Gestolen Pokémonkaarten

Beste Beatrijs,

Mijn kinderen (10 en 8) zijn bestolen. Na schooltijd, toen ze aan het spelen waren op het schoolplein, heeft iemand hun gemeenschappelijke album met Pokémonkaarten uit een rugtas gehaald. Eerst berustten wij in de diefstal, maar nu heeft de dader zich gemeld. Het gaat om een jongen van een belendende school die loopt op te scheppen dat hij de gestolen kaarten heeft doorverkocht. Voor ƒ250,-! Toen ik dit hoorde werd ik woest en heb mijn beklag gedaan bij de directeur van die school. Hij haalde de bewuste jongen uit de klas, maar in het daaropvolgende gesprek met z’n drieën ontkende het kind alles glashard. Ik overweeg nu om zijn ouders aan te spreken. Of moet ik het er maar bij laten zitten?

Getergde vader

Beste Getergd,

De Pokémonrage wakkert hebzucht aan met alle criminaliteit die daarbij hoort. Grotere kinderen misleiden kleintjes met oneerlijke wisseltrucs en bedreigen ze met fysiek geweld om hun kostbare exemplaren af te staan. Gestolen wordt er ook. Uit jaszakken op de gang, van kinderpartijtjes, en, zoals uw kinderen is overkomen, uit rugtassen na schooltijd. Dit is op zichzelf niets bijzonders. Speldjes, sleutelhangers, flippo’s, alles werd gestolen en zal gestolen blijven worden tot het einde der dagen. Arme buurten, rijke buurten, grote steden, kleine dorpen, het maakt niet uit. De belangrijkste les die uw kinderen uit dit incident kunnen trekken is dat ze goed op hun spulletjes moeten passen, want de wereld zit vol met groot en klein geboefte.

In uw geval komt er bij dat er gestolen is voor een straatwaarde van ƒ250,-. Dit is een bedrag, waarbij een bezoekje aan de politie in zicht komt. Als de fiets van uw kind was gestolen, zou u ook aangifte doen en uw verdenking erbij vertellen. Maar eerst naar de ouders. Als u er tenminste van overtuigd bent dat hij inderdaad de dief is, want in geval van twijfel maakt u de problemen alleen maar groter. Je kunt beter een verzameling in wezen waardeloze Pokémonkaarten kwijt zijn dan iemand ten onrechte van diefstal te beschuldigen met de narigheid die daar weer van komt.

Het wordt hoe dan ook een lastig gesprek, want de ouders zullen schrikken en voor hun kind gaan staan (‘Mijn zoon doet zoiets niet’). Toch is het nuttig om wel te gaan. Voor uw eigen kinderen, omdat die zien dat u zich teweer stelt tegen onrecht. En voor de jonge dief, omdat hij merkt dat er trammelant komt. Houd het gesprek rustig en zakelijk. Vertel duidelijk waarom de verdenking op hem rust. U kunt een beetje bluffen door terloops de uitdrukking ‘zaak voor de politie’ te laten vallen. Niet dat die iets zal ondernemen (voor gestolen barbiepoppen komen ze ook niet in actie), maar u vermindert zo de vrijblijvendheid van het gesprek.

Als de vermeende dief bij zijn ontkenning blijft, is uw rol afgelopen. Te hopen valt dan alleen nog maar dat zijn ouders hem op een later tijdstip nader aan de tand zullen voelen.

Die Pokémonkaarten blijven weg en restitutie van het geld zit er ook niet in. Toch is het misdrijf voor de dader niet helemaal zonder consequentie gebleven, ook al bestond deze uit niet meer dan een uurtje zweten.