Ineens niet meer welkom

Beste Beatrijs,

Een tijdje terug kregen we nieuwe overburen. Het was een prettige kennismaking en zij kondigden al snel aan een feestje te geven voor de buren van de straat. Enkele weken later kregen wij hiervoor een mondelinge uitnodiging met een datum. Twee dagen vóór deze datum zag mijn man de buurman en vroeg hem hoe laat we werden verwacht. De buurman vertelde toen dat er iets veranderd was: zijn vrouw was nu zwanger, ze wilden een kleiner feestje geven, we waren kortom toch niet meer welkom. Enkele andere buren wel, want die hen hadden geholpen met het huis, zo vertelde hij, maar we hoefden ons vooral niet gepasseerd te voelen. Zo klein was het feestje niet, zagen we later, omdat de straat vol stond met fietsen en auto’s. Volgens ons is een uitnodiging intrekken hoogst onbeleefd. Het contact voelt nu ongemakkelijk. Hoe kunnen we hier mee omgaan, als we de relatie met de buren redelijk willen houden?

Wél gepasseerd

Beste Wél gepasseerd,

Een gegeven uitnodiging weer intrekken is inderdaad buitengewoon ongepast. Tenzij het hele feest niet doorgaat, dan is het overmacht. Maar in dit geval ging het feest gewoon door, alleen was u ineens niet meer welkom. Dat is een hele rare manier van doen. Begrijpelijk voelt u zich hierdoor in uw wiek geschoten. Deze sociale overtreding is er niet een om verhaal over te gaan halen bij de buren. U wil de burenverhouding redelijk houden (dat lijkt zeker verstandig), dus u moet hen niet in het defensief dringen en u kunt eigenlijk alleen maar doen alsof er niets is gebeurd. U groet de buren vriendelijk en u maakt af en toe een praatje. U zoekt geen toenadering (tenslotte hebben zij u afgewezen, dus u hoeft geen moeite voor hen te doen), maar u gaat niet zo ver dat u hen negeert. U gedraagt zich beleefd met een lichte afstandelijkheid – dat lijkt in dit geval de aangewezen route.