Gratis taart

Beste Beatrijs,

Als predikant was ik op bezoek bij een echtpaar dat veertig jaar getrouwd was. Er was een klein gezelschap, kinderen plus aanhang. Bij het afscheid zei mevrouw dat ze het erg op prijs stelde dat ik was langsgekomen. ‘Ja, zo’n gelegenheid kon ik toch niet voorbij laten gaan,’ antwoordde ik en terwijl ik haar een hand gaf, mompelde een schoondochter achter mijn rug: ‘Gratis taart, ja.’ Ik heb die opmerking genegeerd en haar, evenals de rest van het gezelschap, gewoon een hand gegeven. Hoe had ik moeten reageren? Had ik niet op de dag zelf moeten komen? Geen taart nemen? Van repliek dienen? Er later over klagen bij het betrokken echtpaar? Of  had ik moeten voorstellen om te betalen voor de taart?

Gratis taart

Beste Gratis taart,

Die schoondochter maakte gewoon een flauwe grap, die nergens op slaat. Te stompzinnig voor woorden. Natuurlijk moet u zoiets niet serieus nemen. Als u zo iemand al van repliek zou willen dienen, had u iets zoetsappigs kunnen zeggen in de trant van ‘Absoluut! Gratis taart! Zijn we daar niet allemaal op afgekomen, zoals we hier zitten?’ Maar doen alsof u niets gehoord hebt is verreweg het beste. Daarmee laat u zien dat u boven de materie staat, zoals het een predikant betaamt.