Beste Beatrijs,
Een paar maanden geleden moest ik een operatie ondergaan. Vlak daarvoor heb ik mijn vriendenkring in een mail op de hoogte gesteld van de aanstaande ingreep, waardoor ik een paar weken erg beperkt zou zijn in mijn mobiliteit. Gelukkig heb ik veel belangstelling en hulp mogen ondervinden – ook van mensen van wie ik niets verwacht had. Er is ook de andere kant: een drietal vriendinnen heeft weinig of niets van zich laten horen. Zij wonen juist relatief dichtbij en voorheen rekende ik hen tot mijn belangrijkste vriendinnen.
Ik weet dat het heel vaak zo gaat, en ik begrijp ook goed dat mensen meer aan hun hoofd hebben dan mijn malheur. Waar ik nu wel over tob is hoe ik me in de komende tijd moet opstellen tegenover deze drie. Zal ik mijn verwondering en ongenoegen over hun laksheid aan de orde stellen of het erbij laten zitten? Ik zal niet zo snel contact met hen zoeken, maar ik verwacht hen wel weer tegen te komen.
Teleurgesteld
Beste Teleurgesteld,
Vriendinnen op wie u had gerekend hebben het laten afweten, toen u hun hulp kon gebruiken. Dit is een bekend verschijnsel, waar u ook op voorbereid was. Uw vraag is: hoe nu verder? Meestal leidt het tot verwijdering in de vriendschap. Het is moeilijk op de oude voet door te gaan, als iemand je in de steek heeft gelaten. U zult niet meer zo enthousiast zijn over die vriendinnen. Het heeft weinig zin om uw ongenoegen met hen aan de orde te stellen. Wat kunnen ze anders doen dan zich excuseren? En omdat het een afgedwongen excuus is, heeft het voor u weinig waarde. Zij staan bij u in de schuld. U weet dat, zij weten dat, en u weet dat zij het weten. Hen erop aanspreken voegt niets toe en lost niets op. De enige manier waarop de vriendschap te redden is, als zij naar u toekomen en spijt betuigen voor hun laksheid. Het initiatief moet dus duidelijk bij (een van) hen liggen. Alleen dan is er een kans dat u hun excuus als oprecht waarneemt. Blijft dit uit, is dat het einde van de vriendschap, althans in intensieve vorm. Dan onderhoudt u zich voortaan op een prettige en tegelijk licht afstandelijke manier met hen, als u hen toevallig ergens tegenkomt. U draait de thermostaat van de vriendschap een paar graden lager naar het niveau van kennissen.
Wat een negatieve invalshoek. Als u ze in de praktijk nodig had gehad en u had ze gevraagd voor een vriendendienst dan waren ze er vast geweest. Wellicht hebben ze gedacht dat u gebaat was bij rust en dat het contact wel weer komt als u er aan toe bent. Als u altijd een prettige omgang hebt gehad, waarom dit nu weggooien?
Ik vind het inderdaad laksheid van uw vrienden want de vrienden kunnen er wel van uitgaan dat u rust nodig hebt maar ze vragen het u niet dus ze gaan er maar van uit dat u rust wil terwijl het tegenover gestelde juist is dat u ze graag wat vaker had willen zien. Als u meer rust wilde had u dat wel gezegd dus het lijkt mij dat u ze beter als gewone kennissen kan beschouwen zodat u de volgende keer niet zo teleurgesteld raakt.
Hier gerelateerd vb. Ik ben gevloerd door een behoorlijke griep met hoge koorts. Ze weten hiervan. Als ze hulp aanbieden is het half. Ik wil de hond wel doen maar sta wankel op mijn benen door drank. Of bied de hond te doen maar wacht op belangrijk telefoontje. En de dagen erna moet ik maar zelf uitzoeken. Boodschapje doen was overal tekort en te lang. Maar dan wel beterschap berichten sturen.. en ik haat het oprecht om dingen te moeten vragen. Daanaast ben ik altijd meer dan behulpzaam v mijn omgeving. Ze weten dat ik er alleen v sta zonder familie o.i.d. Ik moet deze mensen verwijderen uit mijn leven. Gelukkig zijn mijn collega’s te hulp geschoten uit zichzelf. En dat was een enorme verademing.