Beste Beatrijs,
Wij hebben zes min of meer volwassen kleinkinderen. Voor hun verjaardagen vragen ze niet makkelijk te kopen cadeaus. We hebben geen verstand van computerbenodigdheden. Daarom maken we geld over op hun rekeningen. Ook met Sinterklaas en als extraatje voor hun vakanties gaat er een bedragje naar hun rekeningen. Helaas worden we daar nooit voor bedankt. Eenmaal heb ik erover gemopperd tegen hun ouders en toen kregen we een paar schuldbewuste, maar ook lichtelijk geïrriteerde kleinzonen aan de telefoon. Hoe lossen we dit op? Niets meer geven is niet leuk, nooit worden bedankt ook niet.
Geërgerde grootouders
Beste Geërgerde grootouders,
U hebt deze kwestie al eens met de ouders opgenomen zonder veel succes. Uw kleinzonen reageerden zelfs ‘lichtelijk geïrriteerd’, schrijft u. U geeft ook wel erg vaak. Ik tel liefst achttien cadeaumomenten per jaar. Het is voorstelbaar dat een kleinkind er niet drie keer per jaar aan toekomt om in de pen te klimmen voor het plichtmatige bedankbriefje of om blij verrast op te bellen. Met al die stortingen legt u een te zware druk op hen. Ik raad u aan het aantal geldgeefmomenten te reduceren tot één keer per jaar. Bij hun verjaardagen. De andere keren kunt u gerust afschaffen. Op die manier bespaart u zichzelf in ieder geval twaalf keren dat u vergeefs op een bedankje zit te wachten. Als uw giften zeldzamer worden, zullen uw kleinkinderen zich misschien eerder geroepen voelen om correct te bedanken, al was het maar om de geldstroom niet te laten opdrogen.
Beatrijs heeft gelijk, dat wel. Zoals ik begrijp bellen ze op, maar met irritatie. al die verplichtingen ook.Maar ik moet wel zeggen, de jeugd van tegenwoordig is wel heel erg met zichzelf bezig.
De zoon van mijn man komt langs als er iets te halen valt.
Zelf heb ik in het ziekenhuis gelegen met mijn hartproblemen.
Wel, van mijn tantezeggers geen kaart, geen bezoek, helemaal niets. Wat moet ik daarmee?
Ik vind het helemaal niet zo gek; als je op een onpersoonlijke manier ‘geeft’ – overmaken kun je nauwelijks geven noemen – dan vraag je er een beetje om. Je kunt ook gewoon een envelopje met inhoud overhandigen op de gelegenheid zelf. Knappe puber die dan niet bedankt.. En ‘de jeugd van tegenwoordig’ is al sinds mensenheugenis vooral met zichzelf bezig, lijkt me.
Ook al is geld krijgen via bank misschien onpersoonlijk, je krijgt iets en daar hoort voor bedankt te worden. Ik vind het onbeschoft om niet te bedanken. Vroeger kreeg ik ook wel eens geld via de bank van oma of opa en via een kaart in enveloppe, als mensen niet zelf op mijn verjaardag konden komen. Maar mijn ouders zorgde er altijd voor dat ik bedankte. Via kaartje of telefoon. En wij leren het onze kinderen ook, lijkt me een niet meer dan normaal onderdeel van de opvoeding.
Als de kinderen (min of meer) volwassen zijn, waarom spreekt u ze dan niet zélf aan op hun gedrag? Ze zijn daar zelf verantwoordelijk voor en wellicht werkt het beter dan klagen bij hun ouders.
Verder heeft Andrea natuurlijk helemaal gelijk. Een kado is niet pas een kado als er pakpapier en een strik omzit en voor een kado hoor je te bedanken. En: “op die manier vraag je er een beetje om”? Oeiiiii, dat is niet iets dat ik zou moeten vernemen als gulle gever. De geldkraan ging dan meteen dicht! Ondankbaarheid en onbeschoftheid hoef je namelijk niet te faciliteren.
Als het op een rekening wordt gestort is de kans heel groot dat de kinderen niet merken dat ze iets gekregen hebben. Men ontvangt tegenwoordig geen bankafschriften meer, en niet iedereen kijkt regelmatig op de online rekening!