Beste Beatrijs,
Een half jaar geleden is mijn echtgenote overleden, met wie ik veertig jaar getrouwd was. Met mijn verdriet/ rouwverwerking kan ik redelijk overweg, met steun van twee lieve dochters en hun gezinnen. Wel heb ik een probleem met enkele zwagers en schoonzusters, familie van mijn vrouw, die na haar dood niets van zich hebben laten horen en van wie er twee binnenkort jarig zijn. De laatste jaren vieren ze dat gezamelijk met een etentje thuis of in een restaurant. Ik zal hier ongetwijfeld voor worden uitgenodigd, maar ik zie er enorm tegen op. Ik weet dat hooguit de persoon naast wie ik kom te zitten mij zal vragen hoe het ermee gaat. Verder zal alles als vanouds zijn met veel gelach en oppervlakkige praatjes. Mag ik eerlijk zeggen dat ik liever niet kom?
Geen behoefte aan gezelligheid
Beste Geen behoefte aan gezelligheid,
Natuurlijk kunt u afzeggen! Vroeger namen mensen van wie de echtgenoot/ote was overleden zes tot twaalf maanden rouw in acht. Deze rouwperiode betekende niet dat ze nooit de deur uitkwamen of nooit iemand spraken, maar dat ze niet naar sociale gelegenheden gingen die niet pasten bij hun geestesgesteldheid. U ziet op tegen deze familiebijeenkomst, omdat het een vrolijk, niets-aan-hand-samenzijn zal worden, waar uw hoofd niet naar staat. Het lijkt me heel verstandig om daar weg te blijven.
Als u wordt uitgenodigd, zegt u eerlijk: ‘Heel aardig dat jullie me uitnodigen, maar ik ben op dit moment nog niet toe aan feestjes. Ik wil me graag excuseren, want ik zit nog in de rouw.’ Daar zullen ze zeker begrip voor hebben.
Moedig, om zich niet aan het verjaardagsgeweld te onderwerpen. Ik denk wel dat het belangrijk is dat men u blijft uitnodigen. Ook als u niet komt. Misschien een idee om te zeggen: lief dat je me uitnodigt, maar ik ben er (nog) niet aan toe? Ik heb zelf in een periode van rouw gemerkt dat de common sense is dat je overal maar gauw weer aan mee moet doen, dan is iedereen tevreden, want men denkt dan dat het wel weer gaat allemaal.Ik beheer samen met mijn geliefde en een groep vrijwilligers een molen. Ik woon in hetzelfde pand. Anderen vonden het normaal om binnen een half jaar na verlies binnen ons gezin alweer een feestje te bouwen op het terrein. Niemand begreep dat wij dat niet passend vonden.
Een feestje met de mensen die u amper gezien hebt na de dood van uw vrouw, waar u geen steun van heeft gehad…en dan vervolgens met hen aan tafel zitten alsof er niks gebeurt is…..ik zou het niet op kunnen brengen, ervoor bedanken…