Beste Beatrijs,
Onlangs kreeg ik een uitnodiging voor een huwelijk. Op de trouwkaart staat het verzoek om ‘tijdig te laten weten of u komt’. De brief van de ceremoniemeester staat vol met ‘voorschriften’: bruid en bruidegom wonen al jaren samen en hebben alles al. De enige wens is een tuinset maar die willen ze zelf uitzoeken (alsof ik een hele tuinset cadeau zou doen!) Vervolgens een gironummer om geld op over te maken. Het bruidspaar rijdt na de bruiloft naar huis in hun auto en daarin is geen ruimte voor bloemen en planten, dus of we die niet willen geven. Bloemenbonnen of een losse bloem met wens mag weer wel. Tot slot wordt iedereen opgeroepen om mee te werken aan een verjaardagskalender en ook daarvoor gelden weer ‘spelregels’: een formaat (in millimeters!), zo plat mogelijk, geen foto’s opplakken enzovoort.
De lust om naar deze bruiloft toe te gaan is mij vergaan. Ook omdat het met openbaar vervoer voor mij een reis van vier uur is. Ik ga er dus niet heen.
Maar voor mij blijft de vraag: Kun je het maken om je bruiloftsgasten zulke ‘voorwaarden’ op te leggen?
Teveel aangestuurd
Beste Teveel,
Bruiloften zijn vaak ingewikkelde producties. Een opera is er niets bij. Hoofdrolspelers en figuranten moeten zich aan het script houden, vandaar het draaiboek met aanwijzingen: routebeschrijving, plaatsen & tijden, kledingcodes, RSVP-oproepen, plannen voor gemeenschappelijke cadeaus, geldinzameling. Daar is op zichzelf niets mis mee. Gasten zijn het bruidspaar graag ter wille en begrijpen bijvoorbeeld heel goed dat de organisatoren tijdig willen weten hoeveel mensen er komen opdagen, want het eten en drinken moet worden afgestemd op het aantal gasten. Dat u zich desondanks aan de wenken stoorde heeft waarschijnlijk te maken met de wijze van formuleren. De aanwijzingen moeten wel op een prettige toon worden medegedeeld. Dus geen blaffende gebiedende wijs in de trant van: ‘Bruidspaar wil geen cadeaus want ze hebben alles al, behalve een tuinset. Stort hiervoor geld op onze bankrekening. Bloemen ook niet welkom.’ Als het meer op een suggererende manier is opgeschreven: ‘Mocht u mee willen doen aan een gemeenschappelijk cadeau, dan geven wij u in overweging om …’ of: ‘We gaan een verjaardagskalender aanbieden. Als u zin hebt om daaraan mee te werken, dan willen wij u vragen om ….’, dan had u zich waarschijnlijk niet geërgerd.
Formulering is belangrijker dan de inhoud. Helaas zit niet achter elke schrijver van gebruiksteksten een kundig stilist. Laat u zich niet van bruiloftbezoek afhouden door een lorrig gestelde uitnodiging, zou ik zeggen. Maar u had toch al geen zin om te gaan, schrijft u, want te lang en te ver reizen. Dan doet de formulering van die uitnodiging er ook niet meer zo veel toe.
De bruiloft is tegenwoordig steeds meer de dag van het Bruidspaar en dan vooral de dag van de Bruid. Het heeft nauwelijks meer iets te maken met deelgenoot zijn van een heuglijk gebeuren. Je verwordt tot een figurant of erger nog een hofdame. Als je de pech hebt dat de vriendinnen van de bruid zichzelf als creatief bestempelen, is het helemaal bar en boos. De levensloop van het gelukkig paar batikken, een dekbedovertrek met De Datum haken of een kouseband punniken. Of je maar even mee wilt doen!
Daarnaast houd je (meestal reeds jaren samenwonende) bruid vrij tijdens een vrijgezellenavond waarin dan alweer eierdoppen gebakken moeten worden of kastenpapier beschilderd. Dit festijn wordt dan afgesloten met een copieus diner waarbij het zelf gefotoshopte plakboek ter ere van de bruid te voorschijn gehaald wordt.
Heb je ook maar de minste bedenkingen bij iets van dit al, ben je een ‘slechte vriendin’ en zwaar egoistisch.