Ik wil het niet horen!

Beste Beatrijs,

Bij een bezoek aan een ziekenhuis word ik vaak onverhoeds geconfronteerd met (soms verschrikkelijke) verhalen van andere mensen over hun gezondheid. Soms alleen binnen gehoorsafstand, soms direct tegen mij. Dat laatste is erg naar: ik wil het niet horen maar ik wil ook niet bot overkomen. Die verhalen kunnen mij ernstig ontregelen. Ergens anders gaan zitten is geen optie: je moet in de wachtkamer van een poli in de buurt van de deur van de desbetreffende arts blijven zitten, anders mis je de oproep. Helemaal vervelend wordt het als je gegijzeld wordt, terwijl je twee uur aan een infuus ligt. Hoe ga je om met onheilsverhalen, als je die niet wil horen?

Andermans ziekteverhalen

Beste Andermans ziekteverhalen,

De beste manier om zich te wapenen tegen ongewenste praatjes in de wachtkamer is om de zintuigen te blokkeren. Blindeer de ogen voor wat er om u heen gebeurt door onmiddellijk als u ergens gaat zitten een boek tevoorschijn te halen of een van die beduimelde tijdschriften te pakken en u daarin te verdiepen. Kranten van ouderwets groot formaat waren heel geschikt om je achter te verschuilen, maar met een boek gaat het ook. En vervolgens nergens op reageren, niet opkijken, de aandacht volledig op de lectuur gericht houden. Wie aan een infuus ligt, kan behalve de ogen ook de oren uitschakelen: oordopjes in om naar muziek of podcasts op telefoontje of iPod te luisteren. Er hoeft niet eens echt muziek te worden afgespeeld. Voor mensen die om een praatje verlegen zitten is de aanblik van iemand met oordopjes een helder signaal om hun heil elders te zoeken.