan uw neus voorbijgaan, want mannen die geen initiatief in uw richting ontplooien, hebben simpelweg geen interesse. Als ze dat wel hadden, hadden ze u wel gemaild. Ik denk sowieso dat het beter is om geschikte kandidaten in het echte leven tegen te komen, en wel onder natuurlijke omstandigheden: bij vrijetijdsactiviteiten, vrijwilligerswerk, hobbyclubs, sport, wijkverenigingen, dat soort dingen.
Het is weliswaar meer dan 10 jaar na vraagstelling, dus ik hoop dat Beatrijs inmiddels iets vooruitstrevender is, maar wat een ouderwets advies. ‘Mag’ je als vrouw initatief nemen? Natuurlijk! Veel mannen waarderen dit zelfs is mijn ervaring, en ervaren het als zeer hinderlijk dat zij altijd maar de eerste moeten zijn. Ik weet niet of dit generatiebepaald is (ik ben 33) en heb tot nu toe altijd in relaties het initatief genomen, overwegend met succes, zowel digitaal als in het echte leven.
Het hangt er natuurlijk van af hoe en wat je stuurt, maar gewoon een paar luchtige zinnetjes om het ijs te breken kan heel goed werken. Je merkt vanzelf of iemand iets terugstuurt. Zo niet, jammer, volgende, zo ja, misschien het begin van iets moois. Het enige waar ik me bij kan aansluiten is ‘nooit een tweede email sturen, voor hij heeft gereageerd’, dat kan stalkerig overkomen, ongeacht gender van de zender.
Hetzelfde met iemand ontmoeten in het echte leven: vind je iemand een leuke man en heb je indruk dat het wederzijds is? Gewoon voor een drankje vragen. Het is 2016, niet 1816!
Helemaal met reactie eens: het is 2016! Waarom krampachtig aan dat ouderwetse protocol van ”de man ”hoort” de 1e stap te zetten” vasthouden?! Wij lopen per slot van rekening OOK het risico afgewezen te worden! Alsof dat zo ”leuk” is…….Bovendien zijn er ook vrouwen met ”mannelijke” trekjes, net zo goed als mannen met ”vrouwelijke” trekjes.En afgezien daarvan zijn er ook mannen,die,door wat voor oorzaak dan ook, onzeker(geworden) zijn:de genen, een autoritaire opvoeding, you name it;die vinden het juist PRETTIG als een vrouw het initiatief neemt! (dit meer psychologisch bekeken)