Beste Beatrijs,
Wij zijn sinds ruim een jaar een vriendinnengroep van vier vrouwen die elkaar hebben leren kennen via een gemeenschappelijke sport. In het begin verliep de vriendschap soepel, maar al snel bleek dat een meisje uit de groep niet echt op één lijn ligt met de anderen. Hoewel zij wel veel moeite steekt in onze vriendschap, halen wij minder uit deze vriendschap met haar. Er is nooit ruzie geweest. De vriendschap is verder gekabbeld met een vaste avond iedere week waarop we gaan eten. De laatste tijd is de sfeer een beetje bedrukt, als zij er bij is, en dat kost ons veel energie. We denken dat het door onze verschillen lastig te bespreken is. Hoe zouden wij deze vriendschap op een prettige manier kunnen beëindigen?
We willen haar niet meer!
Beste We willen haar niet meer,
Een vriendschap op een prettige manier beëindigen is onmogelijk. Sommige mensen vinden het al moeilijk om op een receptie een gesprek met een onbekende af te breken, omdat ze bang zijn dat die onbekende zich gekwetst zal voelen, laat staan dat ze in staat zijn om een vriendschap af te sluiten die enige tijd geduurd heeft. Er is geen enkele manier waarop u de boodschap ‘we hebben niet zo’n zin meer om met je om te gaan’ kunt overbrengen zonder dat de afgewezene zich, nu ja, afgewezen voelt. Het is nu eenmaal altijd akelig om iemand zonder aanleiding uit te sluiten. Als u deze vrouw uit uw vriendinnengroepje wil verwijderen, zult u daar een reden voor moeten geven.
Een duidelijk voorbeeld van gedrag van haar waar u en de anderen moeite mee hadden hebt u niet vermeld. Hierdoor ben ik geneigd om een reactie te geven in de trant van ‘Laat haar gewoon meedoen, zo lang zij niemand kwaad doet of benadeelt!’ maar goed, als u haar echt niet wil, dan moet u van haar af. De reden zult u zelf moeten bedenken – dat kan ik niet voor u doen. En een zachte manier hiervoor, waardoor zij er vrede mee zal hebben dat u haar niet meer de moeite waard vindt, bestaat niet. Zoiets blijft altijd pijnlijk.
Dit is zo ontzettend pijnlijk, dat het goed is om u in dit meisje te verplaatsen en de vraag te stellen: hoe zou ik het ervaren als ik zo zou worden afgewezen?
Groepsdynamiek kan eveneens dit drukkende gevoel veroorzaken, dat hoeft beslist niet alleen aan dit meisje te liggen. Stel uzelf de vragen alvorens het in werking te zetten.
Misschien zit het meisje ergens mee. Is het mogelijk om daar ruimte voor te geven met belangstellende vragen? Misschien wordt de sfeer beter als ze zich kan uiten en als het conflict dat nu verborgen is expliciet wordt. Een andere aanpak is als u met haar alleen gaat praten en uw eigen behoeften vriendelijk en nauwkeurig formuleert.
De meeste mensen willen geen lid zijn van een groep die hun aanweizgheid niet waardeert. Wanneer andere leden hun ongenoegen uiten door voorgestelde onderwerpen te negeren, de persoon niet aan te kijken, en de persoon de rug toe te keren, komt het afscheid vanzelf.
Dit roept de vraag op in hoeverre de andere leden het oordeel van vragenstelster delen.
Hoe mooi is het dat Jezus ons leert om de mensen om je heen lief te hebben als jezelf. Met deze houding kun je veel meer verdragen en accepteren en kan deze vriendschap een succes worden in plaats van een pijnlijke herinnering. Als je besluit de ander lief te hebben, dan word je gul in je aandacht voor diegene en verdwijnt de bedrukte sfeer vanzelf. Succes!
Een vriendschap die pas een jaar bestaat kan nooit een heel diep fundament hebben, ook als je eens per week gezamenlijk eet. Een jaar is gewoon te kort om als groep geschiedenis op te bouwen en ook (dat hoort bij vriendschap) elkaars eigenaardigheden te accepteren.
