Beste Beatrijs,
Sinds twee jaar ben ik gescheiden. Ik was degene die de scheiding aanvroeg. Mijn ex kan dit zeer moeilijk verwerken, en ze pakt me regelmatig met de kinderen. Mijn twee dochters mis ik erg. De bezoekregeling is één weekend in de veertien dagen. Het afgelopen weekend zouden ze weer bij mij zijn, maar wegens werkzaamheden buiten de stad kon ik ze niet op de afgesproken tijd van vrijdag 17.30 uur ophalen (ik kon er pas om 20.00 uur zijn). Mijn ouders of mijn vriendin hadden ze wel om 17.30 uur willen ophalen, maar mijn ex weigerde dit, en wilde ze toen het hele weekend niet afstaan. Dit is al de tweede keer in zes weken. De alimentatie is zeer hoog en ik kan geen advocaat meer betalen. Wat moet ik nu doen?
Getergde vader
Beste Getergd,
Gescheiden vaders worden vaak dwars gezeten door hun ex. Het kan heel lang duren voordat uw ex zich erbij neerlegt dat u uw gezin hebt opgebroken. En het kan nog langer duren voordat ze actief probeert het beste van de nieuwe situatie te maken. Vooralsnog heerst rancune, en omdat zij de kinderen onder dagelijkse hoede heeft, beschikt ze over veel macht. Zo zijn de kaarten geschud en daar is weinig aan te doen.
Op dit moment valt over niets te overleggen. Het zou toch mogelijk moeten zijn de kinderen iets later op vrijdagavond of op zaterdagochtend op te halen voor hun weekend. Dat dit soort kleine aanpassingen in een afspraak niet bespreekbaar zijn, duidt niet op goede wil aan de kant van uw ex. U hebt geen geld voor een advocaat, schrijft u. Dat is niet zo erg, denk ik, want als u opnieuw komt met advocaten of de arm der wet (politie) erbij gaat halen om uw recht op omgang met de kinderen af te dwingen, zal uw ex zich nog meer ingraven en het u nog moeilijker maken. Ook al hebt u al het gelijk van de wereld, uw ex zal er persoonlijk zorg voor dragen dat u het niet krijgt. Boos worden heeft geen zin, dreigementen ook niet. De enige manier om het overleg weer op gang te brengen is door middel van stroop en zoete broodjes. Als daar enige kruiperigheid voor nodig is, dan moet dat maar.
Zoek een bemiddelaar. U hebt geen geld voor een professioneel iemand. Probeer iemand te vinden in uw wederzijdse kennissenkring die u en uw ex allebei vertrouwen, een soort vrijwillige rijdende rechter. Het meest kansrijk lijkt een familielid van uw ex, met wie u zelf (nog steeds) op redelijk goede voet staat. Een zuster, misschien haar moeder, een vriend of vriendin van haar, in ieder geval iemand van wie u niet al op voorhand weet dat hij/zij blind vaart op uw ex. Het moet iemand zijn die begrip heeft voor u beiden, die met een objectieve blik kan kijken naar de situatie en z’n best wil doen jullie nader tot elkaar te brengen. Dit alles in het belang van de kinderen. Het is zonder twijfel een slechte zaak als kinderen hun vader niet te zien krijgen op de afgesproken tijdstippen. Soms weet een bemiddelaar beter om te springen met datgene waar rechters, advocaten en politieagenten steeds maar weer op stuklopen: de haat van een gescheiden vrouw voor haar ex-man.
Bedankt voor je stukje in Trouw over een frustrerende omgangsregeling.
Ik herken er zoveel in. Op je advies was ik zelf al gekomen. Hoe beroerd het ook is.
Veel mensen kunnen zich weinig voorstellen dat de machtsbalans is zoals die is en dat het fijn is om in je recht te staan, maar dat je het niet kan afdwingen.
Om het moment waarop de kinderen bij mij in de auto stappen zo rustig mogelijk te houden neem ik iedere keer mensen mee. Bij voorkeur onbedreigende leeftijdscategorie: buurvrouw van 59, opa, oma, etc. Zij helpen de overdracht soepel te laten verlopen en geven hun moeder geen kans om ruzie te zoeken en de kinderen niet mee te laten gaan. Ik ben heel blij met de inzet van deze mensen. Zonder de Raad voor Kinderbescherming had ik geen omgangsregeling en zonder hen had ik machteloos gestaan tegen de manipulaties van mijn vorige vrouw.
Als vader van 2 kids herken ik hier zo veel in …machteloos ben je zelf meegemaakt
Ik zou de kinderen na een goede afspraak mee nemen op wintersport 10 dagen waren we t samen over eens. Vrijdag 19.00 voor de deur mijn koffer al in de auto hotel geboekt voor de helft van de reis. Daar stond ik dan huis donker ex en kids nergens te bekennen ??
Bij de buren even netjes info gevraagd of ze nog een boodschap aan t doen was ?
Nee ze was gisteren al met de kids vertrokken naar haar ouders en verder wisten ze niets .Ik bellen naar haar app gestuurd of ik ze daar op moest halen ? Kreeg ik een app terug dat ze niet mee mochten van haar en ik maar lekker alleen moest gaan ?
Na veel heen en weer bellen toch richting haar ouders gereden omdat ik graag de kids mee wilde nemen zoals belooft …. Daar aangekomen 2 politie agenten die mij even wilde spreken ??? Ex had gebeld dat ik de kids dreigde te ontvoeren WTF ?? ik leg uit hoe de situatie is en laat netjes de boeking zien .. Komt mijn ex aanlopen NOU gaan jullie er nog iets aan doen roept ze ? De agent zegt tegen me of ik even in de dienst auto plaats wil nemen om de rust te bewaren .. Ik zag dat ze met mijn ex aan t praten waren en dat duurde wel even, toen de agent de deur open deed ( deze zat op slot ik kon er niet uit als een crimineel ) Hij vertelde mij dat de kids echt niet mee wilde dat hij ex aan haar uitgelegd of ik maar weg wilde gaan om erger te ver komen ??? Ben terug naar huis gegaan niet op wintersport …. drie maanden laten hoorde ik wat ze tegen mijn kids had verteld. Ze had hen verteld dat ik ze op donderdag avond zou halen ( wat dus vrijdag moest zijn) ze hadden tot wel 21.00 gewacht en mochten mij niet bellen …. daarna vertelde mijn kids dat ze naar haar ouders was gegaan met de kids en daar had verteld dat ik de kids gek had gemaakt maar niet gedaan had wat ik ze verteld had … geloof me machteloos ben je daar zit je in politie auto terwijl je kids boven uit t raam kijken ?? erger kan echt niet. wilde dit toch even delen …..gr Bas ( niet mijn echte naam )
Wat vreselijk toch allemaal. Ik ook een gescheiden vader. Mijn dochtertje woont bij haar rancuneuze moeder in het buitenland. Het wordt mij nagenoeg onmogelijk gemaakt om mijn dochtertje te zien. We hebben BLM, de MeToo beweging….Waar is de wereldwijde aandacht voor het leed wat (veelal) vaders wordt aangedaan in vele gedaanten ? Ik kan een boek schrijven over mijn ervaringen, ben begonnen maar kan het soms niet opbrengen. We moeten verder.