Beste Beatrijs,
Sinds een paar maanden heb ik nieuwe buren met twee grote honden, die langdurig blaffen als zij beiden afwezig zijn. Omdat ik thuis werk, stoort mij dat enorm. Op een brief hierover, die ik in hun brievenbus liet glijden, hebben de buren niet gereageerd en mijn ergernis neemt toe. Wat moet ik hieraan doen? Ik wil graag in vrede met mijn buren leven, maar ik vind het asociaal als men geen rekening houdt met anderen.
Getergd door geblaf
Beste Getergd,
Een probleem als blaffende honden moet u niet per brief aanpakken. Dat maakt een arrogante en laffe indruk. De buren zullen zoiets niet goed opnemen. U moet zich niet tot uw buren wenden alsof u een formele klacht indient bij een anoniem loket. Waar u op uit bent: dat zij onmiddellijk in de houding springen en het geblaf van hun honden beëindigen, zal na zo’n brief juist niet gebeuren, ook al omdat hier geen eenvoudig recept voor is. Beter is het om de buren persoonlijk aan te spreken op een vriendelijke manier. Misschien weten zij niet eens dat de honden blaffen in hun afwezigheid. U moet er in ieder geval van uitgaan dat zij het niet weten en het probleem (want dat is het wel degelijk – blaffende honden zijn razend irritant) op zo’n manier presenteren dat zij geneigd zijn er iets aan te doen. Dat kan alleen wanneer u uw probleem tot het hunne maakt.
U gaat dus met hen praten op een beetje hulpzoekende manier. U zegt: ‘Er zit mij iets dwars en ik vraag me af of jullie mij kunnen helpen’. Daarna vertelt u over het continue geblaf, u gooit er wat meevoelende opmerkingen tussendoor over de door u veronderstelde eenzaamheid van de honden, en u stelt een open vraag: ‘Wat zou hier aan te doen kunnen zijn?’ Op dat moment is het hún probleem geworden en zullen zij actief moeten nadenken om een oplossing te vinden. Als ze niets kunnen verzinnen, kunt u wat suggesties doen: laat de honden een of twee keer per dag meenemen door iemand van een hondenuitlaatdienst. Doe de honden op een blaf-afleer-cursus. Bied desnoods aan een deel van de cursus mee te betalen. Daarmee laat u zien dat de kwestie u hoog zit en tevens toont u uw goede wil.
Hoe vriendelijker en constructiever u zich opstelt, hoe groter de kans dat de buren iets gaan ondernemen. Als u het bij bureaucratische briefjes laat, waarin u uw buren op het matje roept, zullen ze uw klacht als gezeur bestempelen en hun schouders ophalen, terwijl u nog jaren en jaren van gekmakend geblaf tegemoet ziet.
Het valt me op dat in discussies over geluidhinder van o.m. (huis)dieren vaak vergeten wordt dat in de gemeentelijke Algemene Plaatselijke Verordening standaard de volgende bepaling staat: “Degene die de zorg heeft voor een dier, moet voorkomen dat dit voor een omwonende of overigens voor de omgeving (geluid)hinder veroorzaakt. Ik werk zelf bij de gemeente en wij hanteren het genoemde artikel met redelijk succes, ook m.b.t bijvoorbeeld hanen.
Vooral in gevallen waarin buren er in onderling overleg niet uitkomen wordt een beroep op ons gedaan. Het heeft dus zin om met de gemeente te praten.
De reactie van Beatrijs vind ik op z’n minst heel naïef! Hondeneigenaren weten donders goed wat er gebeurt, maar wachten net zo lang tot iemand reageert. Dat is dus de omgekeerde wereld, en het aftasten van grenzen. Constructief is het nooit, omdat de eigenaar doet alsof z’n neus bloedt, en vraagt waarom je nooit eerder bent gekomen; hoezo afhankelijkheidspositie? De beginsituatie bij aanschaf van een hond was immers al verkeerd, zonder de verantwoordelijkheden te kunnen of te willen nemen.
Direct melding doen bij de politie, iedere keer weer zodat je een dossier opbouwt en zelf ook de blaftijden bijhouden op blaflijsten. De APV moet wellicht aangepast worden net als in ons geval. Hiertoe hebben we meerdere brieven naar B&W van onze gemeente gestuurd. Na een antal vette boete’s gaan ze wel anders piepen en dan bedoel ik niet de honden maar je buren. Onze buren hebben inmiddels mensen geregeld die hun honden uitlaten als ze er niet zijn en dat is vaker niet dan wel. Eigenlijk kan je je afvragen waarom zulke mensen uberhaupt huisdieren hebben. Veel succes, het werkt!
Er bestaan ook honde-eigenaren die niet weten dat hun hond zo te keer gaat. Er bestaan ook honde-eigenaren die zich doodschrikken als hun hond blaft, en zich zorgen maken dat er overlast wordt gegeven door de hond.
En ja, ik ben ook hondebezitter, onder anderen van een hond met verlatingsangst-een herplaatser. Nu ook van een waakse hond, die ook de hele overkant van onze straat tot het te bewaken terrein rekent.
