Beste Beatrijs,
Wij nodigen graag mensen uit voor etentjes. Dierbare vrienden van ons hebben de slechte gewoonte om op het eten aan te vallen, zodra hun bord gevuld is, ongeacht of andere aanwezigen al hebben opgeschept. En dan niet stiekem alvast één zo’n heerlijk gebakken aardappeltje aan de vork rijgen, nee meteen beginnen en in hoog tempo het eten naar binnen schrokken. Ik weet dat het niet mijn taak is volwassen mensen op te voeden of tafelmanieren bij te brengen, maar voor mij is dit echt een terugkerende sfeerverpester. Voor de rest zijn deze mensen uiterst beschaafd, maar dit is een blinde vlek. Laatst hadden we veel schalen op tafel. Uiteraard liet ik hen beleefd voorgaan met opscheppen, maar tegen de tijd dat ik zelf aan mijn eerste hap toe was, was hun bord al half leeg. Ik wil dit niet meer. Wat raadt u mij aan?
Te snel toetasten
Beste Te snel toetasten,
Als er veel schalen op tafel staan, spoort u vanzelfsprekend de gasten aan om te beginnen met opscheppen. Maar tegelijkertijd mogen gastheer en -vrouw ook beginnen met zichzelf te bedienen. Het heeft weinig zin als de gastvrouw wacht om iets op haar bord te leggen, totdat de gasten zich van vier verschillende schalen hebben bediend. Iedereen begint met iets wat voor z’n neus staat en geeft de schalen aan elkaar door.
Als iedereen tegelijk bezig is met zichzelf bedienen, is ook iedereen zo’n beetje tegelijk klaar en doet uw probleem zich niet voor. Als gasten toch beginnen te eten, terwijl nog niet iedereen is voorzien, overtreden zij de regels, en daar is verder niets aan te doen. Het gaat gewoon te ver, als de gastvrouw hen op de vingers tikt met: ‘Zullen we even wachten tot iedereen wat heeft?’ Dat soort dingen zeg je tegen kinderen – niet tegen volwassen gasten.
Heel vervelend, want je kunt volwassen gasten inderdaad niet tot de orde roepen. Maar misschien kun je het probleem vermijden als je opgemaakte borden serveert? Dan kan voor de tweede ronde iedereen naar de keuken, of kun je dan alsnog de schalen op tafel zetten, maar als je er echt mee zit kan dit het probleem omzeilen.
Volgens mij is dit heel eenvoudig te voorkomen door de borden al in de keuken op te maken? Wat minder spontaan misschien maar zo ben je van deze hele situatie af. En dan kun je altijd nog extra komen brengen voor wie nog meer honger heeft.
Wellicht is het een idee om in de keuken de borden op te scheppen. Met mooi opgediende borden naar tafel lopen ziet er feestelijk uit én niemand hoeft op elkaar te wachten. Schep de borden niet te vol maar zet wat je overhoudt na het opdienen op tafel in mooie schalen, zodat een ieder nog bij kan scheppen waar daar behoefte aan is.
Misschien wordt de ergernis verlicht door het te zien als een compliment: de gasten vinden de kookkunsten zo goed dat ze niet kunnen wachten.
Inderdaad niet iets ervan zeggen, dat zal de sfeer mogelijk voor altijd bederven. Uiteindelijk gaat het om de gezelligheid.
Als het goede vrienden zijn, dan kun je dit toch gewoon zeggen? Gebracht met een beetje humor kan dat best. Iets in de trant van: “ik vind het een compliment voor mijn kookkunsten dat jullie altijd meteen aanvallen, maar ik zou het prettig vinden als we allemaal tegelijk van start gaan met de maaltijd.”
Of zeg: “Moment, ik wil nog even een toast uitbrengen.”
Beatrijs is goed, maar in deze commentaren staan vaak ook briljante tips zoals hierboven.
Een andere mogelijkheid is je verlies te nemen, maar dan wel voor iedereen: bij het neerzetten van de schalen zeg je, “begin alsjeblieft meteen, anders wordt het koud!”. Dan mag iedereen gaan eten en valt het stel niet meer zo op. Na Rotterdam hebben we ook gecapituleerd.
Ik zou het gesprek aangaan. Doch niet op het moment zelf. Noch met anderen erbij, louter met de betreffenden. En uw worsteling met ze delen: dat u hen niet terecht wil wijzen maar het enorm zou waarderen als er bij uw etentjes gezamenlijk aan de dis wordt gestart. En dat u meent dat andere tafelgenoten dat ook prettiger vinden.
Mocht het hen onverhoopt in het verkeerde keelgat schieten dan zou ik me erop beroepen er niet alleen uzelf en andere tafelgenoten een dienst mee te willen bewijzen (door het aan te stippen), maar dat uw goede intenties ook naar hen toe is.
Misschien bent u vooral boos omdat u zich genegeerd voelt. Dat begrijp ik. Ik zou daar wel iets van zeggen. U hoeft ze niet meteen aan te spreken zeg gewoon: ” Hé, ik zie dat jullie al begonnen zijn met eten terwijl ik nog aan het opscheppen ben. Is dat bij jullie een gewoonte of? ” Dit is misschien een start van een goed gesprek waarbij u het probleem kunt oplossen.