Beste Beatrijs,
Drie jaar geleden kreeg ik een relatie met mijn huidige vriend, die eerder gescheiden was. Mijn verhouding met zijn dochters (nu 18 en 16 jaar) was eerst erg moeizaam onder invloed van hun moeder die wrok houdt over de scheiding en kwaad spreekt over mij, maar wordt langzaam beter. Laatst gingen we zelfs voor het eerst uit eten met de dochters. Dat zag ik als een teken van acceptatie en het was ook oprecht een gezellige avond. Tot we terug naar de auto liepen. Ik pakte uit gewoonte mijn vriend zijn hand, maar hij maakte zich meteen los. Toen ik later vroeg waarom, zei hij dat het voor hem ongemakkelijk voelt om in het bijzijn van zijn kinderen hand in hand te lopen, omdat hij en zijn ex dat nooit deden, net zo min als elkaar aanhalen of zoenen. Normaal gesproken is mijn vriend erg aanhankelijk en lopen we altijd hand in hand. Ik vond het pijnlijk dat hij zich voor mij schaamt tegenover zijn kinderen. We kregen hier ruzie over en het zit me nog steeds dwars. Is dat terecht of maak ik me te druk?
Weggeduwd en afgewezen
Beste Weggeduwd en afgewezen,
Hand in hand lopen is een overschatte bezigheid.
Dit soort hobbels zijn typerend voor relaties met mensen die eerder gescheiden zijn. Kinderen hebben vaak moeite met openlijke tekenen van affectie tussen hun vader of moeder en hun nieuwe liefdes. Nieuwe partners moeten veel slikken, wanneer er kinderen in het geding zijn. Daar zit vanzelfsprekend een grens aan, maar hand in hand lopen lijkt me niet belangrijk genoeg om strijd over te voeren. Hand in hand lopen is een overschatte bezigheid die ver buiten de oevers is getreden van de oorspronkelijke bedding die beperkt bleef tot volwassenen die kleine kinderen met zich meevoeren, verliefde tieners en dansers rond de meiboom. In die tijd liepen doorgewinterde stellen hooguit gearmd over straat. Het hedendaagse hand-in-hand gedrag is geïnspireerd op de Amerikaanse zelfgenoegzame getuigenisliefde, zoals die geëtaleerd wordt in de evangelische hoek, dan wel in de context van doorvoelde interviews met stellen op televisie. Het heeft gauw iets aanstellerigs.
Trek het u niet aan dat uw vriend geen demonstratie van zijn liefde (zoenen, knuffelen, hand in hand lopen) wil geven voor het oog van zijn kinderen. Misschien vindt hij het te buitensluitend of heeft hij er geen behoefte aan om zijn dochters in te wrijven dat hij en zijn huidige vriendin het er relationeel zoveel beter vanaf brengen dan hij en zijn ex-vrouw vroeger. Die terughoudendheid siert hem. Als zijn kinderen niet in de buurt zijn (het grootste deel van de tijd) kunt u zo aanminnig met uw vriend doen als u wil.
Het is al heel wat dat u inmiddels met uw vriend en zijn dochters uit eten kunt gaan. Veel kinderen koesteren stiekem tegen beter weten in een wensdroom dat hun ouders ooit nog herenigd raken. Het kan enige tijd duren voordat ze hier definitief afscheid van nemen, maar opjagen heeft geen zin. Kinderen hebben hun eigen tempo en er komt vast een moment dat uw relatie voor hen het stadium van gedachteloze acceptatie bereikt zal hebben. Tegen die tijd zal de behoefte van u beiden aan hand in hand lopen waarschijnlijk ook afgenomen zijn.
Niet onbelangrijk: met zijn ex deed hij het ook nooit, dus hij stelt de brievenschrijfster niet achter. Door met Weggeduwd en Afgewezen wel hand-in-hand te lopen krijgen de dochters alleen maar munitie om haar af te wijzen. (Dat aanstellerige mens)
M.i. is deze man juist te prijzen voor het feit dat hij zich realiseert dat dit misschien moeilijk is voor zijn dochters. Kinderen van gescheiden ouders zitten nou eenmaal met een loyaliteitsconflict, en dan is het lastig je vader verliefd/intiem te zien met een vrouw terwijl hij dat met je moeder nooit deed. Ik weet nog erg goed hoe mijn vader na de scheiding van mijn ouders hand in hand liep met zijn nieuwe vriendin. Ik vond dat moeilijk, omdat het iets zei over mijn moeder. Dat went vanzelf, als de contacten vanzelfsprekender worden. Ik zou u willen adviseren er geen punt van te maken en de dochters van uw vriend de tijd te geven te wennen aan de nieuwe situatie.