Groentje aan de universiteit

Beste Beatrijs,

Ik doe een training voor mijn studie psychologie en ik weet niet hoe ik mij in groepen moet gedragen. Steeds probeer ik weer de cynische wereldwijze uit te hangen, maar eigenlijk zit ik met mijn maagdelijkheid die ik maar niet kwijt raak. Stel dat iemand tijdens zo’n training merkt dat ik nog zo onervaren ben, dan val ik daarmee door de sociale mand van wat wel en wat not done is. Dus houd ik mij maar cynisch groot en op afstand en lever kritiek op anderen. Maar dat is niet erg ‘echt’, nietwaar. Zo zit ik tussen twee vuren in. Als ik eerlijker word, zak ik in sociale status in de groep. Houd ik vast aan mijn status, dan ben ik niet waarachtig in hoe ik mij opstel.

Groentje aan de universiteit

U wordt enerzijds gekweld door uw gebrek aan seksuele ervaring in het algemeen en anderzijds door de eventuele weerslag hiervan op uw positie in de groepshiërarchie. U zou graag eerlijker willen zijn, maar uit angst voor statusverlies verschuilt u zich achter een wereldwijs masker. Dit is een diep treurige situatie. Hoe is het mogelijk dat een zich wetenschappelijk noemende opleiding als de studie psychologie nog steeds dit soort van miserabel onderwijs verzorgt, waarbij het al dan niet maagd zijn van iemand kennelijk een behartigenswaardig element in de discussie wordt geacht.

Iemands (gebrek aan) seksuele ervaring heeft geen enkele relevantie voor welke maatschappelijke activiteit dan ook. Maagden en niet-maagden kunnen in gelijke mate Olympisch kampioen worden, mensenredder of stedendwinger (Jeanne d’Arc). Seksuele ervaring heeft dus ook niets te maken met hoe een student zich gedraagt in werkgroepen, practica of trainingen. Het groepsgewijs doornemen van ervaringen die normaal gesproken tot iemands strikte privéleven horen is een onaanvaardbare manier van groepsdruk aanwenden, die doet denken aan de beschamende vertoningen in fascistische en andere totalitaire regimes. Dit horen mensen elkaar niet aan te doen. Het is al moeilijk genoeg om over dit soort dingen te spreken met één vertrouweling – wie zichzelf geestelijk ontbloot in een groep staat oog in oog met een troep hongerige leeuwen, die zich, zolang de sessie duurt, zogenaamd empathisch en accepterend opstellen, maar die achteraf stiekem het slachtoffer alsnog verscheuren, al gniffelend over de gênante confidenties.

U heeft kortom groot gelijk met uw cynische maskerade. Zo houdt u de meute op een dwaalspoor. Het tonen van waarachtigheid (wat dat dan ook moge zijn – een scheutje cynisme maakt er in ieder geval deel van uit, anders zou u dit niet kunnen ventileren) verdwijnt op die manier mogelijk wat naar de achtergrond, maar daar hoeft u niet over in te zitten, want uw medestudenten kunnen helemaal geen aanspraak maken op uw ware zelf. Laat ze opvliegen met hun kleverige, sensitieve, hulpverlenende, invoelende praatjes! En de trainers erbij! Beschouw de status die uw (onechte) wereldwijsheid u oplevert als mooi meegenomen en verspil uw angsten en onzekerheden niet aan mensen die toevallig studiepunten nodig hebben voor het volgen van een ‘training’, maar reserveer ze voor degenen die echt in u geïnteresseerd zijn, uw intimi.

Wat uw maagdelijkheid betreft, wees gerust: die zal sneuvelen. Misschien niet vandaag, misschien niet morgen, maar op een mooie dag is het zo ver. Dan zult u ook merken dat u niet beter of slechter mee kunt praten in groepen dan voorheen.