Gevloerd na een oppasdag

Beste Beatrijs,

Toen mijn dochter een jaar geleden een kindje kreeg, vroeg zij of ik wilde oppassen. Het eerste half jaar twee dagen per week daarna een dag per week. Ik was net met pensioen en het leek mij heel leuk om te doen. Mijn dochter en haar man wilden dat hun kind het eerste jaar door familie opgevangen zou worden. De ouders van haar man passen samen ook een dag per week op. Mijn man werkt nog, dus ik doe het alleen.

Het oppassen viel me niet mee, het waren lange dagen van 7 uur ’s ochtends tot 6 uur ’s avonds. Na driekwart jaar heb ik tegen mijn dochter gezegd dat ik het jaar zou afmaken, maar daarna alleen nog incidenteel wilde. Mijn dochter begreep het goed, ze had al eerder gezien dat het mij zwaar viel. Mijn schoonzoon was het er niet mee eens en zei dat hij teleurgesteld was dat ik alleen de lusten en niet de lasten wilde. Ik was totaal verbouwereerd. Ik ben dol op mijn kleinzoon, maar moet ik structureel blijven oppassen? Mijn dochter verwacht nu ook nog een tweede kindje. Ze hebben allebei drukke banen, veel sociale contacten en moeten sporten. Ik wil hen graag helpen, maar na zo’n oppasdag ben ik gevloerd. Wat te doen?

Een zware last

Beste Een zware last,

U bent niet de enige die hiermee worstelt, dus ik zal het nog eens helder stellen: oppassen op de kleinkinderen, allemaal leuk en aardig, maar alleen als oma’s en opa’s het aankunnen en er plezier in hebben! Het mag nooit een verplichting zijn. Grootouders mogen nooit het gevoel hebben dat ze geen nee durven te zeggen tegen hun kinderen, die menen ergens recht op te hebben.

Oppassen mag nooit een verplichting voor grootouders zijn.

Uw dochter heeft goed in de gaten hoe u er tegenover staat en zij begrijpt dat het u zwaar valt. Uw schoonzoon daarentegen vindt u maar een slap mens die onder uw heilige opdracht probeert uit te krabbelen. Hij is zelfs zo aanmatigend om u te beschuldigen van een ‘wel de lusten, niet de lasten’-houding. Toevallig heeft hij hiermee een treffende samenvatting te pakken van hoe de omgang tussen grootouders en kleinkinderen eruit hoort te zien. Grootouders doen oppaswerk uit liefde en omdat ze het leuk vinden. Ze willen best bijspringen in noodsituaties, maar het structurele, uitputtende werk van opvoeden en lange dagen maken is voor de ouders.

Leg het zure commentaar van uw schoonzoon naast u neer en overleg voortaan alleen nog maar met uw dochter over hoe vaak u wil oppassen. Als een tweede baby erbij te zwaar voor u is, dan doet u het niet. Jonge ouders leiden drukke levens, maar hoe meer dit stel werkt, hoe meer geld ze verdienen en dan hebben ze vast financiële ruimte voor professionele kinderopvang. De verantwoordelijkheid hiervoor mogen zij in ieder geval niet afwentelen op de schouders van grootouders die dat om wat voor reden dan ook te zwaar vinden. Bespreek met uw dochter wat u in de toekomst wel en niet aankunt en negeer uw schoonzoon in dezen. Hij is z’n boekje ver te buiten gegaan.