Geen erkenning voor mantelzorg

Beste Beatrijs,

Sinds enkele jaren treed ik, vrouw van 51, op als mantelzorger voor mijn moeder van thans 90. Ik help haar met boodschappen doen, financiën, soms met kleding kopen, naar de bibliotheek gaan, kortom alle activiteiten waar een hoogbejaarde dame hulp bij kan gebruiken. We wonen in dezelfde stad en ik ga elke zaterdag bij haar langs en soms doordeweeks ook nog even. Dat kost tijd, aandacht en energie. Naast mijn gezin met partner en drie tienerkinderen heb ik een pittige baan van 34 uur per week. Ik heb drie zussen, van wie er twee op ongeveer een uur autorijden wonen. De derde woont in het buitenland. Mijn moeder is geestelijk nog zeer vitaal, een aangename persoonlijkheid met wie je een leuk gesprek kunt voeren, dus zelf beleef ik over het algemeen genoegen aan onze gezamelijke uren. Ook laat moeder mij merken dat zij blij is met mijn bezoekjes.

Waar ik me in toenemende mate aan erger is het feit dat mijn mantelzorgactiviteiten niet gewaardeerd lijken te worden door mijn zussen. Niet dat ik bloemen en bonbons verwacht, maar ik zou het wel plezierig vinden eens een aardige opmerking hierover of een bedankje te mogen ontvangen. Het lijkt zo vanzelfsprekend dat ik de zorg op me neem, omdat ik nu eenmaal het dichtste bij haar in de buurt woon, terwijl zij incidenteel eens een uurtje koffie komen drinken. In het verleden heb ik dit al wel eens ter sprake gebracht. Zij reageerden toen dat als het mij teveel werd, zij natuurlijk best eens boodschappen zouden willen doen. Het gaat mij echter niet om concrete activiteiten, maar meer om de waardering voor wat ik doe, waardoor zij toch ook minder belast worden.

Verwacht ik te veel?

Beste Verwacht ik te veel,

Dit komt heel vaak voor. Een zus doet de mantelzorg, omdat ze het dichtste bij woont, en de andere familieleden vinden dit volstrekt normaal. U zou graag een bedankje willen van uw zusters voor uw goede zorgen, maar ja, dat komt niet. En het zal ook niet komen, tenzij u het hun gaat inwrijven, en dan komt het niet meer spontaan, dus dan hebt u er niets aan.

Ik denk dat u ervoor moet zorgen dat uw zussen, althans degenen die in het land wonen, zich in de praktijk wat meer met uw moeder gaan bemoeien, zodat u in ieder geval af en toe een zaterdag voor uzelf hebt. Roep hen bij elkaar en zeg hen dat u het druk hebt en dat u elke zaterdag in touw bent voor uw aller moeder. Zeg dat u het niet prettig vindt dat alles op uw schouders terecht komt. Ook al is uw moeder nu nog niet zwaar hulpbehoevend, op een dag gaat er natuurlijk toch iets serieus mis, en dan kunnen uw zussen maar beter aan het idee gewend zijn dat zij ook af en toe wat hand- en spandiensten verrichten.

Houd een familieberaad om de zorgtaken beter te verdelen. Dat lijkt me belangrijker dan te wachten en te hopen op complimentjes die u toch nooit zult krijgen.