Beste Beatrijs,
Mijn partner en ik hebben sinds anderhalf jaar een latrelatie. Hij heeft twee jonge kinderen uit zijn vorige relatie. We hebben daar hele duidelijke afspraken over, namelijk: zijn kinderen gaan altijd voor! Probleem is dat zijn ex de afspraken voor de weekenden frustreert en hem manipuleert met zijn liefde voor zijn kinderen. In mijn vorige relatie was er veel ellende met co-ouderschap en ik heb daar een behoorlijke deuk bij opgelopen.
Ik wil deze keer niet betrokken worden en ik leg de verantwoordelijkheid helemaal bij mijn partner. Nu lukt het hem niet de weekenden goed af te spreken, dus houden we doordeweeks één avond exclusief voor onszelf. Prima. Maar zo betaal ik al een grote prijs wegens haar nukken. Nu vraagt zijn zoontje of ik naar zijn musicaluitvoering wil komen. En daar zie ik tegenop, omdat de ex daar ook zal zijn. Ik wil haar niet ontmoeten. Ik wil zijn zoontje niet teleurstellen, maar ik wil ook geen confrontatie aangaan. Ben ik verplicht om zijn ex te ontmoeten? En gewoon zoals iedereen dat doet een schoolvoorstelling van een trotse twaalfjarige te bezoeken? Eigenlijk wil ik zo hard mogelijk wegrennen.
Een ex omzeilen
Beste Een ex omzeilen,
U hoeft geen derde ouder te worden
Ga zeker niet naar die schoolvoorstelling! De prijs daarvan (extra ruzie met de ex van uw partner) is te hoog. De twaalfjarige zoon vindt het misschien gezellig als u komt, maar aan de andere kant zal hij er niet wakker van liggen, als u niet komt. Het is gewoon niet zo belangrijk. Wel belangrijk is dat zijn beide ouders aanwezig zijn bij de voorstelling. Daar zal het kind blij mee zijn. U zal hij echt niet missen. Probeer zolang de kinderen nog jong zijn, elke mogelijke aanvaring of conflict met hun moeder te vermijden. U hoeft geen derde ouder te worden, houd het simpel bij de functie ‘vriendin van papa’. U wint helemaal niets bij een confrontatie. Vermijd de ex. Er is geen noodzaak om haar te ontmoeten. Daar zal de ex zelf ook geen zin in hebben, net zo min als uw partner.
Treurig advies van Beatrijs deze keer. Deze schrijfster zou blij moeten zijn dat het zoontje haar dusdanig accepteert dat hij haar vraagt naar die musical te komen. Heel wat nieuw partners lukt het nooit om een zodanige band op te bouwen met het kind van hun partner, hoe zeer ze ook hun best doen.Het gaat er nu om een kind een plezier te doen en aan te geven dat je hem belangrijk vindt. Niet om uit te staan, die gescheiden ouders die alleen maar met zichzelf en exen bezig zijn en die totaal geen oog hebben voor de belangen van de kinderen.
Als een kind van 12 de vriendin van zijn vader vraagt of ze naar zijn musicaluitvoering wil komen, is het wel degelijk belangrijk voor het kind. Een kind van 12 vraagt dat niet zomaar en zijn gevoelens mogen niet zomaar onder het tapijt geschoven worden.
De gevoelens van briefschrijfster begrijp ik ook; het is wellicht verstandig als zij hierover zélf een goed gesprek heeft met de zoon. Ze hoeft niet in details te treden maar kan hem best laten weten dat zij denkt dat drie volwassenen een beetje veel is voor één voorstelling.
Wat een flauw advies. Als een 12-jarig kind dit aan de briefschrijver vraagt is de briefschrijver kennelijk al betrokken bij de kinderen van haar partner. Het zou het kind vast een groot plezier doen als briefschrijver naar de musical komt. Ga erheen op eigen gelegenheid, ga heel ergens anders zitten dan de ex en laat zien dat je er voor dat kind bent. Ontzettend kinderachtig om zo’n voor en 12-jarige belangrijk moment te missen vanwege het niet goed kunnen vinden met de ex.
Eens met het advies van Beatrijs. Een uitvoering van een musical is geen goede gelegenheid een ex voor het eerst te ontmoeten. Dat levert veel te veel onderlinge spanning op en dat krijgen kinderen ook mee. En zeker als de onderlinge verhouding tussen ouders slecht is, zou ik mij niet te veel met de kinderen bemoeien. Als die slecht blijft, kan dat voor haar reden zijn de relatie te verbreken. Daarbij lopen de kinderen dan zo weinig mogelijk schade op.
Mijn ex haalde na een nare scheiding letterlijk meteen een andere vrouw in huis. Ik heb haar een keer op straat gezien maar verder nooit gesproken. Had geen behoefte aan contact met haar. Laat staan behoefte aan het delen van de zorg voor de kinderen. Had de handen vol aan mijn werk en emotionele opvang van de kinderen. Het contact met ex is uiteindelijk compleet verwaterd.