Beste Beatrijs,
We wonen met ons drieën (twee meisjes en een jongen) in een studentenappartement. Het andere meisje en ik zorgen dat het huis behoorlijk aan kant is, terwijl onze huisgenoot zijn aandeel van de taken verzaakt. Vaak moeten wij zijn troep opruimen. Als hij ziet dat de vuilniszak vol is, legt hij de rotzooi ernaast. Hij heeft nog nooit de wc schoongemaakt. Hij is best gezellig in de omgang, maar hij doet niks. Meerdere malen hebben wij hem er, eerst beleefd, later feller, op gewezen dat hij ook moet opruimen. Heel soms voert hij iets uit, als wij hem daar heel direct om vragen, maar verder laat hij het afweten. Meestal komt het erop neer dat wij ook zijn borden en pannen afwassen. Een rooster met taken helpt niet. Hij zegt dan dat hij het druk heeft met zijn studie, en laat met gemak zes dagen de afwas op het aanrecht staan. De troep zo groot laten worden dat hij iets onderneemt werkt ook niet, want dan kunnen wij niet koken. Hoe kunnen we ervoor zorgen dat onze huisgenoot zijn aandeel in het huishouden op zich neemt zonder dat onze verstandhouding verslechtert?
Wonen in een bende
Beste Wonen in een bende,
U hebt uw huisgenoot er diverse keren op aangesproken. U hebt hem eerst beleefd, daarna wat feller, gewezen op zijn verantwoordelijkheid. U hebt roosters gemaakt, de troep voor hem laten liggen, alles zonder effect. Wat in studentenhuizen wel eens wordt toegepast wanneer huisgenoten niet opruimen: alle vuile borden en pannen bij die persoon op de kamer zetten. Of voor z’n deur opstapelen, wanneer hij zijn kamer afsluit. Consequent elke dag.
In dat geval zouden de andere twee wat extra potten en pannen moeten aanschaffen om zelf te kunnen koken, als alles vies is. Die moet u vervolgens bewaren in uw eigen kamer, anders maakt huisgenoot zich er ook van meester. Dit zal ruzie geven, want uw huisgenoot vindt het natuurlijk niet leuk als jullie de troep elke dag bij hem op z’n kamer deponeren. Maar ja, die ruzie moet er dan maar van komen, want iets anders werkt tot nu toe niet.
Zelfs dit paardenmiddel is maar een deel van de oplossing, want volle vuilniszakken wegwerken of sanitair en keuken schoonmaken zal er vermoedelijk nog steeds niet van komen. U beschrijft hem als iemand die geen oog heeft voor het gemeenschappelijk belang en verder ook betrekkelijk ongeïnteresseerd is in wat andere mensen van hem denken. Dat zijn lastige mensen om mee samen te wonen. Het is onmogelijk om iemand te dwingen een afwaskwast of dweil ter hand te nemen, als die persoon botweg weigert. U kunt hem moeilijk onder schot houden. Al met al een woonsituatie die vervelend genoeg is om uit te kijken naar iets anders. Verhuizen lijkt de enige uitweg.
Of laat hem betalen: Hij hoeft nooit meer af te wassen of op te ruimen, u doet dat voor hem voor x euro per week. Vooruit te betalen uiteraard.
Dr. Phil zei ooit: You teach people how to treat you.
Vraag jezelf eens af wat jij doet om dit gedrag te faciliteren/bevorderen.
Helaas Floris, maar die vlieger gaat niet op.
Niet wij, maar zijn ouders waren degenen die het ’teaching’ gedeelte voor hun rekening hadden moeten nemen.
Wat wij doen om zijn gedrag te bevorderen: helemaal niets, in tegendeel. In plaats van simpelweg zeggen dat hij zijn taken moet doen of op hem te mopperen, proberen we zelfs nog constructief zijn gedrag bij te sturen en doen we voor hoe hij moet schoonmaken en leggen we hem uit hoe en waarom dingen gedaan moeten worden. Hij wíst gewoonweg niet hoe je moet schoonmaken. Hij wist ook niet eens waar de wc-borstel voor diende (geen grap), dus remsporen zijn aan de orde van de dag helaas.
Ik had graag gewild dat we hem konden leren hoe hij ons moet behandelen, al ligt daar eigenlijk helemaal het probleem niet: hij is altijd aardig tegen ons, knuffelt ons, en heeft niet eens door hoe erg we ons aan hem ergeren. We laten wel altijd weten dat we het vervelend vinden dat hij zo incapabel is, maar hij lijkt simpelweg niet door te hebben hoe weinig hij eigenlijk doet in het huishouden, en dat wij al zijn troep opruimen.
Geloof me, we doen er veel meer aan om hem nog enigszins zelfstandigheid en zelfredzaamheid bij te brengen, dan binnen onze verantwoordelijkheid ligt. Ik denk dat hij nooit echt voor zichzelf zal kunnen zorgen (hij is namelijk al 25). Hij is dus echt niet onvriendelijk, maar gewoon extreem onvolwassen, en daar kunnen wij helaas niet veel meer aan bijsturen, vrees ik. Het is de taak van de ouders om de kinderen een zekere mate van zelfstandigheid bij te brengen alvorens ze het nest uit te zetten.
Gewoon op z’n kamer gooien, het liefst in z’n bed. Dan leert ie het wel af. Doen wij ook altijd, werkt perfect.