Zoals Beatrijs aangeeft wordt nergens concreet duidelijk waar de schoen nu precies wringt. In een zich opbouwende vriendschap is er niks mis mee eens echt op tafel te gooien waar het aan schort. Kunnen jullie niet eens een keer op tafel leggen wat het probleem is, op een elegante manier. Deze vriendin verdient een kans. Misschien realiseert ze zich gewoon iets niet of is het probleem bij nader inzien helemaal niet zo groot. Het kan ook zijn dat ze zelf concludeert dat jullie niet bij haar passen en ze zelf afstand neemt. Iemand zelf een keuze laten maken is een optie.
Volgens mij moeten jullie eerst iets bespreekbaar maken alvorens iemand uit te sluiten. Als jullie na dit alles bij jullie opinie blijven rest als mogelijkheid: niet meer afspreken met haar erbij. Smoesjes misschien. Niet heel fraai maar beter dan harde confrontatie waarbij je oordelen over haar geeft die alleen maar jullie mening zijn en die haar ten onrechte beschadigen. In deze fase van ‘vriendschap’ kun je je nog verwijderen zonder het persoonlijk te maken.
Het voelt in ieder geval niet fijn om uit een vriendengroep uit te worden gesloten. Hier mijn ervaring:
Een jaar geleden ben ik door een “goede vriendin” – we vormden kleine 20 jaar samen met een andere dame een muziekensemble – per brief op de hoogte gesteld dat ze me per direct ontvriendde. Als reden gaf ze aan dat we te verschillend zijn, en dat ze uit het gesamelijke musiceren door mijn aanwezigheid niet meer de nodige voldoening haalt. Voor het musiceren dronken we altijd koffie en namen we de week samen door. Ook in tijden van ziekte hebben we elkaar gesteund en bijgestaan.
In eerste instantie voelde het erg kwetsend maar achteraf gezien ben ik zelf ook blij dat ik niet meer met haar hoef om te gaan. Echte vriendschap kan ook andere meningen verdragen.
We hebben het over je gehad van Stéphanie Hoogenberk gaat precies over dit onderwerp…
Zoals Beatrijs schrijft is een vriendschap op een pijnloze manier verbreken helaas niet mogelijk. Het goede is: bij vriendschappen hoeft dat vaak ook niet. Contact kan in frequentie afnemen, maar verbreken zoals bij een geliefde is niet nodig. Vriendschappen bloeden vanzelf dood.
In dit geval maakt de vaste avond per week het lastig. Mijn advies: zet dat even op een laag pitje. Laat iemand over de gedeelde Whatsapp groep (die is er vast) sturen dat het in de komende periode vanwege andere verplichtingen (gezin, studie, werk, ..) voorlopig niet haalbaar is om deel te nemen. Een ander kan dan bijvallen dat hetzelfde voor haar geldt en vervolgens gaat het contact even de ijskast in. Na een paar weken is het probleem grotendeels opgelost. Men kan het contact weer oppakken en ad hoc wat afspreken wanneer het uitkomt, elkaar zien in wisselende samenstelling, en daarmee is de vanzelfsprekendheid van de vaste groep er vanzelf af. Vervolgens bloedt het vanzelf dood, of blijkt haar aanwezigheid af en toe best mee te vallen.
Ik vind elke week uit eten met los-vaste vrienden al bijzonder. Ik heb bijzonder goede vrienden, maar ik zou elke week uit eten gaan met hen weer een beetje veel van het goede vinden. Misschien een idee om de frequentie van die etentjes buiten de deur wat omlaag te brengen (eens per maand of eens per twee maanden)?
In stilte ergens anders naar toegaan, of iemand gewoon straal negeren zonder enige motivatie te geven is eerste klas pestgedrag. Het is laf en gemeen. Iemand die vriendschap aanbiedt heeft er minimaal recht op dat je hem of haar in het gezicht vertelt dat je bij nader inzien niet in de persoon geïnteresseerd bent.