Het hoogste woord

Beste Beatrijs,

Een van mijn goede vriendinnen heeft de nare gewoonte om als ze in gezelschap een bepaald woord opvangt er onmiddellijk op aan te slaan. Zij begint dan een heel verhaal over de buurvrouw van een nicht (ik noem maar wat) die ook zoiets had. Ze voert het hoogste woord over iets wat niemand anders interesseert. Ook al probeer ik er tussen te komen om mijn verhaal af te maken, het lukt me keer op keer niet. Ik word er tureluurs van. Ik heb weleens geprobeerd er iets van te zeggen, maar ze zei alleen maar: ‘Zo ben ik nou eenmaal’ en trok zich er niks van aan. Wat moet ik hiermee aan? Ze is verder wel een leuke en hartelijke vrouw.

Ik kom er niet tussen!

Beste Ik kom er niet tussen,

Tegen mensen die voortdurend het woord nemen valt weinig of niets te beginnen. Het enige wat u kunt proberen is de veelprater te overschreeuwen. U onderbreekt haar met enige stemverheffing en zegt: ‘Wacht even! Ik was nog niet klaar. Laat me mijn verhaal afmaken!’ Dit helpt even. Maar tien minuten later brandt ze los met de volgende monoloog. En dan moet u haar weer tot de orde roepen. Dit is vermoeiend en vervelend en waarschijnlijk leert ze er niet eens iets van, want ze zei zelf al tegen u: ‘Zo ben ik nu eenmaal’.

Het is ondoenlijk om iemand die het liefst de hele tijd zelf aan het woord is te veranderen in iemand die ook eens naar een ander wil luisteren. U hebt de keus tussen ofwel haar accepteren zoals ze is (misschien wegen haar goede eigenschappen op tegen dit onmiskenbare nadeel) ofwel uzelf een beetje terugtrekken uit de vriendschap en uw aandacht te verleggen naar mensen die wel de kunst verstaan van het voeren van een dialoog.