Mijn buren hebben nooit geklaagd, en wij hebben ons ingespannen om overlast te beperken. Maar nog steeds staat me de grote schrik bij, toen bleek dat de hond met verlatingsangst alles bij elkaar blafte en uit benches, afgesloten ruimten en dergelijke ontsnapte en blafte en huilde. Helemaal opnieuw socialiseren en opvoeden bleek de enige oplossing. Daar hoorden ook thuis werken ( elke dag een beetje langer weg) en geleidelijk wennen en een uitlaatservice bij.
Spreek vooral de bazen aan op het geven dat het voor hun honden erg zielig is, ze blaffen niet voor hun plezier, wellicht is dat een goed argument voor de buren.
Helpt dat niet, dan zijn inderdaad al die politie en gemeenteverordeningen aan de orde, maar dan is niet prettig voor je zelf die blaflijsten…voor de relatie met de buren ook niet, omdat die dan niet van harte aan het probleem gaan werken, ben ik bang. Succes ermee.
@ Jan,
“…Hondeneigenaren weten donders goed wat er gebeurt, maar wachten net zo lang tot iemand reageert.”
Omdat dit zo’n generalisatie is reageer ik toch even.
De meesten honden blaffen als de baas weggaat, maar normaal gesproken houden ze daar na een tijdje mee op, doorgaans duurt het niet langer dan ten hoogste een paar minuten na het vertrek van de baas.
Puppen blijven vaak wel blaffen, maar die moet je ook niet lang alleen laten, want alleen zijn is voor een hond zo ongeveer het ergste wat er is, dat moet ze echt goed geleerd worden en dat kost tijd en aandacht. Het beste wat je kunt doen is je buren vertellen dat je je hond aan het trainen bent om te leren alleen te zijn, hoe dit in zijn werk gaat en dat het kan gebeuren dat ze de hond de komende tijd daarom regelmatig even zullen horen blaffen.
Zelfs de best opgevoede hond kan overigens weer terugvallen en ineens weer langdurig gaan blaffen. Het is daarom verstandig regelmatig bij je buren te informeren of ze je hond weleens horen blaffen en hoe lang dit dan duurt. Is het antwoord zorgwekkend, dan moet de training weer worden opgepakt.
Zo hebben wij dit gedaan met onze honden en wij kennen meerdere hondenbezitters die dit ook zo doen.
Niet alle hondenbezitters zijn ongemanierde horken hoor!
Hondengeblaf is een nachtmerrie voor de buren. Onze huizen zijn er ook niet op ingesteld. Geblaf gaat dwars door alle muren van rijtjeshuizen heen. En ook door de kleine postzegeltuinen. Bovendien is het zielig als het beestje aan zijn lot wordt overgelaten. Meenemen doen weinig hondenbezitters. Veel andere mensen willen geen hond over de vloer. Ook krijgt de hond tegenwoordig weinig lichaamesbeweging. Een beetje aan een lijn lopen, levert weinig op. Nee, een hond hoort te rennen. Daarom zouden veel mensen geen hond meer moeten aanschaffen. Onze tuinen zijn namelijk te klein. En een hond alleen wil toch ook wel een soortgenootje? En waarom moeten we zo nodig een hond, we moeten toch allemaal werken ‘nowadays’ om aan ons geld te komen? Dus hebben we er helemaal geen tijd meer voor. Of vervelen we ons, krijgen we aandacht te kort en hunkeren we naar een lik? Zielige vertoning. Er lopen veel en veel honden rond. Zelfs valt het me op dat het strand onderhand overbevolkt raakt met die beesten. Stilte? Ook daar wordt ondertussen heel wat afgeblaft. Zelf vind ik honden best leuk, laat ze zelfs af en toe uit (van een ander) en geef een aai over de kop. Dus ik ben absoluut geen hondenhater. Wel vind ik het zielig voor het beest. Waarom? Omdat de hond geen hond meer mag zijn. Ze worden al mismaakter, de mens fokt maar raak. De waanzin ten top. En zo krijg je uitwassen. Als kind heb ik menige hond over de vloer gehad. Van overmatig geblaf heb ik nooit iets gemerkt. Altijd lekker rennen in de tuin of op het strand. Altijd spelen. De honden hoefden niet te blaffen, ze waren in hun element. Nu krijgen ze daar de kans niet meer toe (uitzonderingen daargelaten).
Heeft u overlast? Gewoon de politie bellen. Ze moeten optreden. Maar natuurlijk niet bij de allereerste keer. Ondertussen schrijf ik dit stukje met een joelende hond op de achtergrond. Nee, niet van mij.
Ik heb last van schreeuwende kinderen, vreselijk gewoon. Maar waag het niet om daar wat van te zeggen.
Ik had last van een buurman met 4 pauwen, loslopend in de tuin. De hele nacht kabaal. Ik heb gevraagd aan de buurman of hij deze dieren in het hok kon plaatsen. Het antwoord was: dan ga je maar aan de andere kant slapen. Ik heb even het geluid opgenomen van deze dieren en heel hard afgespeeld, daarna nooit meer last gehad. Waarschijnlijk ben ik niet aardig door dit te doen, maar de andere buren bedankten mij ook. Zij werden dol, maar durfden niets te zeggen.