Gemene schoonmoeder

Beste Beatrijs,

Mijn man en ik zijn ruim acht jaar samen en hebben sinds kort een zoontje. De relatie tussen mij en mijn schoonouders is al geruime tijd slecht. In de familie van mijn man wordt niets uitgepraat. Bij conflicten mijden ze elkaar gewoon een paar maanden en daarna doen ze alsof er niets is gebeurd. Zelf ben ik gesteld op duidelijkheid en gewend alles desnoods tot op het bot uit te vechten. Nu heeft mijn schoonmoeder mij een paar jaar geleden in een vileine brief laten weten dat ik in haar ogen niet goed genoeg ben voor haar zoon, en eigenlijk een ordinaire trut ben. Op die brief mocht ik van mijn man niet reageren; hij was en is nog steeds bang voor zijn moeder. Gelukkig zien we hen niet zo vaak, omdat we inmiddels aan de andere kant van het land wonen. Maar nu er een kleinkind is, wil mijn schoonmoeder plotseling weer weekendjes komen logeren. Ik ben voor haar niet meer dan de leverancier van het kleinkind. Na één zo’n weekend ben ik wekenlang van slag.

Ik snap dat mijn man graag wil dat onze zoon zijn grootouders leert kennen. En ik weet dat hij die conflicten die steeds maar ontstaan niet aan kan. Maar ik wil niet steeds alles moeten slikken om de lieve vrede. Is dit echt mijn lot als schoondochter?

Ben ik te min?

Beste Ben ik,

Uw schoonmoeder had nooit zo’n brief mogen schrijven. Dat is een ontzettend domme actie, want zoiets vergeten mensen niet. Terecht bent u daar nog steeds boos over. Zoals het nu ligt, valt er niet te ontkomen aan een gesprek tussen u en uw man met zijn ouders. Als ze de verhoudingen weer willen normaliseren, ligt daar toch nog steeds die brief als een ontplofte granaat tussen de partijen in. U moet eerst uw man zo ver krijgen dat hij achter u staat, en niet zijn gebruikelijke hazenpad kiest.

Vraag met uw man belet aan bij uw schoonouders en zeg tegen haar dat haar uitlatingen u veel pijn en verdriet hebben gedaan. Ga geen andere ruzies oprakelen, maar concentreer u op haar geschreven aantijgingen. Vraag haar waarom ze, als ze zo slecht over u denkt, dan toch weer in uw huis wil komen (dit is allemaal een verkapte vorm van vragen om excuses). De bedoeling is dat zij haar spijt betuigt, zegt (naar waarheid of niet – dat kan u niet schelen) dat ze het allemaal niet zo meende, of dat ze er nu anders over denkt of zoiets, in ieder geval dat ze met een schone lei wil beginnen.

Uw schoonmoeder moet die brief terugtrekken, daar komt het op neer. Van u kan niet worden verwacht dat u doet alsof er niets is gebeurd. Daar is uw schoonmoeder te ver voor gegaan. Bespreek dit met uw man. Zonder een of andere vorm van spijtbetuiging harerzijds kan er geen sprake zijn van logeerweekends. Dat lijkt me duidelijk. Uw schoonmoeder kan kiezen: of door het stof gaan om haar kleinzoon te kunnen zien, of haar poot stijf houden en dan is er verder niet of nauwelijks contact.

Zo moet u het spelen, maar verzeker u van de steun van uw man, anders mislukt deze exercitie!