Beste Beatrijs,
Onze kinderen kunnen zich uitstekend zelf redden. Werken hard en veel. De kleinkinderen doen het ook goed. Mijn vrouw en ik (tachtigers) zijn ons op onze laatste fase aan het voorbereiden, zodat wij hopen in vrede te kunnen sterven. Wij zijn beiden nog goed ter been, zeer geïnteresseerd in een spiritueel leven en proberen veel in het NU te zijn. Het loslaten van de kinderen is geen probleem. We hebben geen stress, geen geldzorgen en wonen landelijk. We sporten om te bewegen. Af en toe wat mantelzorg. Geen redenen om te klagen, maar toch knaagt er wat. Wij kennen het gezegde ‘Wij hebben de kinderen leren spreken, zij hebben ons leren zwijgen.’ Maakt het gevoel van niet meer nuttig zijn voor je kinderen deel uit van een proces naar een voltooid leven?
Laatste fase
Beste Laatste fase,
Ik betwijfel of ‘in het NU zijn’ een zinvolle manier van leven is. Maar dat komt misschien doordat ik persoonlijk weinig op heb met mindfulness en met spiritueel leven. Volgens mij is het niet nodig om je geestelijk voor te bereiden op de laatste fase van het leven. Die fase komt vanzelf wel, of u er nu op voorbereid zijn of niet, en dan is het vroeg genoeg om u ermee te verstaan.
In mijn visie is het voor iedereen in welke levensfase dan ook belangrijk om ertoe te doen. Zolang kinderen nog jong zijn en steun nodig hebben vervullen zij die functie voor ouders. Wanneer kinderen eenmaal op eigen benen staan, is loslaten het devies. Maar dat betekent niet dat uw leven voltooiing nadert. Het is dan raadzaam om een ander doel te vinden om zin te geven aan het leven, zodat u het gevoel hebt dat u ertoe doet. Dat kan worden gevonden in filantropisch bezig zijn, iets aardigs doen voor andere mensen, voor een huisdier zorgen, groente en fruit kweken, muziek of iets anders moois maken, iets gezelligs doen met het nageslacht, nu ja, er zijn allerlei dingen te bedenken die iemand het gevoel geven dat hij/zij ertoe doet. Mijn advies zou zijn: ga iets nuttigs doen in plaats van na te denken over hoe u het beste een voltooid leven kunt bereiken.
Beatrijs is niet into mindfulness en leven in het NU, maar beseft zij wel hoe mindful en in het NU haar advies is, met name in de laatste zin ervan?
Aan de vragenstellers zou ik willen zeggen: verlos u van het idee dat men altijd iets moet betekenen of nuttig moet zijn voor een ander. U hebt 80 jaar lang waarschijnlijk niets anders gedaan. Geniet van het leven zoveel u kan, zolang u nog kan, en laat andere mensen zorgen. Is dat egoïstisch? Nee, het is een mooie manier om de band tussen u en de wereld langzaam te verbreken en u wederzijds van elkaar te verlossen.
U geeft aan het gevoel te hebben niet meer nuttig te zijn voor uw kinderen en wil weten of dat een aspect is wat u zou moeten toelaten of niet. Mindfulness is een mooi instrument om daar eens bij stil te staan. Is dat idd iets wat u wil toelaten in uw leven? Is het uberhaupt wel zo dat u geen nut meer heeft? U bent onderdeel van de levenslijn van de familie en weet ongetwijfeld veel te vertellen en mee te geven aan de volgende generaties. Ook voor uzelf zijn er nog genoeg wendingen in het leven, hoe klein ook. Wat is voor u geen nut meer hebben en als dat iets is wat u niet prettig vindt hoe kunt u dat dan veranderen? Wat maakt dat u vindt dat u nut moet hebben?Bezig zijn met de gedachte dat alles voltooid is en niets meer u zou kunnen verrassen is juist niet mindfull, maar gewoon…een gedachte, een oordeel.