Beste Beatrijs,
Al ruim dertig jaar heb ik een goede vriendin. We gaan regelmatig samen naar musea en concerten. Zij is door de jaren heen steeds meer met zichzelf bezig. Zowel haar geestelijk als lichamelijk ongemak wordt breeduit besproken. Hier gaat veel tijd mee heen en pas veel later is er oog voor een ander. Als er eindelijk aandacht is voor mij, hebben we wel echt goede gesprekken. Toen mijn ernstig zieke vader in het ziekenhuis lag en ons geplande dagje uit niet door kon gaan, had ze het uitgebreid over haar teleurstelling, maar nauwelijks over mijn zieke vader. Nu is mijn vader overleden en heeft ze alleen een kort mailtje gestuurd. Eigenlijk ben ik daar heel boos over en ik heb me voorgenomen om dit tegen haar te zeggen. Hoewel mijn ergernis door de jaren heen steeds groter is geworden, heb ik dit nooit laten blijken, maar nu wil ik het wel doen. Hoe leid ik dit in goede banen?
Verzwegen irritatie
Beste Verzwegen irritatie,
Het is zelden een goed idee om geaccumuleerde ergernis in een evaluerend gesprek te ventileren. Gesprekspartner is zich vaak van geen kwaad bewust en wordt boos vanwege het onverwachte verwijt en de beschuldiging van egoïsme. Zeker wanneer u termen gebruikt als: ‘door de jaren heen’, ‘al heel lang’ en ‘steeds meer’ of wanneer u begint over ‘de druppel’ en ‘de emmer’, zal uw vriendin zich aangevallen voelen. Haar reactie wordt dan: ‘Dat wist ik helemaal niet! Waarom heb je daar nooit eerder iets over gezegd?’ waarmee u alsnog in de verdediging terecht komt.
Concrete druk uitoefenen in de gewenste richting werkt subtieler dan het ongewenste gedrag benoemen. Wanneer u het gevoel hebt dat u te weinig aandacht krijgt, kunt u het gesprek een andere wending geven en die aandacht ter plekke opeisen. U gaat op dat moment niet in op wat uw vriendin aan het vertellen is, maar u brengt iets anders ter sprake, namelijk uw eigen bekommernis. Ongeveer als volgt: ‘Ja, ja, heel vervelend voor je, maar waar ik zelf mee zit…’ of ‘Wat ik nog over mijn vader wou vertellen…’, ‘Wat mij op het ogenblik dwars zit…’, ‘Wat ik graag aan je kwijt wil…’ Als u op een directe manier haar aandacht opeist, zal ze daar ongetwijfeld in meegaan. Ze is toch een goede vriendin van u? U moet haar alleen wat minder gelegenheid geven om eindeloos over zichzelf uit te weiden.
U kunt inderdaad het beste een andere strategie volgen en consequent zijn in uw reacties. Als u iets over uzelf vertelt en zij neemt over, benoem dit dan ter plekke. Zij is er zich waarschijnlijk niet bewust van. Hiermee voorkomt u dat u op een punt komt dat u helemaal geen verhaal van haar meer kunt aanhoren.
U kunt bijv zeggen: daar wil ik het graag een keer met je over hebben, maar niet nu. Ik wil echt even wat met je delen, oké?
” Toen mijn ernstig zieke vader in het ziekenhuis lag en ons geplande dagje uit niet door kon gaan, had ze het uitgebreid over haar teleurstelling, maar nauwelijks over mijn zieke vader. ” Dit is geen vriendschap. Wat ze had moeten zeggen is: natuurlijk gaat je vader nu voor, wij herplannen ons dagje uit wel. Pfff.