Huiverig voor samenwonen

Beste Beatrijs,

Als weduwe zonder kinderen heb ik sinds een jaar een relatie met een weduwnaar. We zijn allebei halverwege de zestig en hij heeft twee getrouwde dochters met kleine kinderen. Deze familie gaat heel intensief met elkaar om en zij betrekken mij daar ook bij. In de tien jaar dat ik alleen woonde na mijn mans dood had ik een goed leven ondanks het gemis van mijn man en van eigen kinderen. De relatie met mijn vriend voelt als een verrijking. Mijn probleem is de familie die ik erbij krijg. Zijn dochters vinden zichzelf geweldig dat zij mij hun kinderen geven om oma voor te zijn. Als ik ruimte voor mijzelf vraag (niet op de kinderen wil passen), dan voelen zij zich afgewezen en ben ik lastig. Mijn vriend vindt het moeilijk om zijn dochters hierop aan te spreken en laat hen alles bedisselen. Ik wil mijn vriend niet kwijt. Ik wil best energie steken in zijn (klein)kinderen, maar dan wel op mijn manier en in mijn eigen tempo. Daarnaast heb ik ook mijn eigen leven, familie en vrienden.

Mijn vriend wil graag samenwonen en wel in zijn woonplaats. Ik moet dan alles opgeven en geheel in zijn gezinsclan opgaan. Daar zie ik tegenop. Hoe zal ik mij opstellen?

Altijd klaar staan

Beste Altijd klaar staan,

U moet het een beetje rustiger aan doen met uw nieuwe relatie. Een jaar is veel te kort om te gaan samenwonen. U hebt het gevoel dat u voor een oma-karretje wordt gespannen door de dochters van uw vriend. Welaan, u hoeft zich niet verplicht te voelen! Wanneer u het leuk vindt om tijd met deze kleinkinderen door te brengen, dan doet u dat, en als u wat beters te doen hebt, dan doet u het niet. Heel eenvoudig.

U moet sowieso niet meer tijd doorbrengen in het huis van uw vriend dan u zelf wilt. U had een eigen leven voordat u hem tegenkwam en er is geen reden om de contacten en de activiteiten die u in uw eigen woonplaats had te laten verwateren vanwege een nieuwe liefde. U wilt een plaatsje in zijn leven en hij wil een plaatsje in uw leven. Dat is prachtig, maar het betekent niet dat een van u beiden zijn of haar eigen leven totaal overhoop moet gooien. Dat is nooit verstandig. Daarmee lever je je uit aan de ander. Zeker voor ouderen is het heel moeilijk en riskant om naar een andere woonomgeving te verhuizen. Als de consequentie hiervan is de relatie voorlopig een latkarakter houdt, dan moet dat maar. Op oudere leeftijd is een latrelatie vaak veel beter vol te houden dan een samenwoonrelatie met alles erop en eraan.

Ik raad u aan om voorlopig lekker in uw eigen huis te blijven wonen en rustig aan te zien hoe de relatie zich ontwikkelt. Van samenwonen komt het misschien later nog eens, en zo niet, is het ook goed.